Hoe meer Tom zijn best deed on zijne gedachten bij zijn boek te houden, des te meer dwaalden zij af, totdat hij het ten laatste zuchtende en gapende opgaf. Het was hem alsof de middag-vacantie nooit zou komen. 't Was doodstil. De atmosfeer waarin hij ademde, scheen den eeuwigen slaap ingesluimerd te zijn. 't Was de heetste van al de heete zomerdagen, en het gebrom van vijf en twintig studeerende scholieren had een even slaapwekkenden invloed als het gegons van een bijenzwerm.
In de verte, in den glans van den zonneschijn, verhieven zich door een lichten, doorschijnenden sluier van warmen zomerdamp, dien de afstand met purper had getint, de groene heuvelen van Cardiff. Een enkele vogel zweefde op trage vleugelen hoog in de lucht, en verder was er geen levend wezen te zien, behalve eenige koeien en ook die waren ingedommeld. Tom snakte naar vrijheid en naar iets dat hem genoeg belangstelling inboezemde on de vervelende uren door te worstelen. Hij liet zijne hand in zijn zak glijden en een gloed van dankbaarheid, welke zich, zonder dat hij er zich zelf van bewust was, in een gebed uitte, overtoog zijn omhooggekeerd gelaat. Daar kwam tersluiks de percussiedoos voor den dag. Hij liet een schallebijter los en zette dien op de lage, platte lessenaar. Het beestje was niet minder erkentelijk dan Tom, doch zijne blijdschap bleek wat voorbarig te zijn geweest, want toen het dankbaar pogingen deed om te ontkomen, legde Tom het, met behulp van een speld, op den rug en dwong het een anderen weg te nemen.
湯姆越想集中注意力看書，腦子就越亂。他只好嘆嘆氣，打了個呵欠，最後取消了看書學習的念頭。他覺得中午放學時間老是不到來。空氣死一般寂等，紋絲不動，這是最最發困的日子。教室裡有二十五位學生在用功，他們的讀書聲就像是一群蜜蜂的嗡嗡叫聲，安撫着人們的心靈，也催人入眠。遠處赤日炎炎下，卡第夫山在一層微微閃動的熱浪中，顯得青翠欲滴，紫瑩瑩的，遠看上去十分柔和；幾隻鳥兒悠閒地在高高的天空上翱翔；只有幾隻牛還算是活着的東西，可它們卻在睡覺。湯姆心急如焚，企盼着早點下課，不然弄點有趣的活計搗鼓搗鼓來打發時間也好。他七摸八摸地模到了口袋，不知不覺地，他為之一振，滿臉露出感激之情。於是他悄悄地拿出那個雷管筒子，把扁虱放出來，放在那條平平的長條書桌上。這小東西大概也有種謝天謝地的快感，可是未免高興得有些太早了，因為正當它感激萬分地要逃走時，湯姆用別針把它翻了個，讓它改變了方向。
Tom had zijn boezemvriend naast zich, die onder hetzelfde leed gebukt ging als zijn makker en, vol vreugde over de afleiding, oogenblikkelijk een warme belangstelling in deze vermakelijkheid aan den dag legde. Die boezemvriend was Joe Harper. De beide jongens waren de gansche week door verklaarde vrienden, maar 's Zaterdags meestal geslagen vijanden. Joe nam een speld uit de panden van zijn buisje en begon de behulpzame hand te bieden om het diertje mores te leeren. Het spel werd terstond hoogst belangwekkend. Spoedig verklaarde Tom, dat zij met elkaar in botsing kwamen en daardoor geen van beiden iets aan den schallebijter hadden. Hij nam Joe's lei en trok een lijn op de lessenaar van boven naar beneden.
