De beide knapen ijlden sprakeloos van ontzetting den weg op naar de stad. Van tijd tot tijd zagen zij angstig om, als vreesden zij achtervolgd te worden. In elken boomtronk, die zich op den weg verhief, meenden zij een vijand te zien, en dat deed hun den adem inhouden, en telkens wanneer zij een eenzame nabij de stad gelegen hut voorbijrenden, scheen het geblaf der opgeschrikte kettinghonden hunne voeten vleugelen aan te binden.
兩個孩子由於恐懼，一言不發，只顧朝着村莊飛快地跑啊跑。他們時不時地邊跑邊回頭看，十分擔心被人跟蹤。路上遇到的每個樹樁，對他倆來說都好比是一個人，一個對手，嚇得他們連氣都不敢喘。在經過村莊附近的農舍時，受驚的狗一聲狂叫更嚇得他倆腿上生風。
"Als wij het maar tot de oude looierij kunnen brengen, voordat wij het afleggen," fluisterde Tom, en hijgde bij ieder woord naar adem. "Ik kan het niet langer uithouden!"
“乘還沒有累垮，要是一口氣能跑到老製革廠那兒就好了！”上氣不接下氣的湯姆低語道，“我實在跑不了多久了。”
Huckleberry antwoordde met een zwaren zucht en de knapen vestigden hun oogen op het doelwit hunner hoop en spanden alle krachten in on dat te bereiken. Zij naderden het hoe langer hoe meer, stormden eindelijk hals over hoofd de openstaande deur binnen en vielen dankbaar en uitgeput in de donkere schuilplaats neer. Langzamerhand bedaarde het kloppen van hun hart en Tom fluisterde:
哈克貝利也喘得很厲害，這清楚地表明他倆現在處境相同。兩個孩子眼睛直盯着希望中的目的地，一心一意拚命往那兒跑去。漸漸地他倆跑近了。後來，他們肩並肩衝進敞開的大門，精疲力盡地撲到在裏邊的陰暗處，感到舒坦極了。過了一會，他們平靜了下來，湯姆低聲說：
"Huckleberry, wat denk jij, dat er op staat?"
“哈克貝利，你想這事結果會怎麼樣？”
"Als dokter Robinson sterft, loopt het op hangen uit."
“要是魯賓遜醫生死了，我想就要用絞刑。”
"Denk je dat wezenlijk."
“真的嗎？”
"Wel, ik weet het zeker, Tom."
“那還用說，我知道，湯姆。”
Tom dacht een oogenblik na en zeide:
湯姆略作思忖，然後說：
"Wie zal het vertellen? Wij?"
“那誰去揭發呢？是我們嗎？”
"Wat verzin je nou! Verbeeld je, dat er eens iets gebeurde waardoor Injun Joe niet opgehangen werd, dan zou hij ons immers op een goeden dag vermoorden."
“你扯到哪裡去了，萬一事情不順當，印第安·喬沒上絞架，那該怎麼辦？他遲早會要我們的命，這一點肯定無疑。”
"Dat lag ik juist te bedenken, Huck."
“哈克，我心裡想得正是這事。”
"Als iemand het zeggen moet, laat Muff Potter het dan doen indien hij er althans niet te gek of te dronken toe is."
“要揭發就讓莫夫·波特那個傻瓜去幹吧！他總是喝得醉醺醺的。”
Tom antwoordde niets--en ging voort met denken. Eindelijk zei hij zachtjes:
湯姆沒吱聲，還在想著。片刻後他低聲說：
"Huck, Muff Potter weet het niet. Hoe kan hij het vertellen?"
“哈克，莫夫·波特不知道出事了，他怎麼能告發呢？”
"Waarom weet hij het niet?"
“他怎麼不知道出事了？”
"Omdat hij juist die plank op zijn kop heeft gekregen, toen Injun Joe het deed. Denk jij, dat hij iets kan gezien hebben? Denk jij, dat hij iets weet?"
“印第安·喬動手的時候，他剛挨了一擊，你想他還能看見什麼？還能知道什麼嗎？
"Bij mijne zolen, dat is waar ook, Tom."
“真有你的，不錯，是這樣，湯姆。”
"En bovendien, wie weet of die plank hem niet gedood heeft!"
