Zondagochtend voor dag en dauw kroop Huck reeds den berg op en klopte aan de deur van den ouden boschwachter. De huisgenooten lagen nog te bed en sliepen een hazenslaap, tengevolge van de spanning waarin zij een gedeelte van den nacht hadden doorgebracht. Een stem riep uit een raam:
星期天早上天剛剛有點蒙蒙亮，哈克就摸上山，輕輕地敲着老威爾斯曼家的門。裡面的人還在睡覺，可是由於夜裡那樁驚人的事情，大家變得十分警惕，窗戶裡傳出了一句問話：
"Wie is daar?"
“是誰呀？”
Huck antwoordde verschrikt, op zachten toon:
哈克有點驚魂未定低聲答道：
"Laat mij, als 't u blieft, binnen. Het is niemand dan Huck Finn."
“請讓我進去吧！是哈克·費恩呀！”
"Dat is een naam voor welken de deur dag en nacht open staat!--Wees welkom!"
“哦，是你呀，只要你來，白天、黑夜都歡迎你！”
Dit waren vreemde woorden in de ooren van den jeugdigen vagebond en de liefelijkste die hij ooit had vernomen. Hij herinnerde zich niet de twee laatste immer gehoord te hebben. De deur werd haastig ontsloten en de knaap trad binnen. Men gaf hem een stoel, en de oude man en zijne zonen kleedden zich in aller ijl aan.
這個流浪兒以前從沒聽過這樣的話，這也是他有生以來聽到的最快樂的話。他想不起來以前有沒有人對他說過“歡迎”一詞。門鎖很快打開了，他走了進去。主人讓哈克坐下，老人和兩個大高個孩子很快穿好衣服。
"Nu, mijn jongen, ik hoop dat gij een goeden eetlust hebt meegebracht, want wij gaan ontbijten zoodra de zon opkomt, en 't zal een brandend zonnetje zijn ook. Ik en de jongens hoopten al dat ge gisteren hier zoudt zijn teruggekeerd en in ons huis zoudt geslapen hebben."
“喂，好傢伙，我想你一定餓極了。太陽一出來，早飯就好了，咱們可以吃上一頓熱氣騰騰的飯，你儘管放心吧！我和孩子們指望你昨晚到我的家來過夜呢。”
"Ik was zoo vreeselijk geschrikt," zeide Huck, "en ik heb het op een loopen gezet. Ik rende weg zoodra de pistolen afgingen, en ik holde drie mijlen ver voort, en ik ben nu gekomen omdat ik er iets van weten wou. Ik kom voor het daglicht, omdat ik de duivels niet graag tegen het lijf zou loopen, zelfs al zijn ze dood."
“我嚇得不得了，”哈克說，“我跑了，一聽見槍響我就跑了。一口氣跑出去有三英里。你瞧，我回來是想問問情況，乘天沒大亮來是怕碰上那兩個鬼東西，死也不願碰上。”
"Wel, arme jongen, je ziet er uit alsof je een akeligen nacht gehad hebt,--maar hier staat een bed voor je, wanneer je ontbeten hebt. Neen, zij zijn niet dood, jongen;--dat spijt ons genoeg. Wij wisten, door jouw beschrijving, waar wij de hand op hen moesten leggen. Wij kropen op de teenen voort, totdat wij omstreeks vijftien pas van hen verwijderd waren--en 't pad der sumakboomen was zoo donker als een kelder--en juist toen voelde ik dat ik moest niezen. 't Was bitter ongelukkig; ik trachtte het in te houden, maar 't hielp niet: het wilde komen en het kwam. Ik liep vooruit met opgeheven pistool en toen het genies de schurken verschrikt uit het bosch deed opspringen, riep ik: 'Vuur jongens!' en schoot in de richting, waar het geritsel vandaan kwam. En dat deden de jongens ook, maar de schelmen waren in een ommezien weg en wij holden hen in het bosch achterna. Ik geloof, dat wij hen niet eens geraakt hebben. Toen wij stilhielden, schoten zij op ons, maar hunne kogels sisten langs ons heen, zonder ons te deren. Zoodra wij het geluid hunner voetstappen niet meer hoorden, gaven wij de jacht op en gingen naar de stad om de politie roepen. Deze riep de gewapende macht bijeen en hield de wacht langs den oever der rivier, en zoodra het licht wordt, zal de sherif met zijne kornuiten de bosschen doorkruisen. Mijne jongens zullen meegaan. Ik wou, dat wij de rekels zoo wat konden beschrijven;--dat zou heel wat helpen. Maar gij kondt zeker in het duister niet zien hoe zij er uitzagen, hé?"