湯姆的至友喬·哈帕就坐在他旁邊。和湯姆一樣，喬·哈帕終於有了出頭之日。看見扁虱，他很感激，一下子對它產生了濃厚的興趣。這兩個朋友平日裡是莫逆之交，可到了星期六就成了對陣的敵人。喬從衣服的翻領上取下別針，開始幫着操練這個小俘虜。這種玩法立刻有趣多了。不久，湯姆說兩個人玩一樣東西既不方便也不過癮。因此他把喬的寫字板放到桌子上，在寫字板正中間從上到下劃了一條直線。
"Nu," zeide hij, "zoolang hij op uw grondgebied blijft, moogt gij hem prikken, en ik zal er mij niet mede bemoeien, maar als hij aan mijne zijde komt, moet ge hem met vrede laten, zoolang ik hem beletten kan de grenzen over te trekken."
他說：“現在只要扁虱在你那邊，你就可以撥弄它，我不動手；不過要是你讓它跑了，跑到我這邊，你就得讓我玩，只要我能保住它，不讓它爬過去，你就不准動手。”
"Best! Vooruit maar;--laat hem los."
“行，開始吧。讓它走。”
De schallebijter ontsnapte Tom en stak de evenachtslijn over. Na een tijdlang door Joe geplaagd te zijn liep hij weg en ging naar Tom. Dit veranderen van grondgebied duurde een geruimen tijd voort. Terwijl de eene jongen het beest met hart en ziel kwelde, keek de andere met een even groote belangstelling toe, en de beide hoofden bogen zich te zamen over de lei en beide zielen gingen gansch en al in de pret op. Eindelijk scheen de fortuin ten gunste van Joe te keeren en bij hem te blijven. De schallebijter deed wat hij kon om los te komen en werd bijna even opgewonden en angstig als de knapen zelven. Juist toen hij op het punt stond van de klauwen van Joe te ontsnappen en Tom's vingers alweder jeukten om hem in zijne macht te krijgen, versperde de eerste hem met zijne speld den weg tot zijn grondgebied. Tom kon het niet langer uithouden. De verleiding was te groot. Hij stak zijne hand uit en kwam met zijne speld over zijne grenzen. Joe werd boos en zeide:
扁虱很快就從湯姆這邊逃出去，爬過了界線。喬捉玩了一陣，它又逃掉，跑到湯姆那邊。這樣扁虱經常來回兩邊跑，因此當一個孩子全神貫注地擔心扁虱會逃到另一邊時，另外一個也饒有興趣地在一旁看著。兩個腦袋都湊得很近盯着寫字板，對周圍發生的一切，他倆全然不顧。後來喬好像非常走運。那扁虱這兒走走，那兒走走，然後又換一邊走走，它和兩個孩子一樣既興奮又着急。可是一次又一次，正當它好像是有把握可以獲得勝利，湯姆的手指也正在急着要去撥它的時候，喬用別針靈巧地把它撥了一下，又叫它轉回頭，還是留在他這邊。最後湯姆實在是忍無可忍，誘惑實在太大了。於是他伸出手去，用他的別針撥了一下。喬這下子也生氣了，說：
"Tom, laat hem aan zijn lot over."
“湯姆，你別動它。”
"Ik wou hem alleen maar een beetje helpen, Joe."
“我只是想稍微動它一下，喬。”
"Neen, dat is niet eerlijk; laat hem aan zijn lot over."
“不，夥計，這不公平；你還是不要動它。”
"Pas op of ik ga hem helpen zoo hard als ik wil."
“去你的，我又不是使勁撥它。”
"Tom, laat hem met rust, zeg ik je."
“告訴你，別去動它。”
"Ik doe het niet."
“我不願意！”
"Je zult;--hij is op mijn grondgebied."
“你得願意——它在我這邊。”
"Hoor eens, Joe Harper, wien behoort hij toe?"
“聽著，喬·哈帕，這扁虱是誰的？”
"Het kan mij niet schelen, wien hij toebehoort; hij is aan mijn kant en je zult hem niet aanraken."
“我不管是誰的——現在我這一邊，你就不得動它。”
"Wedden, dat ik het toch doe. 't Is mijn schallebijter en ik zal met hem doen wat ik verkies."
