Er was iets in Tante Polly's wijze van doen, toen zij Tom omhelsde, dat zijne neerslachtigheid verdreef en hem weder vroolijk en gelukkig maakte. Hij ging naar school en smaakte het genot op den hoek van Meadow Lane toevallig Becky Tatcher tegen te komen. Zijn gemoedstoestand bepaalde doorgaans zijne handelingen. Zonder een oogenblik te aarzelen, liep hij naar haar toe en zeide:
波莉姨媽吻湯姆的時候，態度有所變化，所以湯姆馬上感到振作起來，心情輕鬆愉快。他上學去了。半路上在草坪巷口，他有幸碰上了貝基·撒切爾，他現在情緒好了，所以態度也來了個一百八十度大拐彎。於是他毫不猶豫地跑上前去說：
"Ik heb je vandaag heel gemeen behandeld, Becky, en dat spijt mij. Ik zal het nooit van mijn leven weer doen. Zullen wij, als je blieft, maar weder goede vrienden worden?"
“貝基，我很抱歉，今天那樣做實在對不起人。你放心，就是死了，我也不會再那樣了。我們和好吧！”
Het meisje hield stil, keek hem met een blik vol verachting aan en zeide:
貝基停下腳步，一副鄙視的樣子盯着他。
"Wilt u de goedheid hebben, mijnheer Thomas Sawyer u bij uw eigen vrienden te houden. Ik denk mij niet meer met u te bemoeien."
“托馬斯·索亞先生，你自己好自為之吧，我這先謝謝你了。我不會再跟你講話的。”
En het hoofd in den nek werpende, ging zij voorbij. Tom was zoo verpletterd, dat hij zelfs de tegenwoordigheid van geest miste om te zeggen: "Ik geef geen zier om je, nufje dundoek," totdat het geschikte oogenblik voor dien uitval voorbij was. Dus zweeg hij met een woedend gezicht. Ziedende van toorn stapte hij de schoolplaats binnen en mompelde, dat hij wou dat zij een jongen was, om het haar eens fiks in te peperen. Toen hij haar voorbijging, wierp hij haar een paar hatelijkheden naar het hoofd, die behoorlijk teruggeslingerd werden, en de hoop op het herstel van den vrede scheen onherroepelijk verloren. Becky kon in hare drift den tijd haast niet afwachten, waarop de les zou beginnen en zij Tom zou zien afrossen voor het beschadigde leesboek. Indien zij nog een oogenblik plan had on Alfred Temple ten toon te stellen, was dit voornemen door Toms beleedigende schimpscheuten geheel uit hare ziel verdwenen.
說完，她昂起頭走了。湯姆一下子被說懵了，等他轉過神來要反駁一聲“去你的吧，自以為是小姐”時，為時已晚。他雖然沒說什麼，卻窩了一肚子的火。他沒精打采地走進校園，心裡想貝基要是個男孩子，他非得很很地揍她一頓不可。兩人在隨後的相遇中，湯姆說了句刺耳的話就走了，貝基也回敬了一句，這一下兩人算是徹底地決裂了。盛怒之下，貝基想起了湯姆書上的墨水，她好像急不可耐，盼望着湯姆早一點受到懲罰。她本來還有點猶豫不決，說不定還想要揭發那是阿爾弗雷德·鄧波爾干的壞事，可湯姆那句刺耳的話一下子打消了貝基的這個念頭。
Arm kind! zij wist niet, hoezeer zij op weg was zich een wereld van verdriet te bezorgen. De schoolmeester, de heer Dobbins, was een man, die den middelbaren leeftijd bereikt had onder het drukkend lijden van onbevredigde eerzucht. Zijne lievelingswensch was geneesheer te worden, doch geldgebrek had hem verhinderd het hooger dan tot schoolmeester te brengen. Toch was de liefde tot de studie hem bijgebleven. Hij nam ten minste iederen dag een geheimzinnig boek uit de lessenaar on zich daarin te verdiepen, zoodra de verschillende klassen hunne lessen hadden opgezegd. Dat boek hield hij achter slot en grendel,--doch er was geen deugniet in de gansche school, die niet brandde van begeerte het eens in te zien. Daartoe echter bood zich de kans nooit aan. Elke scholier had zijne of hare eigen meening over den inhoud van het boek, doch er was geen middel om het rechte er van te weten te komen. Toen nu op dezen achtermiddag Becky langs den lessenaar schoof, die vlak bij de deur stond, zag zij dat de sleutel in het slot stak. Welk eene kostelijke gelegenheid! Zij keek in het rond, zag dat zij alleen was en geen seconde later had zij het boek in de hand. Het titelblad, "De Ontleedkunde, door Professor N. N." maakte haar niet veel wijzer. Derhalve sloeg zij bladen op. Op eens ontdekte haar oog, op eene der eerste bladzijden, een prachtige gekleurde gravure van een naakt menschenbeeld. Op hetzelfde oogenblik viel er een schaduw op het blad en stapte Tom Sawyer de deur in, die een vluchtigen blik op het afbeeldsel wierp. In haar haast om het boek dicht te slaan, was Becky ongelukkig genoeg het blad met de figuren door midden te scheuren. Zij wierp het boek in de lessenaar, draaide den sleutel om en barstte uit in tranen van schaamte en verdriet.