“嗯，可憐虫，看上去昨晚的事情確實讓你受了不少苦——吃完早飯後，這裡有張床鋪，你可以睡上一覺。那兩個傢伙還沒死，孩子，真不隨人願。你瞧，我們照你說的，知道該在什麼地方對他們下手，所以我們踮着腳走到離他們只有十五英呎的地方——可那綠樹叢黑的像個地窟——而這時我覺得要打噴嚏，真是倒霉透了！我想憋住，可不管事，結果打了個噴嚏！我是端着槍走在頭裡的，我驚動了那兩個壞蛋，他們沙沙地鑽出小路往外走，我大聲說，‘孩子們，開火！’ 對著沙沙聲的地方就放了一陣子槍，孩子們也開了槍，可那兩個惡棍卻溜了，我們穿過樹林一直追過去，我想我們根本沒打着他們。他們跑的時候也都放了槍，子彈從我們身邊嗖嗖地飛過去卻沒有傷着我們。他們跑遠了，我們就沒有再追上去，只是下山去叫醒了警官。他們調集了一隊人馬，部署在河岸上，擔任守衛工作。等天亮後，警長還親自帶一幫人到森林去搜查。我的兩個兒子也要跟他們一起去搜查。我很想知道那兩個傢伙是什麼模樣，這樣搜查起來要好辦些。可是孩子，我想晚上天黑你也沒看清他們長相，對嗎？”
"O, jawel, ik heb ze door de stad zien gaan en ben hen gevolgd."
“不，我在鎮上見過他倆，還跟蹤過他們。”
"Prachtig! Beschrijf ze dan, beschrijf ze dan, mijn jongen."
“太棒了！說說看——孩子——說出他們的特徵來！”
"De eene is de doofstomme Spanjaard, die een paar malen hier geweest is en de andere is een kerel met een gemeen gezicht, in lompen."
“一個是又聾又啞的西班牙人，有一兩次他來過這裡，另外一個長相難看，衣衫襤褸——”
"Genoeg, jongen! Wij kennen de kerels. Wij zijn ze een dag of wat geleden, achter in de bosschen van de weduwe Douglas tegengekomen en zij kropen voor ons weg. Er uit, jongens, naar den sherif.--Morgen komt er weer een dag om te ontbijten."
“孩子，這就夠了，我們認識那兩個傢伙。有一次在寡婦家後面的樹林中碰到過，他們卻偷偷溜掉了。快去吧，孩子們，去告訴警長——明天早晨再吃早飯吧！”
De zonen van den boschwachter vertrokken dadelijk. Toen zij de kamer uit waren, sprong Huck op en riep uit:
威爾斯曼的兩個孩子立即動身出發。他們走出屋子時，哈克跳起來，大聲說道：
"O, vertel als het u blieft aan niemand, dat ik ze op het spoor ben gekomen! O, als het u blieft niet."
“喂，請你們千萬別對任何人講是我走漏的風聲！啊，千萬千萬不要說是我！”
"Heel goed, Huck, als gij dat verkiest; maar gij moest eigenlijk de eer hebben van 't geen gij gedaan hebt."
“好，你不讓說，就不說，可你總該讓人家知道你的功勞呀！”
"O, neen, neen! Zeg het als het u blieft niet."
“不不不，請不要講！”
兩個年青人走後，威爾斯曼老人說：
"Neen," antwoordde de boschwachter, "de jongens zullen het niet zeggen--en ik ook niet. Maar waarom wilt gij het niet weten?"
“他們不會說出去，我也不會的。可你為什麼不願讓人知道呢？”
Huck wilde zich niet verder uitlaten en zeide alleen, dat hij een der beide mannen goed kende en dat hij bang was dat die man te weten zou komen, dat hij iets kwaads van hem wist, daar hij hem dan zeker zou vermoorden.
哈克沒別的理由，他只是說他認識其中一人，不想讓那人知道是他本人在和他作對，否則肯定要送命的。
De oude man beloofde nogmaals te zullen zwijgen en zeide:
老人再次表示要替他保守秘密，說道：
"Hoe zijt gij er toch toe gekomen om deze kerels te volgen, jongen? Zagen zij er verdacht uit?"