“哼，我就動，怎麼著？他是我的，我愛怎麼動就怎麼動，拼上性命我也不在乎！”
Op eens voelde Tom een klap op zijn schouder en Joe een anderen op den zijnen. Twee minuten lang zag men een rookwolk uit de buizen der jongens opgaan en hoorde men de gansche school lachen. De knapen waren te zeer in hun spel om de stilte te bemerken, die zich over de school had verspreid, even voordat de meester op zijn teenen naar hen toegeslopen en tegen hen over was gaan staan. Hij had het tooneel op zijn gemak gadegeslagen en daarna de verraderlijke klappen toegebracht.
湯姆的肩膀上重重挨了一擊，喬也一樣。有兩分鐘的功夫，他倆的上衣灰塵直冒，弄得全體同學極為開心。孩子們光顧你爭我搶，沒有注意到教室裡突然變得鴉雀無聲。原來老師早已觀察了許久後，這才踮着腳走過來站到了他們跟前。
Toen de school 's middags uitging, vloog Tom naar Becky Thatcher toe en fluisterde haar in 't oor:
中午放學的時候，湯姆飛快跑到貝基·撒切爾那兒，低聲耳語道：
"Zet je hoed op en zeg dat je naar huis gaat; en als je den hoek van de straat om zijt, loop dan van de kinderen af, sla de steeg in en keer zoo naar de school terug. Ik zal den anderen kant gaan: dan komen wij elkaar vanzelf tegen."
“戴上帽子，裝着要回家去；走到拐角時，你就單溜，然後從那巷子再繞回來。我走另一條路，也用同樣的辦法甩開他們。”
Daarop verliet Tom de school en voegde zich bij een groep kinderen, die eene andere straat insloegen dan de kameraadjes van Becky. Heel spoedig kwamen de knaap en het meisje elkaar midden in 't steegje tegen, keerden naar het schoollokaal terug, dat zij nu geheel voor zich hadden. Zij gingen naast elkander zitten met een lei voor zich. Tom gaf Becky een griffel, stuurde haar hand en riep op deze wijze een wonderbaar huis in het aanzijn.
Doch de teekenwoede duurde niet lang en ze begonnen samen te praten. Tom was in den derden hemel van geluk en zei:
於是，一個跟着一群同學走了，另一個跟着另一群走。一會兒之後，他們都到了巷子盡頭。返回學校後，一切都歸他倆支配。於是他們坐在一起，面前放著一塊寫字板，湯姆給貝基一枝鉛筆，然後手把着手教她畫，就這樣又畫了一個令人叫絶的房子。當他們對畫畫漸漸不再感興趣時，就開始說起話來。湯姆沉浸在幸福之中。他說：
"Houd je van ratten?"
“你喜歡老鼠嗎？”
"Neen, ik heb een hekel aan die dieren."
“不！我討厭老鼠！”
"Ik ook,--ten minste aan levende. Maar ik meen doode, die je aan een touwtje over je hoofd kunt laten draaien."
“哼，我也討厭——活老鼠。可我是說死老鼠，用一根綫拴着，在頭上甩來甩去地玩。”
"Neen, ik geef niet veel om ratten, ook niet om doode. Maar, weet je waar ik van houd? Van gom kauwen."
“不，不管怎麼樣，我不大喜歡老鼠。我所喜歡的是口香糖。”
“啊，我也是。要是現在有就好了。”
"Zoo, ik heb toevallig een paar stukjes bij mij. Eerst mag jij een beetje kauwen en dan ik weer."
“是嗎？我倒有幾個。我讓你嚼一會兒，不過你要還給我。”
Dat was prettig; ze kauwden beurt om beurt en schommelden met hun beenen onder de bank van pleizier.
談好條件以後，他倆輪流嚼着口香糖，他們懸着腿，坐在長凳上，高興極了。
"Ben je wel eens in een paardenspel geweest?" vroeg Tom.
湯姆問：“你看過馬戲嗎？”
"Ja; mijn pa neemt me wel eens mee, als ik zoet ben."