真是個可憐的姑娘，她就要大禍臨頭，自身難保了卻一無所知。他們的老師，杜賓斯先生，雖然已到而立之年卻心願未了。他最熱衷于當醫生，可是貧窮卻注定了他當不了別的美差，只能做一名鄉村教師。他天天從講台裡拿出一本神秘的書，乘沒課要講的時候就潛心研讀。平常，他總是小心翼翼地把那本書鎖好。學校裡那些調皮的傢伙沒有一個不想看下那本神秘的書，那怕瞟一眼也好，可總沒有機會。至于那本書的內容，孩子們七嘴八舌，各抒己見，但都無法得到證實。講台離門不遠，貝基從旁邊走過時恰好看到鑰匙還在鎖孔上晃悠。這可是看一上眼的好機會，千載難逢。她環顧回周，發現沒有別的人在場，於是馬上拿起那本書，只見扉頁上寫着“無名式教授解剖學”幾個字。她沒看出什麼名堂來，於是就繼續往下翻。剛一打開下一頁，一張精製的彩色裸體圖立即映入眼帘。與此同時，湯姆·索亞從門口進來，一眼瞥見了那張圖。貝基一把抓起書想把它合上，可是不幸攔腰把那張圖撕了一半。她馬上把書扔進抽屜，鎖上鎖，又羞又惱地大哭起來。
"Tom Sawyer," snikte zij, "ik vind het gemeen van je om achter iemand aan te sluipen en hem te begluren."
“湯姆·索亞，你真卑鄙，偷看別人，還偷看人家正在看的東西。”
"Hoe wist ik, dat je iets stond te bekijken?"
“我怎麼知道你在看什麼東西呢？”
"Je moest je schamen, Tom Sawyer; ik weet, dat je me zult verklikken, en o, wat zal ik beginnen! Ik zal slaag krijgen,--ik die nog nooit op school een klap gehad heb!"
“湯姆·索亞，你應該感到害臊。你會告發我的，這下我該怎麼辦才好呢？我要挨鞭笞了，我可從沒挨過鞭笞呀！”
Zij stampte met haar voetje op den grond en vervolgde:
接着她跺着小腳說：
"Wees maar zoo laag als je wilt! Ik weet iets, dat hier zal plaats hebben. Wacht maar en je zult eens wat zien."--En zij vloog de school uit en barstte opnieuw in tranen los.
“你想耍卑鄙，那就隨你的便！不過，你可要出事了。你等着瞧吧！可惡，可惡，真可惡！”接着，她一頓大哭，衝出了教室。
Tom stond stil, geheel overbluft door dien uitval. Toen zeide hij tot zichzelven:
湯姆被貝基劈頭蓋臉地說了一通，弄得他丈二和尚摸不着頭腦，他站在那裡不知所措。隨後，他自言自語地說：
"Welk een vreemd soort van wezens zijn die meisjes! Nooit op school geslagen! Wat zou een pak ransel! Juist iets voor een meisje: zij zijn zoo laf en kleinzeerig. Zij hebben geen ruggegraat. Natuurlijk zal ik die dwaze meid niet aan den ouden Dobbins gaan verklappen; er zijn wel andere middelen om haar klein te krijgen, die niet zoo gemeen zijn. Maar wat moet er met het boek gedaan worden? De oude Dobbins zal vragen, wie het gescheurd heeft. Niemand zal antwoorden. Dan zal hij doen als altijd en de meisjes beurt om beurt ondervragen, en wanneer hij bij het meisje komt dat het gedaan heeft, zal hij het weten zonder dat het gezegd wordt. De meisjes verraden zich altijd.--Becky zal klappen krijgen; 't is een naar geval, maar ik zie er geen gat in om het te verraden." Tom peinsde nog een oogenblik over de zaak en riep toen uit: "In orde! Zij wou mij in de klem zien; laat haar dat genot hebben."