“另外，你再想一想，那一擊說不定要了他的命！”
"Neen, dat geloof ik niet, Tom. Hij was dronken, dat kon ik wel zien; dronken, net als altijd. Wel, als Pop zat is, kun je wel een kerk op zijn hoofd laten invallen, zonder dat 't hem deert. Dat zeit hij zelf. Zoo is het natuurlijk precies met Muff Potter. Als de man doodnuchteren geweest was, zou de plank hem wel gemold hebben, maar nu niet."
“不，這不可能，湯姆。他當時喝酒了，我能看得出，更何況他經常喝酒。我爸就是這樣一個人，要是他喝足了，你就是搬座教堂壓在他頭上休想驚動他。他自己也是這麼說的。所以莫夫·波特當然也不例外嘍。但話說回來，要是你絶對沒喝酒，那一擊說不定會要了你的命，我也不太能說清楚。”
Na een oogenblik peinzend zeide Tom:
湯姆又沉思默想了一會後說：
"Hucky, weet je zeker, dat je je mond kunt houden?"
“哈奇，你肯定不說出去嗎？”
"Tom, wij moeten den mond houden. Die duivel van een Injun zou er geen been in zien ons als katten te verdrinken, als we van den moord repten en hij niet gehangen werd. Hoor eens hier, Tom, laat ons elkaar met een eed beloven, dat wij geen woord zullen spreken."
“湯姆，我們必須一字不露才行，這你也明白。要是那個鬼印第安·喬沒被絞死而我們又走漏了風聲，那他會像淹兩隻小貓一樣把我倆給淹死。好了，聽著，湯姆，現在我們彼此發誓——我們必須這樣做——絶不走漏半點風聲。”
"Dat is goed, Huck; dat zal 't beste zijn. Zullen wij onze handen opsteken en zweren, dat we...?"
“我同意。這再好不過了。好，請舉起手發誓：我們……”
"O, neen, dat is niet voldoende voor zoo iets als dit. Dat is goed voor wissewasjes, vooral onder jongens, die den boel verklappen zoodra ze nijdig worden; maar bij zoo'n groot ding als dit behoort schrift en--bloed!"
“哦，不不不，光舉手發誓不行。這只能用於像小姐們發誓那樣的小事情。她們前面發誓，後面就忘得一乾二淨，一氣之下就把你給賣了。像我們今天這樣的大事情，光口頭髮誓還不算，要寫下來，喋血為盟。”
Tom juichte dit denkbeeld van ganscher harte toe. Er was iets geheimzinnigs en ijzingswekkends in: het nachtelijk uur, de duisternis, de omgeving, alles was er mede in overeenstemming. Hij raapte een witten, in de maneschijn liggenden tegel op, haalde een stukje rood krijt uit zijn zak en krabbelde, bij het licht van de maneschijn, met moeite de volgende woorden op den tegel:
聽他這麼一說，湯姆佩服得五體投地。時值夜色深沉，四周漆黑，令人膽顫心驚。此時、此地、此景正合這種氣氛的拍。他藉著月光從地上撿起一塊乾淨的松木板，又從口袋裏掏出一小截“紅硯石”，然後對著月光劃了起來。他向下落筆又慢又重，向上抬筆又輕又快。他一邊寫，一邊嘴動個不停，好像在幫着用勁。最後費了九牛二虎之力，他才劃成了下面幾句：
"Hugh Finn en Tom Sawyer zweren, dat zij zullen zwijgen over deze zaak, en verklaren, dat zij liever op de plaats zelve zullen doodvallen dan ooit de waarheid te verklappen."
哈克·費恩和湯姆·索亞對天盟誓：我們將恪守秘密，若有半點私心假意泄密，願當場倒斃，屍骨無存。
Huckleberry was verbaasd over de gemakkelijkheid waarmede Tom schreef en over de prachtige woorden. Hij nam dadelijk een speld uit zijn lompen en wilde zich in den vinger prikken, toen Tom zeide:
對湯姆流利的書寫、響亮的內容，哈克貝利心悅誠服。他立即從衣服領子上拿下一枚別針，對著自己就要放血，這時湯姆說：
"Houd op, doe dat niet! De speld is van koper; er mocht eens kopergroen aan zijn."
“別忙！這樣不行。別針是銅做的，上面可能有銅綠。”
"Wat is kopergroen?"
“那是什麼東西？”
"Dat is vergif, en als je dat eens insliktet ... Begrijp jij?"