“看過。我爸說如果我聽話的話，他以後還帶我去看哩。”
"Ik ben er drie of vier malen geweest. Neen nog meer. De kerk is geen lor waard in vergelijking met een paardenspel. Daar zie je altijd door wat. Als ik groot ben, wordt ik clown in een paardenspel."
“我看過三四次馬戲——看過好多次。做禮拜和看馬戲相比，算不了什麼。馬戲團演出時，總是不停地換着花樣。我打算長大後到馬戲團當小丑。”
"Wezenlijk? Dat zal heerlijk wezen! De clowns zijn immers die mooi aangekleede mannen vol gekleurde spikkeltjes?"
“啊，真的嗎！那倒不錯。小丑滿身畫着點點，真可愛。”
"Ja, en ze krijgen schatten van geld; meestal een dollar daags. Dat zegt Ben Rogers ten minste. Zeg eens, Becky, ben je wel eens geëngageerd geweest?"
“是的，一點也不錯。他們能賺大把大把的鈔票——差不多一天賺一塊，本·羅傑斯說的。嘿，貝基，你訂過婚嗎？”
"Wat is dat?"
“訂婚是什麼？”
"Geëngageerd, om te gaan trouwen."
“哦，訂婚就是快要結婚了。”
"Neen."
“沒有。”
"Zou je het wel willen?"
“你願意訂婚嗎？”
"Misschien wel. Ik weet het niet. Wat moet je dan doen?"
“我想是願意的。我不知道。訂婚究竟是怎麼回事？”
"Doen? Je zegt eenvoudig tegen een jongen, dat je nooit iemand anders hebben wilt dan hem, nooit, nooit, nooit--en dan geef je hem een zoen. Iedereen kan het doen."
“怎麼回事？說不上怎麼回事。你對一個男孩子說除了他，你將永遠永遠，永遠不和別人相好，然後你就和他接吻，就這麼回事。人人都能做到。”
"Een zoen? Waarom geef je elkaar een zoen?"
“接吻？接吻幹什麼？”
"Wel, weet je--wel--omdat.... ze dat allemaal doen."
“哎，那，你知道，就是——嘿，人家都是那樣做的。”
"Alle menschen?"
“人人都這樣？”
"Ja, alle menschen die van elkaar houden. Weet je nog wel wat ik van morgen op mijn lei geschreven heb?"
“哎，對，彼此相愛的人都這樣。你還記得我在寫字板上寫的字嗎？”
"Ja--a."
“記——記得。”
"Wat was het?"
“寫的是什麼？”
"Dat zeg ik je niet."
“我不告訴你。”
"Dan zal ik het je zeggen."
“那我告訴你。”
"Dat is goed,--maar op een anderen keer."
“好——好吧——還是以後再說吧。”
"Neen, nu."
“不，現在說。”
"Neen, nu niet, maar morgen."
“不行，現在不能說——明天再說吧。”
"O, als je blieft, nu Becky. Ik zal het zoo zachtjes zeggen, dat je het bijna niet hooren kunt."
“不，不行，就現在說。求求你，貝基——我小聲說，我輕輕地說。”
Becky aarzelde en Tom zag het stilzwijgen voor toestemmen aan. Hij sloeg zijn arm om haar middel en fluisterde haar de oude geschiedenis in 't oor, terwijl hij er bijvoegde:
貝基正在猶豫，湯姆認為她是默許了，於是用胳膊摟住她的腰，嘴靠近她的耳朵，輕聲細語地講了那句話。接着他又補充道：
"Nu moet je het mij ook influisteren,--precies hetzelfde."
“現在你也輕輕地對我說——同樣的話。”
Zij zweeg een oogenblik en sprak toen:
她先拒絶了一會，然後說：
"Keer je gezicht naar den anderen kant, zoodat je mij niet zien kunt, dan zal ik het doen. Maar je moogt het niemand vertellen. Beloof je me dat op je woord van eer?"
“你把臉轉過去，別看著我，我就說。但是你千萬不要對別人說，好嗎？湯姆，你不對別人說吧！”
"Ja. Kom zeg het nu, Becky."