“孩子，你怎麼會盯梢他倆呢？是不是他們可疑？”
Huck zweeg en bedacht zich even, om naar een voorzichtig antwoord te zoeken. Toen zeide hij:
哈克沒作聲，心裡卻在精心編造，好回答他提出的問題。 他說：
"Wel, ziet gij, ik heb een hard lot,--ten minste dat zeggen de lui--en ik kan er niets aan doen--en soms kan ik niet slapen, omdat ik er zoo lang over lig te denken en op middelen zin om er een eind aan te maken. Dat deed ik juist gisteren-nacht. Ik kon niet slapen en ging daarom tegen middernacht de straat op, om er nog eens over te denken, en toen ik bij dien ouden, wrakken steenoven kwam bij de Matigheidsherberg, ging ik met mijn rug tegen den muur staan. Juist op dat oogenblik slopen die twee kerels mij voorbij, met iets onder den arm, 't welk ik vermoedde dat zij gestolen hadden. De een rookte en de ander nam een zwavelstok, om zijn sigaar op te steken. Zij hielden vlak voor mij stil en hunne sigaren verlichtten hun 't gezicht, en ik zag aan de witte bakkebaarden en den lap op zijn oog, dat 'de lange' de doofstomme Spanjaard en dat de andere een havelooze, gemeene duivel was."
“您瞧，我是個無可救藥的壞傢伙，至少大夥是這麼說我的，我也不覺得委屈——有時為了想這個問題，好改一改自己，結果弄得睡也睡不着，昨天晚上就是這樣。我睡不着，大約午夜時來到街上，想著這件事，後來走到禁酒的客棧旁那個老磚廠時，我就靠在牆上又在想這樁事情。嘿，真巧這時那兩個傢伙悄悄從我身邊溜過，腋下夾着東西，我想一定是偷來的。一個傢伙抽着煙，另外一個要接火。他倆就停在我前邊不遠，雪茄煙的火光照亮了他們的臉。藉著火光，我認出了那個長白鬍子、眼睛上戴着眼罩的傢伙是又聾又啞的西班牙人，另外一個傢伙，有點迂腐，衣衫襤褸。”
"Kondt gij bij het licht der sigaar zien, dat hij er gemeen in de kleeren uitzag?"
“雪茄的火光能讓你看清他衣衫襤褸嗎？”
Die vraag bracht Huck een oogenblik van zijn stuk. Toen hernam hij:
這一問倒一下子難住了哈克。過了片刻後，他又說：
"Dat weet ik zoo niet--maar, ik geloof het toch wel."
“嗯，這不太清楚——不過我好像是看清了。”
"Toen gingen zij voort, en gij....?"
“然後他們繼續往前走，而你——”
"Ik volgde hen. Ja, dat deed ik. Ik wou eens zien waar zij heen slopen. Ik speurde het na tot aan 't hek bij de weduwe en bleef in het duister staan en hoorde den havelooze smeekend vragen, om medelijden met de weduwe te hebben, en den Spanjaard zweren, dat hij haar neus kapot zou snijden en haar ooren kerven, juist zooals..."
“對，跟在他們後面，是這樣的，我想知道他們要幹什麼壞事——他們那樣偷偷摸摸的，實在有點不對勁。我一直跟到寡婦家院子的階梯那裡，站在黑暗裡聽見一個人在替寡婦求饒，可那西班牙佬發誓破她的相，就像我告訴您和您那兩個……”
"Wat! zeide de doofstomme man dat alles?"
“什麼，這些是那個又聾又啞的西班牙人說的！”
Huck had weder een verschrikkelijken flater gemaakt. Hij deed al zijn best om den ouden man niet te laten merken wie die Spanjaard was, en toch scheen zijn tong het er op gezet te hebben hem er in te laten loopen. Hij deed zijn uiterste best om zich uit deze moeielijkheid te redden, doch de oude man keek hem strak in het gezicht en de knaap maakte het eene abuis na het andere. Eindelijk zeide de boschwachter:
哈克又犯了一個大錯誤！他一直不想讓老人知道——哪怕是一點點——西班牙人的情況，儘管他十分小心，可那張舌頭就是不聽話，似乎有意給他添麻煩，他幾次都想擺脫窘境，可老人盯着他，結果弄得他一次又一次露了馬腳。隨後老人說：
"Jongen, wees niet zoo bang voor mij; ik zou voor al het geld van de wereld geen haar van uw hoofd willen krenken. Neen, ik zal u beschermen,--dat zal ik. Deze Spanjaard is niet doofstom: gij hebt u dat onwetend laten ontvallen; gij kunt het niet weder intrekken. Gij weet meer van den Spanjaard. Vertrouw mij; zeg mij wat het is. Ik zal u niet verraden."
“孩子，別怕我。我不會傷害你一根頭毛。相反我要保護你。這個西班牙人既不聾也不啞，你無意中說了出來，現在瞞也來不及了。你瞭解那個西班牙人的一些情況，你想隱瞞？相信我——告訴我吧！請相信我——我不會翻臉不認人的。”
Huck zag den ouden man een oogenblik in de eerlijke oogen, boog zich toen over hem been en fluisterde hem in 't oor:
哈克看了看老人那雙真誠的眼睛，過了片刻彎過身去，對著老人低聲耳語道：
"Het is geen Spanjaard; het is Injun Joe."