“不管是什麼東西，反正上面有毒。要不然，你現在就吞點下肚，有你好看的。”
Daarop nam Tom het garen uit een van zijn naalden, en de jongens prikten zich in den duim en drukten er een droppel bloed uit. Na lang persen gelukte het Tom de voorletters van zijn naam met bloed op den tegel te teekenen, en gebruikte daarbij zijn pink als pen. Toen wees hij Huckleberry, hoe hij een H en een F moest maken, en hiermede waren de formaliteiten der eedsaflegging voltooid. Zij begroeven den tegel vlak bij den muur, met de noodige griezelige plechtigheden en onder het spreken van tooverformulieren en beschouwden van nu aan hun geheim als heilig en onschendbaar.
於是湯姆拿出一根針，去掉了綫。兩個孩子各自往大拇指上戳了一下，然後擠出兩滴血來。接着他們又擠了數次，湯姆馬上用小指蘸血寫下了自己姓名的首字母。他又教哈克寫好Ｈ和F，到此為止，宣誓結束。他們唸著咒語，舉行了乾巴巴的埋葬儀式，靠牆將松木板埋了。他們認為連同埋葬的還有那鎖住他們口舌的枷鎖，因此鑰匙也用不着了。
Onderwijl was, zonder dat de knapen het bemerkt hadden eene gedaante door eene opening aan de andere zijde van het vervallen gebouw naar binnen geslopen.
這時，這幢破樓的另一頭，有個人影鬼鬼祟祟地從缺口處溜進來，可是他倆卻沒有發覺。
"Tom," fluisterde Huckleberry, "mogen wij het nu nooit verklappen?"
“湯姆，”哈克貝利小聲問道，“這樣一來，我們將不會泄密，永遠都不會，是嗎？”
"Neen, natuurlijk niet. Wat er ook gebeure, wij mogen, er geen woord van spreken, want als wij dat deden, zouden wij dood op den grond vallen,--begrijp je?"
“那還用說。不管發生了什麼，千變萬變我們得保守秘密這條不能變，否則我們將‘當場倒斃’，這你也曉得。”
"Ja, dat begrijp ik?"
“對，我想這沒錯。”
Zij bleven nog eenige minuten staan fluisteren, toen buiten, omstreeks tien stappen van de plek waar zij stonden, een hond zijn lang, somber gejank aanhief. De knapen klemden zich doodelijk ontsteld aan elkander vast.
他們又小聲嘀咕了一陣子。沒多久，外面傳來了狗叫聲，那聲音又長又淒涼，離他們不到十英呎遠。兩個孩子一陣害怕，突然緊緊地抱在一起。
"Wie van ons beiden zou er om koud zijn?" bracht Huckleberry, naar adem snakkende, uit.
“它在哭嗥我們倆人中哪一個？”哈克貝利喘着氣問道。
"Ik weet het niet. Kijk maar eens door deze scheur in den muur."
“我不知道，你從縫裡往外瞅瞅。快點！”
"Neen, doe jij het zelf, Tom."
“我不幹，你自己來看，湯姆！”
"Ik, ik kan het niet doen, Huck."
“我不能——我不能去看，哈克！”
"Och, als je blieft, Tom. Daar begint het weer."
“求你了，湯姆。它又叫起來了！”
"O Hemeltje, wat ben ik blij," fluisterde Tom. "Ik ken zijn stem: het is Harbisons hond."
“哦，我的老天爺，謝天謝地！”湯姆小聲說，“我聽得出它的聲音，原來是布爾·哈賓遜①。”
①如果哈賓遜先生有個奴僕叫布爾的話，湯姆就叫他“哈賓遜的布爾”；可是若是他的兒子或狗叫布爾，那湯姆就叫他（它）布爾·哈賓遜。
"O, dat is gelukkig!--Zal ik je eens wat zeggen, Tom? ik was zoo bang, dat het een verdwaalde hond zou zijn."
“哦，這下可好了，湯姆，我差點被嚇死了，我以為那是隻野狗吶。”
De hond begon weder te huilen en weer ontzonk den jongens de moed.
那只狗又嗥起來，孩子們的心情再次低落下來。
"O wee! Het is Harbisons hond niet," fluisterde Huckleberry; "kijk nog eens Tom."
“哦，我的天那！那傢伙決不是布爾·哈賓遜！”哈克貝利悄聲說，“去瞅瞅，湯姆！”
Bevende van schrik bracht Tom zijn oog nogmaals voor de opening. Nauwlijks verstaanbaar fluisterde hij:
湯姆嚇得直髮抖，但還是走過去，貼著裂逢往外看。
"O Huck! Het is een verdwaalde hond!"