“女孩子真是傻得出奇。說什麼從來沒挨過鞭子打！呸！哪有這回事！挨打算不了什麼！女孩子就是這樣——臉皮薄，膽小如鼠。不過，我當然不會把這事向杜賓斯老頭講。要想和她算帳，方法有的是，用不着幹這種告密的勾當。可那又怎麼樣呢？杜賓斯老頭照樣會查出來是誰幹的。他問下書是誰撕的，沒人答應。於是他會接照老習慣挨個地問，等問到這個女孩子，他就全明白了。女孩子總是沉不住氣，表情總能說明問題。她們意志薄弱，這一回她要挨揍了。貝基呀，貝基，你這一回在劫難逃。”湯姆又仔細琢磨了一會，然後想：“得，就這樣吧，你不是想看我的笑話嗎，那你就傻等着瞧吧，有你好受的。”
Daarop voegde hij zich bij de "krijgertje" spelende schooljeugd, totdat de meester kwam en de school begon. Toms gedachten dwaalden gedurig van zijn werk af en telkens, wanneer hij een blik naar den meisjes-kant wierp, werd hij ontroerd door het gelaat van Becky. Alles te zamen genomen, behoefde hij geen medelijden met haar te hebben en toch was hij diep met haar begaan. Toen de ontdekking van het leesboek gedaan werd, was Tom voor een tijdlang geheel vervuld van zijn eigen leed en werd Becky uit hare verdooving wakker. Zij volgde het proces met groote belangstelling, want zij wist, dat Tom niets tegen de beschuldiging, van inkt op het boek gemorst te hebben, kon inbrengen. Tom ontkende het feit, en maakte door die ontkenning de zaak eer erger dan beter. Becky maakte zich wijs, dat zij er schik in had, doch eene stem in haar binnenste fluisterde haar toe, dat zulks het geval niet was. Toen het er zeer bedenkelijk voor Tom begon uit te zien, voelde zij eene sterke neiging om op te staan en Alfred Temple aan te klagen, doch zij bedwong zich en legde zich de verplichting op om stil te blijven zitten. "Immers," dus sprak zij bij zichzelve, "hij zal zeker zeggen, dat ik die plaat gescheurd heb. Neen, al kon ik hem er het leven mede redden, ik zeg het niet."
湯姆跑到外面和那群嬉戲的同學們玩了不一會，老師就來上課了。湯姆並不十分想學習。他只要朝女生的那邊偷看上一眼，貝基的神情就會令他不安。他左思右想，就是不想同情她，但卻願意起點作用。他一點都激動不起來。湯姆很快發現了拼音課本上的墨跡，於是有一段時間，他一直不能自拔，老是想著自己的事，顯得鬱鬱不歡。貝基這下來了勁頭，對事態的發展表現出了強烈的興趣。她想湯姆不承認是自己弄髒了書，這也不能開脫他，她的預料果然不錯。結果湯姆反倒把事情給弄糟了。貝基想她會為此而感到確實高興，但卻吃不準。後來眼看著湯姆情形不妙時，她真想一古腦地站出來揭發那墨水是阿爾弗雷德·鄧波爾潑的。可她又竭力控制着，強迫自己保待沉默，因為她心裡想：“他會告發我，把我撕老師書的事說出去。我現在最好什麼也別說，不管他的死活。”
Tom kreeg de hem toegedachte zweepslagen en ging kalm naar zijne zitplaats terug, in den waan dat hij, misschien zonder het te bemerken, onder het krijgertje spelen, den inkpot op het boek had laten vallen.--Hij had maar uit gewoonte ontkend en uit beginsel zich bij de ontkentenis gehouden.