“那不是西班牙人，是印第安·喬啊！”
De boschwachter viel van schrik bijna van zijn stoel en zeide:
威爾斯曼聽後差點從椅子上跳起來，片刻後他說：
"Nu is mij alles duidelijk. Toen gij spraakt van ooren kerven en neuzen opensnijden, dacht ik, dat gij er dit bij hadt gemaakt, omdat blanken nooit op deze wijze wraak nemen. Maar een kleurling! dat is heel wat anders."
“現在事情全明白了。你當時說什麼撕開鼻子，把耳朵弄個缺口之類的事情，我當時還以為是你自己故意編出來的，白人們報仇不會這樣做的。可這事是涉及到印第安·喬，那就完全不同了。”
Zij praatten al ontbijtende voort en in den loop van het gesprek zeide de oude man, dat het laatste wat hij en zijne zonen gedaan hadden eer zij naar bed gingen, was geweest een lantaarntje nemen en in de buurt van het hek zoeken, of zij ook sporen van bloed ontdekten. Zij vonden er echter geene, maar wel een grooten bos...
吃早飯時，他倆繼續談論那事，談話中老人說上床睡覺前，他和兒子們做的第一件事情是提着燈到階梯附近看看有沒有血跡，結果血跡沒看見，倒找到了一大捆子——。
"Wat?"
“一捆什麼？”
Indien de woorden een bliksemstraal geweest waren, konden zij niet met meer verpletterende snelheid aan Hucks bleeke lippen zijn ontsnapt. Zijne oogen stonden strak en zijn adem stokte, toen hij naar een antwoord wachtte. De boschwachter schrikte, zag hem een paar seconden zwijgend aan en zeide toen:
這幾個字，就像閃電一般快地從哈克嘴中突然脫口而出，他顯得很吃驚，嘴唇發白。他眼睛瞪得溜溜圓，張着口在等回答。威爾斯曼吃了一驚——瞪着哈克——三秒——五秒——十秒——然後答道：
"Breekijzers. Maar, wat scheelt u?"
“是強盜作案工具。唉，你怎麼了？”
Huck zonk achterover en haalde zacht en onuitsprekelijk dankbaar adem. De boschwachter zag hem weder aan en hernam:
哈克一下子放鬆下來，微微喘着氣，有一種說不出的如釋重負感，威爾斯曼嚴肅地看著他，顯得迷惑不解，然後接著說：
"Ja, breekijzers. Dat schijnt u een pak van 't hart te nemen. Maar waarom verschriktet gij zoo? Wat dacht gij, dat wij gevonden hadden?"
“是啊，那是捆強盜作案的工具。你好像放心多了。可你剛纔怎麼突然變了色！你以為我們找到了什麼？”
Huck zat in een benauwd hoekje; de vragende oogen waren op hem gericht; hij zou alles gegeven hebben, indien hij een aannemelijk antwoord had kunnen vinden. Maar niets deed zich voor. Het vragend oog doorboorde hem al dieper en dieper.--Daar schoot hem een allerdwaast antwoord in. Er was geen tijd om te overwegen, dus mompelde hij op goed geluk:
哈克被逼問得夠嗆——老人用質疑的眼光盯着他——他真願用一切來換一個似乎能站住腳的答覆——可就是想不出來怎麼說好——質疑的眼睛盯得他入骨三分——他不知不覺地想出了理由——這由不得他再三斟酌。於是，他硬着頭皮，捏着嗓子說：
"Ik dacht, boeken van de zondagsschool."
“主日學校用的教材，也許是的。”
De arme knaap was te beangst om zelfs te kunnen glimlachen,--doch de oude man lachte luid en vroolijk, schudde Huck door elkander en eindigde met te zeggen, dat zulk een lach goud waard was, omdat deze het geld voor den dokter in den zak hielp houden. Toen voegde hij er bij:
可憐的哈克顯得十分難過的樣子，不苟言笑，可老人卻開懷大笑，笑得渾身上下直髮抖。最後，他還說這種大笑就等於到手的錢，因為笑口常開無病無災。他接着補充道：
"Arme jongen, je ziet er bleek en vermoeid uit. Je bent niet wel. Geen wonder dat je hersenen wat verward zijn. Maar je zult er wel bovenop komen. Rust en slaap zullen je, hoop ik, wel weder in orde brengen."