“哦，哈克，那果然是隻野狗！”湯姆話低得几乎讓人聽不見。
"Gauw, Tom, gauw! Wien van ons bedoelt hij?"
“快點，湯姆，快點，那狗是在嗥誰？”
"Huck, ik denk ons allebei."
“哈克，它一定是嗥我們吧，誰讓我倆抱在一起呢。”
"O, Tom, het is met ons gedaan. Waar ik naar toe zal gaan, is niet twijfelachtig. Ik ben altijd zoo slecht geweest."
“唉，湯姆，我想我倆死定了。我也知道我的下場如何，誰叫我平時幹了那麼多壞事呢。”
"Ik ook.--Dat komt van het uit school blijven en van het ongehoorzaam zijn. Als ik gewild had, zou ik wel even goed hebben kunnen zijn als Sid,--maar, neen, dat zou ik toch niet, natuurlijk niet. Breng ik het er nu dezen keer goed af, dan zal ik mijn best doen om voortaan op de zondagsschool op te passen." En Tom begon aanstalten te maken tot schreien.
“真是一團糟，都怪我逃學曠課，又不聽話。我要是肯幹的話，我也會像希德那樣當個表現好的孩子，可是我卻不肯幹。不過，這次要是饒了我的話，我敢打賭我一定在主日學校裡好好幹！”說著說著，湯姆開始有點抽鼻子了。
"Jij slecht?" en Huckleberry begon ook te schreien. "Bewaar me, Tom Sawyer, als jij niet een brave jongen bent geweest in vergelijking van mij. O hemeltje, hemeltje, hemeltje! Ik wou, dat ik de helft van jou kansen had!"
“你還算壞嗎？”哈克貝利已跟着抽起鼻子來。“湯姆·索亞，你和我相比，真是一個天上，一個地下。哦，我的老天爺呀，老天爺呀，我要是有一半如你就好了。”
Tom viel hem in de rede en fluisterde:
湯姆哽嚥著低聲說：
"Kijk eens, Huck, kijk eens! Hij staat met zijn rug naar ons toe."
“瞧，哈奇，你瞧，它現在是背對我們的。”
Huckleberry keek verheugd door de opening.
哈克心裡高興，看了看後說：
"Sapperloot, het is waar. Heeft hij altijd zoo gestaan?"
“不錯，是背對著我們，剛纔也是這樣的嗎？”
"Ja; maar ik ben zoo gek geweest het niet te zien. Nu wie zou hij thans op het oog hebben?"
“是的，可我傻乎乎的，根本沒往上想。哦，你瞧這太棒了。那麼這回它是嗥誰的呢？”
Het gehuil hield op. Tom splitste de ooren.
狗不嗥了，湯姆警覺地側耳聽著。
"Hè! wat is dat?" fluisterde hij.
“噓！那是什麼聲音？”他小聲說。
"Een geluid als--als het knorren van een varken. Neen, toch niet; er ligt iemand te snorken, Tom."
“像——像是豬發出的聲音。不，湯姆，是人的打呼聲。”
"Ja, dat is het.--Waar komt het vandaan, Huck?"
“對，是打呼聲！哈克，你聽在什麼地方？”
"Ik geloof van gindschen kant. Zoo klinkt het ten minste. Pop slaapt hier wel eens met de varkens, maar zijn gesnork is een heel ander geblaas. Buitendien geloof ik, dat hij niet meer in de stad durft komen."
“我斷定在那頭。不過，至少聽起來呼聲是從那頭傳過來的。我老爸過去有時和豬一起睡在那頭，要是他打起呼來，那可不得了，簡直是如雷灌耳。再說，我估計他不會再回到這個鎮上了。”
De lust tot het zoeken van avonturen ontwaakte weder in het hart der knapen.
兩個孩子再次想去碰碰運氣，看能否逃走。
"Hucky, durf jij er langs loopen, als ik vooruit ga?"
“哈奇，要是我打頭陣，你敢跟我一塊去看看嗎？”
"Ik heb er niet veel lust in, Tom. Vooronderstel eens, dat het Injun Joe was!"