湯姆挨了鞭笞，回到座位上，但一點也不傷心。他想在和同學們的打閙中，他有可能不知不覺地把墨水瓶碰翻，弄髒自己的書。他否認是自己幹的，一來是為了走過場；二來也是慣例；另外死也不承認自己有錯，那是為了堅持原則。
Een geheel uur ging voorbij. De meester zat op zijn troon te knikkebollen, daar het gebrom der studeerende jeugd hem altijd slaperig maakte. Langzamerhand echter richtte hij zich op, gaapte, ontsloot zijn lessenaar en greep naar zijn boek, doch scheen het niet met zichzelven eens te kunnen worden, of hij lezen zou al dan niet. Het meerendeel der scholieren zag droomerig van hun werk op, doch er waren er twee, die met de oogen vol belangstelling zijne beweging gadesloegen. Een tijdlang hield de heer Dobbins gedachteloos zijn boek in de hand, doch eindelijk vlijde hij zich op zijn stoel neder on te lezen. Tom wierp een blik op Becky, en het arme kind zag er uit als een hulpeloos, opgejaagd haasje, dat het geweer op zich ziet aanleggen. Oogenblikkelijk werd zijn geschil met haar vergeten. Er moest redding komen en dadelijk ook. Doch het dreigend gevaar scheen zijne vindingrijkheid te verstompten. Goddank! daar schoot hem iets te binnen. Hij zou de bank uitgaan, het boek grijpen, de deur uitspringen en er mede wegloopen! Doch een minuut wankelens, tot het nemen van dit besluit, was genoeg om zijne kans verloren te doen gaan. De meester had het boek geopend. Het was te laat; er was niets aan te doen; Becky was reddeloos verloren! Het volgende oogenblik zag de meester zijne leerlingen in het gelaat, met een blik, die al de kinderen de oogen deed neerslaan. Gedurende tien tellen heerschte er een angstige stilte, waarin de meester kracht tot toornen verzamelde. Toen sprak hij: "Wie heeft dit boek gescheurd?"
一個小時過去了，老師坐在他的座位上打盹，教室裡一片嗡嗡的讀書聲令人睏乏。漸漸地，杜賓斯先生挺直身子，打着哈欠，然後打開抽屜的鎖，可手伸出半截又停下來，猶豫不決。大多數學生都漫不經心地抬起頭看了一眼，但其中有兩個人特別關注老師的一舉一動。杜賓斯先生把手伸進抽屜隨便地摸了一會就拿出書，身體往椅子一靠看起來。湯姆瞥了貝基一眼。她就像一隻被獵人追捕的兔子，當獵槍瞄準它的頭部時，一副絶望無救的可憐相，他立刻忘掉了他們之間的爭吵。得採取行動，馬上就干，越快越好。常言說得好，急中生智，可湯姆這回卻束手無策，對，就這麼辦。他突然來了靈感：他要衝上去，一把從老師手裡搶過書，奪門而逃。可是他一走神，就這麼稍一猶豫的時候，老師翻開了書。湯姆坐失了良機，他十分後悔。這下完了，幹什麼也來不及了，想幫的忙也幫不上了。老師打開書後馬上面朝大家。見老師盯着他們，大家都低下了頭，就連沒有犯錯誤的同學也都嚇得不得了。大約有十秒鐘，教室裡一片寂靜。老師的氣是越來越大，他終於開了腔： “這書是誰撕的？”
Er werd geen geluid vernomen. Men zou een speld hebben kunnen hooren vallen. De meester zag gezicht voor gezicht aan, om teekenen van schuld te ontdekken?"
教室裡鴉雀無聲，靜的連根針掉到地上都能聽見。老師見無人應答，就挨個檢查，看到底是誰撕了書。
"Benjamin Hogers, hebt gij dit boek gescheurd?"
“本傑明·羅傑斯，書是你撕的嗎？”
Een ontkennend antwoord, gevolgd door een pauze.
老師得到的是否定，他停了一會問道：
"Jozef Harper, gij?"