“可憐的小伙子，你臉色發白，氣色不正，怪不得，你有點發飄，站不穩。不過會好起來的，我想你只要休息休息，睡睡覺，就好了。”
Huck was boos op zich zelven, dat hij zoo dom was geweest, zich door zulk eene verdachte verlegenheid te verraden, want hij had, zoodra hij het gesprek bij het hek had afgeluisterd, het denkbeeld laten varen dat het pakje, 't welk zij uit de herberg hadden medegebracht, de schat was. Hij had althans maar gedacht, doch niet geweten dat het de schat niet was, en vandaar dat de mededeeling van den buitgemaakten bundel te prachtig was om er zijne tegenwoordigheid van geest bij te blijven bewaren. Alles te zamen genomen evenwel, was hij blijde dat deze kleine episode had plaats gehad, want nu wist hij stellig en zeker, dat deze buit de schat niet was en dus kwam zijn gemoed tot rust en voelde hij zich grootelijks verruimd. Ja, waarlijk, alles scheen thans naar de juiste richting te drijven: de schat moest nog op "nummer twee" zijn; de mannen zouden dien dag gepakt en in de gevangenis gezet worden en hij en Tom zouden morgen-nacht, zonder moeite en zonder vrees voor stoornis, het geld in beslag nemen.
哈克一想到自己是隻笨鵝，激動得差點露出馬腳，他不免有些懊惱。自他在寡婦家的階梯處聽到那兩個傢伙說話後，就不再認為從客棧中拿出來的包裹裡有財寶。不過這只是他的猜想，可他並不曉得——裡面確實沒有財寶——結果在老人提及一捆東西時，他就沉不住氣了。不管怎麼說，他還是挺高興的，至少他現在知道“這捆”毫無疑問不是他要的“那捆”，這下他心裡十分高興，舒服極了。實際情況也都在朝他希望的方向發展。那財寶一定還在二號裡，那兩個傢伙當天會被捉住，關到牢裡去，而他和湯姆晚上會不費吹灰之力，就弄到那些金子，根本用不着擔心會有人來打攪。
Juist toen het ontbijt was afgeloopen, werd er op de deur geklopt. Hij sprong op om eene schuilplaats te zoeken, want hij had geen lust om zelfs in de verste verte met de gebeurtenis van den vorigen nacht in verband te worden gebracht. De boschwachter liet verscheidene dames en heeren binnen, onder welke de weduwe Douglas, en hij bemerkte dat heele zwermen den heuvel beklommen, om het hek te bekijken. Het nieuws had zich dus verspreid. De boschwachter moest zijnen bezoekers de geschiedenis van dien nacht vertellen. De weduwe kon geen woorden vinden on hare dankbaarheid voor hare bescherming uit te drukken.
早飯剛吃完，就有人來敲門。哈克跳起來找藏身的地方。他不想讓任何別的人把他和最近發生的事情聯繫起來。威爾斯曼讓幾個女士和紳士進了門，道格拉斯寡婦也來了。老人還看見有一群人正在往山上爬——以便好看清楚那階梯，原來人們已經知道這事了。 老人只好把晚上發生過的情況向在坐的人講了一遍。寡婦因免遭迫害，也痛痛快快地把她的感激之情說了出來。
"Spreek er niet van, mevrouw," zeide de boschwachter. "Er is een ander, aan wien gij meer verplicht zijt dan aan mij en aan mijne jongens. Maar deze wil zijn naam niet genoemd hebben. Wij zouden daar nooit geweest zijn, indien hij ons niet gewaarschuwd had."
“夫人，別提這事了，還有一個人比我和孩子們做得更多，更值得你感謝。不過他有言在先，不讓我說出他的名子，要不是他，我們不會到你那裡去。”
Natuurlijk wekte dit eene mate van nieuwsgierigheid op, die de hoofdzaak in de schaduw stelde; doch de boschwachter liet de bezoekers in het onzekere en door hen werd deze tijding door de geheele stad gebracht. Toen zij al het overige vernomen had, zeide de weduwe:
大家的好奇心一下子轉到了這方面，但老人守口如瓶，只讓大家牢牢地記住這事，再由他們傳遍全城，可就不說出這人是誰。寡婦知道了一切後說：
"Ik heb in bed liggen lezen en ben zoo in slaap gevallen en heb niets van het leven gehoord. Waarom hebt gij mij niet wakker gemaakt?"
“我上床睡覺，在床上看書，外面吵吵閙閙我卻睡着了。你們怎麼不來把我叫醒？”
"Wij dachten, dat het niet noodig was. De kerels zouden waarschijnlijk niet terugkomen. Zij hadden geen gereedschap om mede te werken; en waartoe zou het dienen u te wekken en u doodelijk te doen ontstellen? Mijne drie zwarte knechts hebben den ganschen nacht voor uw huis de wacht gehouden. Zij zijn juist teruggekomen."
“我們覺得沒那必要，那些傢伙不可能再回來，——他們沒了作案工具。叫醒你，把你嚇個半死又何必呢？後來我派了三個家奴守着你的房子，一直守到天亮。他們剛纔回來。”
Er kwamen hoe langer hoe meer bezoekers en de geschiedenis moest een paar uren lang aanhoudend verteld en oververteld worden.