“我不太想去。湯姆，萬一那是印第安·喬呢！”
Tom stond een oogenblik in tweestrijd, doch de verzoeking werd te sterk en de jongens besloten het te doen met dien verstande, dat zij hunne biezen zouden pakken, als het snorken ophield. Zoo slopen zij op de teenen, achter elkander, naar het andere einde van het gebouw. Toen zij zoo wat een pas of vijf van den snorker af waren, trapte Tom op een stok en brak dien met een harden krak. De man steunde, keerde zich om, en zijn gelaat werd in den maneschijn zichtbaar. Het was Muff Potter. De knapen waren als versteend blijven staan, toen de man zich bewoog, maar hunne vrees was nu geweken. Zij slopen naar buiten, langs de vermolmde schutting en hielden daar stil on elkaar "goedendag" te zeggen. Daar klonk weder het somber gehuil door de nachtlucht. De knapen keken om en zagen den vreemden hond staan, vlak bij de plek waar Potter lag, en het dier hield zijn hemelwaarts gekeerden kop naar den dronkaard gericht.
湯姆剛一動搖，可還是抵擋不住強烈的誘惑。兩人決定試試看，他們達成默契：只要呼聲一停，他倆就溜之大吉。於是，他倆一前一後，踮着腳尖，偷偷走過去。在離那人不到五步遠的地方，湯姆啪地一聲，踩斷了一根樹枝。那人哼哼着稍微動了一下身子，臉暴露在月光下，原來是莫夫·波特。剛纔，莫夫·波特動彈時，兩個孩子的心一下子提到了嗓子眼，以為這下是跑不成了，但現在恐懼過去了。他倆踮着腳，溜到了破爛的擋風木板牆外邊，沒走多遠就道了別分了手。夜空中又傳來了那又長又淒涼的狗叫聲。他們轉身看見那條陌生的狗在離躺着的莫夫·波特不到幾英呎的地方，臉衝著他，正仰天長嗥。
"O, jéminé, het geldt hem!" riepen de knapen in éénen adem uit.
“哦，我的媽呀，那狗嗥的原來是他呀！” 兩個孩子不約而同地驚呼道。
"Hoor eens, Tom; zij zeggen, dat een dag of veertien geleden een hond huilende tegen middernacht langs John Millers huis geloopen heeft, en dat toen een Wipperwil [1] op zijn dak is gaan zitten zingen; en toch is daar niemand gestorven."
“喂，我說湯姆，聽他們講，大約兩個星期前，有隻野狗半夜圍着約翰尼·米勒家叫；同一天晚上，還飛來一隻夜鷹落在欄杆上叫個不停，不過並沒有誰死啊。”
"Dat weet ik wel. Maar is Grace Miller niet verleden Zaterdag in de keuken op het vuur gevallen en heeft zij zich niet schrikkelijk gebrand?"
“嗯，這我知道，人是沒有死，但是格霍絲·米勒不正是在緊接着的星期六那天摔倒在廚房的火裡，被燒得很慘嗎？”
"Ja, maar zij is niet dood. En wat sterker is, zij wordt beter."
“這沒錯，可她畢竟還活着，並且正在康復吶。”
"'t Kan wel wezen, doch wacht maar; zij is er zoo zeker om koud als Muff Potter. Dat zeggen de negers althans en die weten al die soort van dingen."
“那我就沒什麼好說的嘍，你等着瞧吧！和莫夫·波特一樣，她就要完了，這是那些黑鬼說的。哈克，他們對這類事情可靈着呢。”
Daarop namen zij peinzend afscheid van elkander. Toen Tom het raam van zijne slaapkamer insprong, had de dag omtrent voor den nacht plaats gemaakt. Hij kleedde zich behoedzaam uit en viel in slaap, zich gelukwenschend dat niemand iets van zijn uitstapje bemerkt had. Maar hij wist niet, dat de zacht snorkende Sid al een uur wakker had gelegen.
分手的時候，他們還在想這個問題。等湯姆從窗戶爬進臥室時，天已經快亮了。他輕手輕腳脫去衣服，睡下的時候，慶幸自己出去沒被人發覺。但他卻沒發現輕輕打着呼聲的希德沒睡着，而且醒了已有一個小時。
Toen Tom ontwaakte, was Sid al verdwenen. De zon zag er uit alsof zij reeds lang geschenen had en ook de atmosfeer gaf den indruk dat het al laat was. Verschrikt sprong hij het bed uit. Waarom was hij niet geroepen,--hij, die anders altijd uit zijn bed getrokken werd? Dat was een slecht voorteeken. Binnen vijf minuten was hij gekleed en stapte hij met een loom en slaperig gevoel de trap af. De familie zat nog rondom de tafel, maar had het ontbijt gebruikt. Er was geene bestraffende stem, doch er waren oogen, die zich afwendden, en er was iets stils en plechtigs, dat den schuldigen eene rilling door de leden joeg. Hij ging zitten en trachtte vroolijk te kijken doch dat was echter zwaar werk, want zijn glimlach werd niet beantwoord, zoodat hij eindelijk diep verslagen de oogen op den grond sloeg.