“不說，我保證，保證不說。來吧，貝基。”
Hij keerde zijn gezicht on. Zij boog zich schroomvallig naar hem toe, zoo dicht dat hij haar adem onder zijn krulhaar voelde en fluisterde: "Ik--houd--dol--van je."
他把臉轉過去。她膽怯地彎下腰，一直到她的呼吸吹動了湯姆的鬈髮，才悄聲地說：“我——愛——你！”
Toen sprong zij weg en liep on de lessenaar en banken heen en Tom achter haar aan, totdat zij zich eindelijk in een hoek verschanste en haar wit schortje over haar gezichtje trok. Tom pakte haar om den hals en zei smeekend:
她說完就圍着書桌和板凳跑起來，湯姆在後面追她；最後她躲在拐角裡，用白色圍裙遮住臉。湯姆一把抱緊她的脖子，求她：
"Nu, Becky, is het klaar behalve de zoen. Wees daar maar niet bang voor, dat is niets. Toe, Becky."
“好了，貝基，現在一切都做了——就差接吻了。不要害怕——沒什麼大不了的。求你了，貝基。”他使勁拉她的圍裙和手。
En met deze woorden trok hij aan haar boezelaar, totdat deze langzaam naar beneden gleed en zij zich met gloeiende wangen aan de operatie onderwierp. Tom zoende de roode lipjes en zei:
漸漸地她讓了步，她把手放下來。剛纔一陣折騰使她的臉都紅了，她抬起頭，順從了湯姆。湯姆吻了她紅紅的嘴唇，說道：
"Nu is het geheel en al in orde, Becky. En nu weetje vooreens en voorgoed, dat je van niemand anders dan van mij moogt houden en met niemand dan met mij moogt trouwen; neen, nooit, nooit. Beloof je dat?"
“好了，貝基，該做的都做了。要知道，從今往後你只能愛我不能跟別人好，只能嫁給我不能和別人結婚，永遠、永遠、不變，好嗎？”
"Ja, ik zal van niemand anders houden dan van jou, Tom. Maar jij moogt ook met niemand anders trouwen dan met mij."
“好的。湯姆，我只跟你相愛，不愛別人，我只嫁給你，不和別人結婚——你也一樣除了我不能娶別人。”
"Natuurlijk. Dat spreekt vanzelf. En nu hoort er ook bij, dat je bij het naar school of naar huis gaan met me wandelt, ten minste als niemand het ziet, en dat bij feestjes jij mij en ik jou kies. Dat doen geëngageerde menschen altijd."
“對對，對對。還有，通常我們在上學或放學的時候，要是沒有旁人在場的話，你就和我一塊走——開舞會的時候，你選我做伴，我選你做伴，因為訂了婚的人都是這樣的。”
"Dat vind ik heel aardig. Ik had er nog nooit van gehoord."
“真是太有意思了。我以前還從沒聽說過。”
"O, het is zoo prettig. Toen ik met Amy Lawrence..."
“啊，這才有趣哪！嘿，我和艾美·勞倫斯——”
De groote oogen van Becky zeiden Tom, dat hij een flater begaan had, en hij hield verlegen op.
貝基睜大了兩隻眼睛望着他，湯姆這才發現自己已鑄成了大錯，於是他住了口，有點不知所措的樣子。
"O, Tom! Dus is het niet de eerste keer, dat je geëngageerd bent?"
“啊，湯姆！那麼，我還不是頭一個和你訂婚的呀！”
Het kind begon te schreien, en Tom zeide:
這小女孩開始哭了起來。湯姆說：
"Och, schrei niet, Becky; ik geef niets meer om haar."
“哦，貝基，不要哭，我已經不再喜歡她了。”
"Ja, dat doe je wel, Tom,--ik weet, dat je het wel doet."