來的人越來越多，老人一遍又一遍地對大家講晚上發生的事情，花了有兩個多小時才算結束。
In de vacantie was er geen zondagsschool, maar men ging wat vroeger naar de kerk. De ontrustbarende gebeurtenis werd daar dien morgen behoorlijk uitgeplozen en iedereen kon vernemen, dat er nog geen taal of teeken van de schelmen ontdekt was. Toen de kerk uitging, liep mevrouw Thatcher toevallig naast juffrouw Harper, die met de schare het Godshuis verliet, en zeide:
走讀學校放假，主日學校也不上課，可是去教堂的人卻很早就到了。那樁驚人的事情已經是滿城風雨。有消息說，那兩個壞蛋現在連影子都見不着。做完佈道，法官撒切爾的夫人同哈潑夫人一道隨着人群順着過道往外走，邊走邊說：
"Slaapt mijn Becky den heelen dag? Ik dacht wel, dat zij erg vermoeid zou zijn."
“我那貝基難道要睡一整天不成？我料到她累得要命。”
"Uwe Becky?"
“你的貝基？”
"Ja," zeide de ander met een verschrikt gelaat. "Heeft zij van nacht dan niet bij u gelogeerd?"
“對呀，”法官太太看上去很吃驚，“昨晚她不是和你住在一起的嗎？”
"Wel neen."
“和我住的，不，沒有。”
Mevrouw Thatcher werd bleek en viel op eene bank neder, juist toen tante Polly, in een levendig gesprek met eene oude vriendin, haar voorbijging. Tante Polly zeide:
撒切爾太太臉色發白，癱坐在一把椅子上。這時波莉姨媽從她身旁走過，愉快地邊走邊和朋友聊着。 波莉姨媽說：
"Goeden morgen, mevrouw Thatcher; goeden morgen, juffrouw Harper. Ik mis een van mijne jongens. Tom is zeker van nacht aan uw huis blijven slapen en durft nu niet in de kerk komen, niet waar? Ik zal weer een appeltje met hem te schillen hebben."
“早晨好，撒切爾太太，早晨好，哈帕太太，我家那個鬼小子人不見了。我想我那個湯姆昨晚住在你們家中——不知是在你們哪一家。他現在不敢來教堂做禮拜。我得和他算帳。”
Mevrouw Thatcher schudde het hoofd en werd nog bleeker.
"Hij is niet bij ons geweest,'" zeide juffrouw Harper, met een verontrust gelaat. Ook tante Polly werd angstig.
“他沒在我們這兒住過。”哈帕說著，看上去顯得有些不安，波莉姨媽臉上明顯地露出了焦慮的神色。
"Joe Harper, heb je mijn Tom van morgen al gesproken?"
“喬·哈帕，你早上看到我家湯姆了嗎？”
"Neen, juffrouw."
“沒有，大嬸。”
"Wanneer heb je hem het laatst gezien?"
“什麼時候你最後見過他？”
Joe trachtte zich dit te binnen te brengen, maar hij herinnerde het zich niet. De kerkgangers bleven met bedrukte gezichten staan kijken; er ontstond een geheimzinnig gefluister, en onrust teekende zich op ieders gelaat. De kinderen en de onderwijzers werden angstig ondervraagd, doch niemand had er op gelet of Tom en Becky aan boord van de stoomboot waren, toen zij naar huis voeren. Het was zoo donker, en men had er niet aan gedacht om te vragen, of er ook een gemist werd. Een der aanwezige jongelieden liet zich ontvallen, dat hij vreesde dat ze nog in de grot waren! Bij deze veronderstelling viel mevrouw Thatcher dadelijk in onmacht en tante Polly begon te schreien en hare handen te wringen.
喬竭力在想，可說不准。往教堂外走的人現在都停下了腳步。到處竊竊私語，人人臉上露出不祥的焦慮。大人們迫不及待地詢問孩子們和老師們。他們都不敢肯定湯姆和貝基是否上了回程的船；當時天黑，沒人想到問一問人是否全到齊了。有個年青人突然說他們仍在山洞裡，撒切爾夫人當即暈了過去，波莉姨媽捶胸頓足地放聲大哭。
In een oogenblik ging de noodkreet van mond tot mond, van groep tot groep, van straat tot straat, en binnen vijf minuten luidde de noodklok met woesten klank en was de gansche stad in rep en roer. De gebeurtenis te Cardiff Hill zonk dadelijk in het niet; de inbrekers waren vergeten. Paarden werden gezadeld, schuitjes bemand, de stoomboot werd uitgezonden, en eer de vreeselijke tijding een half uur oud was, waren er tweehonderd man in vaartuigen of te voet op weg naar de grot.