湯姆醒來後發現希德已穿戴完畢走了。天已大亮，寢室裡又沒有人，一看便知時候不早了。湯姆感到很吃驚——為什麼今天沒人叫他呢？要是往日的話，他們非盯着他起來不可。想到這，他覺得情況有點不妙。不到五分鐘，他就穿好衣服到了樓下，感到渾身不對勁，懶洋洋的。全家人已吃完了早飯，但仍然坐在餐桌旁，沒人怪他遲到，也沒人瞅他。大家默不作聲，顯得十分嚴肅，這讓他的心涼了半截。他坐下來，裝着愉快的樣子，可是談何容易。大夥既不笑，也不吱聲。於是他也只好一聲不吭，心情沉重到了極點。
Na het ontbijt nam tante hem onder vier oogen en de hoop dat hij slaag zou krijgen maakte Tom bijkans vroolijk; doch niets van dat alles. Zijne tante begon te schreien en vroeg hem, hoe het mogelijk was dat hij er behagen in schepte, haar oud hart te breken, en eindigde met hem te zeggen, dat hij maar voort moest gaan met zichzelven ongelukkig te maken en hare grijze haren met kommer ten grave te doen dalen, want dat zij het met hem opgaf. Dat was erger dan duizend zweepslagen en Tom voelde iets in zijn hart, dat zwaarder te dragen was dan lichamelijk lijden. Hij schreide, smeekte om vergiffenis, beloofde herhaalde malen beterschap en werd toen weggezonden met het gevoel, dat hij slechts ten halve vergeven en ten halve vertrouwd werd.
早飯過後，湯姆被姨媽叫到一邊，他面帶喜色滿以為希望就要實現：挨鞭笞。可是姨媽沒有打他，而是站在他旁邊痛哭起來。她邊哭邊責怪湯姆怎麼能這樣讓她這把年紀的人傷心呢？然後她說了通氣話，既然湯姆不再聽她的，那就讓他繼續這樣混下去，自暴自棄直至要了她這條老命為止。這一席話比一千下鞭打更管用，湯姆的心比肉體更加痛楚不安。他大哭起來，一邊央求姨媽原諒他，一邊一遍又一遍地保證悔過自新。這樣姨媽最後饒了他，可他覺得她並沒有完全饒恕他，因此心中還是半信半疑。
Hij verliet de kamer in een staat te ellendig zelfs om wraak jegens Sid te koesteren, zoodat de laatste zich onnoodig achter de tuindeur ging verschuilen. Neerslachtig en zwaarmoedig drentelde hij naar school en onderging de hem en Joe Harper wegens hun schoolverzuim van den vorigen dag toebedeelde klappen, met het uiterlijk van iemand, wiens hart onder veel zwaarder leed gebukt gaat en die aan zulke beuzelingen afgestorven is. Vervolgens zette hij zich op zijne plaats neder, met de ellebogen op zijn lessenaar en de handen onder den kin, en tuurden op den blinden muur met dien matten blik, welke van een lijden getuigt, dat zijn toppunt bereikt heeft. Daar stoot plotseling zijn elleboog tegen een hard voorwerp. Langzaam en droevig verandert hij van houding en neemt het voorwerp op. Het was in een papier gewikkeld. Dit papier wordt ontrold en een lang gerekte zucht ontsnapt zijn borst. Zijn koperen schelknop staat voor hem!
他離去時很傷心，結果都想不起來要報復希德這件事，可是希德卻多此一舉：快速從後門溜掉了。湯姆滿臉愁容，悶悶不樂地來到學校。他和喬·哈帕一起，因為頭一天逃學的事情被鞭笞了一頓。在挨鞭笞時，他一副憂心仲仲的樣子，根本不把鞭笞這類小事情放在眼裡。之後，他走到位子上坐下來，兩手托腮放在桌子上，一副痛苦的樣子，目不轉睛地盯着牆直髮愣。他的肘部壓在什麼硬東西上，過了好一段時間，他才難過地慢慢移動了下肘部，嘆息着拿起那樣東西。東西包在紙裡，他打開紙包，接着重重地長嘆一聲，原來紙包裡包着他的那個銅把手！
Dit laatste vedertje brak des kemels rug.
這一下猶如雪上加霜，湯姆徹底地崩潰了。