“哼，喜歡不喜歡她，你湯姆心中有數。”
Tom trachtte zijn arm on haar hals te slaan, doch zij duwde hem terug en wendde schreiend haar gelaat naar den muur. Tom beproefde het, onder het spreken van allerlei vleiende woordjes, nogmaals, maar met hetzelfde gevolg. Toen werd hij boos en rende met groote stappen de deur uit. Een poosje bleef hij met een onrustig hart buiten staan, wierp nu en dan een blik naar de deur, in de hoop dat zij berouw krijgen en naar hem toe zou komen, maar zij kwam niet. Toen begon hij te denken, of hij ook ongelijk kon hebben. Het was een harde strijd on de eerste pogingen tot toenadering te doen, doch hij vermande zich en trad de school binnen. Zij stond nog in denzelfden hoek, snikkende, met haar gelaat tegen den muur. Diep ontroerd ging Tom naar haar toe en bleef een oogenblik voor haar staan, zonder eigenlijk te weten wat hij zeggen moest. Toen sprak hij aarzelend:
湯姆想伸出胳膊去摟她的脖子，可是被她推開了。她轉臉對著牆，繼續在哭。湯姆又試了一次，嘴裡還講着好話，可是她還是不理他。這一下傷了他的面子，於是他大步流星，來到外面。他在附近站了一會兒，心裡很亂，十分着急，不時地朝門口瞅一瞅，希望她會後悔，會出來找他。可是她沒有。這樣他漸漸覺得不對勁，害怕自己真地犯了錯。經過一番激烈的思想鬥爭，他鎮定下來，走進教室去認錯。她還站在教室後面的拐角處，臉衝著牆，在抽泣。湯姆的良心受到了指責。他走到她身旁站了一會，不知道該怎麼辦才好。片刻後，他遲疑不定地說：
"Becky--ik--ik geef om niemand dan om jou."
“貝基，我不喜歡別人，只喜歡你。”
Geen antwoord;--niets dan snikken.
沒有應聲——只有抽泣。
"Becky, waarom spreek je niet?"
“貝基，”——湯姆懇求道，“貝基，你說話好不好？”
Hevige snikken.
貝基抽泣得更厲害。
Tom haalde zijn grootste schat voor den dag, een koperen knop van een schelkoord, hield haar dien voor en zeide:
湯姆把他最珍貴的寶貝，一個壁爐柴架頂上的銅把手，拿出來從她背後繞過去給她看，說：
"Becky, die is voor jou; neem hem, als je blieft."
“求求你了，貝基，拿着這個好不好？”
Zij smeet het geschenk op den grond. Toen stapte Tom de deur uit en ijlde naar buiten, naar de heuvelen, om dien dag niet meer naar school terug te keeren. Nauwelijks was hij verdwenen, of Becky gevoelde berouw. Zij liep naar de deur, doch Tom was niet meer in het gezicht. Zij ijlden over de speelplaats: ook daar was hij niet. Toen gilde zij:
她一把把銅把手打翻在地。於是湯姆大步流星走出教室，翻過小山，走到很遠的地方，那一天他是不打算再回學校了。很快貝基就開始擔心了。她跑到門口，沒有看見他。她又飛快地跑到操場，他也不在那裡。於是，她就喊：
"Tom! Tom! kom terug."
“湯姆！回來吧，湯姆！”
Zij luisterde aandachtig, doch er kwam geen antwoord; zij was met de stilte en het gevoel van verlatenheid alleen. Er schoot haar niets over dan te gaan zitten, opnieuw te schreien en zich zelfverwijten te doen. Daarbij moest zij haar verdriet voor de langzamerhand weer bijeenkomende schoolkinderen verbergen en het kruis opnemen van een langen, drukkend warmen achtermiddag in de school te zitten, zonder iemand te hebben, voor wien zij haar hart kon uitstorten.
她留神聽了聽，可是沒有回答。伴隨她的只有寂寞和孤獨。她坐下又哭起來，邊哭邊生自己的氣；這時候同學們又陸陸續續地來上學了，她雖然傷心欲絶，但只得掩而不露。周圍的陌生人中，沒有人替她分憂解愁。她只好在痛苦中熬過那漫長而令人乏味的下午。