這個驚人的消息一傳十，十傳百，弄得大街小巷家喻戶曉，不到五分鐘的工夫，大鐘瘋了似地噹噹直響，全鎮的人都行動起來。卡第夫山事件隨即顯得沒有多大意義，盜賊的事也擺到了一邊去。大家套上馬鞍，給小船配好劃手，叫渡船出發，不到半個時辰，全鎮就有二百多個人潮水般順着公路和河流向山洞湧去。
In den namiddag was de stad als uitgestorven. Vele dames kwamen tante Polly en mevrouw Thatcher bezoeken en zochten haar te troosten. Zij schreiden met haar, en dat deed de bedroefden nog meer goed dan hare woorden. Den ganschen langen nacht wachtte men op tijding, en toen de dag eindelijk aanbrak, kwam er niets dan de boodschap: "Zend meer kaarsen en meer voedsel." Mevrouw Thatcher was bijna krankzinnig van angst, en tante Polly ook. De heer Thatcher zond nu en dan bemoedigende boodschappen uit de grot, doch dezen brachten weinig troost.
那天下午，林子裡好像什麼也沒有，一片沉寂。許多婦女去看波莉姨媽和撒切爾夫人，想安慰她倆，結果大家一齊罵個不停，這要比安慰人的話更頂用。這一夜全鎮顯得十分沉悶，大家都在等消息；但當黎明最後來臨時，所有的消息都是一句話：“再送些蠟燭去——送些吃的。”
De oude boschwachter kwam tegen het aanbreken van den dag, met kaarsvet besmeerd, met modder bespat en doodmoede tehuis. Hij vond Huck nog in het bed, dat hij voor hem had gereedgemaakt. De knaap lag in ijlende koorts. De dokters waren allen naar de grot en dus nam de weduwe Douglas de zorg voor den patiënt op zich. Zij zeide dat zij voor hem doen zou wat zij kon, omdat, 't zij hij goed was of slecht, hij des Heeren was, en niets wat den Heer toebehoorde, mocht veronachtzaamd worden. De boschwachter verklaarde, dat Huck nog zoo'n slechte jongen niet was, waarop de weduwe antwoordde:
撒切爾夫人几乎神經失常，還有波莉姨媽也是。撒切爾法官從洞中派人傳來令人鼓舞的好消息，可這一點也不能引起大家的興緻。天快亮時老威爾斯曼回了家，他渾身滴滿蠟燭油，蹭滿泥土，差點累得精疲力竭。他看見哈克仍睡在那張床上，燒得昏過去。醫生們都去了山洞，因此道格拉斯寡婦來負責照看他。她說她對他一定會盡全力，哈克是好孩子還是壞孩子，或者不好不壞，那是另一回事，但他屬於上帝，上帝的任何東西都應該受到重視。威爾斯曼說哈克有優點，寡婦說：
"Dat spreekt vanzelf. Dat is de stempel des Heeren; deze kan niet uitgewischt worden. God doet dat nooit, maar drukt Zijn merk op elk schepsel, dat uit Zijne hand komt."
“的確如此，那就是上帝給他留下的記號，上帝從沒有放棄給人留下良好的記號，凡經他手的人，都有良好記號。”
Vroeg in den middag kwam het meerendeel der St. Petersburgers, die uitgegaan waren om te zoeken, doodelijk vermoeid in de stad terug, doch de sterksten onder de burgers zetten het onderzoek voort. De eenige tijding die zij meebrachten was, dat men bezig was een verwijderd gedeelte van de spelonk te doorzoeken, waarin nooit menschelijke voetstappen waren doorgedrongen, en dat elke hoek en spleet zou worden nagespeurd. Verder, dat door den ganschen doolhof, lichten her- en derwaarts flikkerden en de doffe klank van pistoolschoten door de sombere gewelven weerkaatste. Op eene plaats, ver van het gewoonlijk door de toeristen bezochte gedeelte, had men de namen "Becky" en "Tom" met kaarssnuitsel op een rotsachtigen muur gevonden en vlak daarbij een met vet besmeerd stukje lint. Mevrouw Thatcher herkende het lint en schreide er bittere tranen over. Zij zeide, dat dit het laatste aandenken was, 't welk zij ooit van haar kind zou bezitten; dat geen andere gedachtenis haar zoo dierbaar zou zijn, daar dit voorwerp het laatst van het levende lichaam gescheiden was, voordat de vreeselijke dood was gekomen. Sommigen verhaalden, dat men nu en dan in de grot een verwijderd stipje licht zag flikkeren, en dat telkens, als dit te zien kwam, door een twintigtal mannen, die troepsgewijze door de holklinkende gangen liepen, een jubelkreet werd aangeheven, die telkens door wanhopige teleurstelling werd gevolgd.