“約瑟夫·哈帕，是你干的？”
Weder een ontkennend antwoord. Tom werd onder de kwelling van den langzamen voortgang der zaak, hoe langer hoe onrustiger. De meester onderzocht nauwkeurig de lange rijen jongensgezichten en wendde zich toen tot de meisjes.
約瑟夫否認是他干的。老師不急不忙地問了這個又問那個。湯姆越來越緊張，顯得煩躁不安。老師問完男生，稍加思索就轉向女生。
"Amy Lawrence?"
“艾美·勞倫斯是你嗎？”
Een ontkennend hoofdschudden.
她同樣也搖了搖頭。
"Gracie Willer?"
“蘇珊·哈帕，是你干的嗎？”
Hetzelfde gebaar.
又是一個否認。
"Suze Harper, hebt gij het gedaan?"
Weder een ontkennend antwoord. Het volgende meisje was Becky Thatcher. Tom beefde van het hoofd tot de voeten.
下一個就該問到貝基·撒切爾了。湯姆十分緊張，他意識到情況不妙，嚇得他從頭到腳全身發抖。
"Rebekka Thatcher"--(Tom keek naar haar gelaat; het was bleek van angst) "hebt gij,--neen, zie mij aan" --(zij hief de handen smeekend omhoog)--"hebt gij dit boek gescheurd?"
“瑞貝卡·撒切爾”（貝基的學名），”（湯姆向她臉上瞟了一眼，見她嚇得臉色蒼白）——“是你撕……不，看著我的眼睛。”（她承認地舉起手來）——“是你撕壞了這本書嗎？”
Snel als de bliksem schoot Tom eene gedachte door de ziel. Hij sprong op en gilde: "Ik heb het gedaan!"
這時，湯姆的腦海裡雷電般閃出一個念頭，他猛然起身，大聲說道：“是我干的！”
De schooljeugd stond versteld over zulk eene onbegrijpelijke dwaasheid. Tom bleef een oogenblik staan om tot zichzelven te komen, en toen hij de bank uitstapte om zijne straf te ondergaan, werd hij door de bewondering en de dankbare aanbidding, die hem uit Becky's oogen tegenstraalden, betaald voor honderd zweepslagen. Door zijne edele daad zelf in verrukking gebracht, verdroeg hij zonder een geluid te geven, de onbarmhartigste geeseling, waaraan de heer Dobbins zich ooit had schuldig gemaakt, en hoorde hij ook met volkomen onverschilligheid de wreede uitspraak aan, om twee uren school te blijven. Immers hij wist, wie met het grootste geduld buiten op hem wachten zou, totdat zijne straf geleden was.
全班同學迷惑不解地盯着湯姆，覺得他行為愚蠢，令人不可思議。湯姆站了一會好像是在鎮定自己，然後走上前去接受懲罰。湯姆發現那個可憐的姑娘貝基眼裡先是流露出吃驚，然後是感激，最後是敬慕之情，他覺得為此就是挨上一百鞭也是值得的。湯姆也為自己的義舉感到臉上有光，因此在遭受杜賓斯先生有史以來最嚴酷的鞭笞時，他哼都沒哼一聲，另外放學後，他還得被罰站兩小時。對這一殘忍的做法，他也不在乎，因為他心裡有數，外面會有個人心甘情願地一直在等上他兩個小時。
Dienzelfden middag nog vertelde Becky hem met schaamte en berouw, hoe verraderlijk zij zich jegens hem gedragen had. Tom ging dan ook naar bed, vol wraakzuchtige plannen jegens Alfred Temple; maar zijn wrok maakte spoedig voor aangename overpeinzingen plaats en hij viel in slaap en droomde van Becky's laatste woorden, die hem als muziek in de ooren hadden geklonken en aldus hadden geluid:
當天晚上，湯姆臨上床睡覺前合計着如何報復阿爾弗雷德·鄧波爾。貝基把自己的背叛以及潑墨水的事情全盤托出了。可是不久，湯姆的思緒轉到一些美滋滋的事情上。想著想著，湯姆耳邊朦朦朧朧地響起了貝基剛纔說過的一句話：
"Tom, hoe kon je zoo edel zijn?"
“湯姆，你思想怎麼會這樣高尚的呀！”就這樣，他終於進入了夢鄉。