還沒到下午，三三兩兩的人拖着疲憊的身體回到林裡，那些身強力壯的人還在山洞裡搜索。傳來的消息只是說以前山洞裡沒人去過的地方，現在大家都在搜，就連一個角落，一處裂隙都要徹底地過一遍，錯綜複雜的迷宮中人們鑽來鑽去，老遠就能看見到處燈光搖曳，喊聲、槍聲迴蕩在陰森可怖的通道里。有個地方，一般遊客很少去，人們發現貝基和湯姆的名字用蠟燭煙熏在石壁上，不遠處還有一截油乎乎的髮帶，撒切爾夫人認出這是貝基的東西，痛哭流涕。她說這是她女兒留給她的最後一點遺物，再也沒有什麼別的想頭比這更寶貴，因為當那可怕的死亡降臨時，這件東西最後離開她的孩子。有人說洞裡遠處的地方不時有微光閃動，然後就是大喊大叫聲，接着一二十個男人排着隊鑽進聲音蕩漾的通道——結果照例是空歡喜一場，孩子並不在那裡，亮光原來來自搜尋人的燈光。
Dus sleepten drie vreeselijke dagen en nachten hunne trage uren voort en de stedelingen vervielen welhaast in wanhoop. De toevallige ontdekking, onlangs gedaan, dat de eigenaar van de Matigheidsherberg in een bijgebouw sterken drank bewaarde, scheen het publiek nauwelijks te treffen, hoe verschrikkelijk de gebeurtenis ook zijn mocht. In een helder oogenblik gedurende zijne ziekte, bracht Huck schoorvoetend het gesprek op herbergen en vroeg eindelijk, met een vaag vermoeden van het ergste, of er sedert zijne ziekte ook iets in de Matigheidsherberg ontdekt was.
漫長的三天三夜過去了，令人焦慮，令人乏味，全村陷入絶望，茫然不知所措。沒有心情干別的事，就連碰巧發現禁酒客棧老闆私自藏酒這樣令人震驚的事情，眾人們几乎都沒勁頭。哈克清醒的時候，斷斷續續地把話題扯到客棧上，最後問道——心裡隱約覺得會有最壞的事情——他發病期間，在禁酒客棧裡是否找到了什麼。
"Ja," zeide de weduwe.
“沒錯，是找到了點東西。”寡婦道。
Huck sprong met verwilderde oogen in zijn bed op.
哈克一下子從床上吃驚地坐起來，眼睛睜得溜圓。
"Wat? Wat was het?"
“是什麼？找到了什麼東西？”
"Drank! En de herberg is gesloten. Ga stil liggen, kind;--gij doet mij schrikken."
“是酒啊！——現在客棧被查封了。躺下來，孩子——你確實嚇了我一大跳呀！”
"Zeg mij slechts één ding--één ding als het u blieft. Heeft Tom Sawyer het ontdekt?"
“就告訴我一樁事——就一樁事，求您了！那是湯姆·索亞發現的嗎？”
De weduwe barstte in tranen uit. "Stil, kind, stil! Ik heb al meer gezegd, dat gij niet moet praten. Gij zijt zeer, zeer ziek."
寡婦突然哭起來。“安靜點，安靜點，孩子，安靜點！我早就跟你說過了，不要講話，你現在病得很厲害，很虛弱！”
Zoo! dus was er niets dan drank gevonden. Het zou wel eene groote opschudding gegeven hebben, indien het de schat was geweest. Dus was deze voor eeuwig verloren! Maar waarom zou zij schreien? Hoe vreemd dat zij schreide.
除酒之外，沒發現別的東西。如果找到的是黃金的話，大家準會大談特談。足見那財寶是永遠找不到了——永遠找不到了！可是她為什麼會哭呢？她居然哭，真是不可思議。
Deze gedachten doorkruisten Hucks brein en onder de vermoeienis van het peinzen viel hij in slaap. Toen zeide de weduwe tot zich zelve:
哈克迷迷糊糊地想著這些問題，感到十分疲倦，就睡着了。寡婦自言自語道：
"Daar slaapt hij, de arme drommel. Tom Sawyer hem vinden! Gave God, dat iemand Tom Sawyer vond! Ach, er zijn er niet veel meer, die nog hoop en kracht hebben om met zoeken voort te gaan."
“唉，他終於睡了，可憐的孩子。是湯姆·索亞找到的！可遺憾的是沒人能找到湯姆·索亞！更糟的是沒有幾個人還抱有希望或有力氣去繼續尋找他。”