几分钟之后，汤姆便到了沙洲的浅水滩上，向伊利诺斯州趟过去。趟到河中间时，水还不到腰部；后来流水转急趟水过河是不行了，他就很自信地决定游过剩下的一百码。他向上游游去，可是河水老是要把他往下游冲，流速比他想象的要快得多。最后他还是游到了岸边，又顺水漂了一段距离，在一处较低的河堤边爬上了岸。他伸手按了按上衣口袋，发觉树皮还在，就钻进河边的树林，身上的水一路淋淋漓漓。将近十点钟的时候，他从树林里走出来，来到镇子对面的一块开阔地，看到渡船正泊在高高的河堤旁下面的树荫里。天空中星辰闪烁，大地上万籁俱寂。他悄悄溜下河堤，睁大眼睛四处张望，然后潜入水中，游了三四下，就爬到船尾那只“突突”待命的小艇上了，躺在坐板下面，气喘吁吁地等着开船。
Eenige oogenblikken later was Tom in de ondiepe rivier verdwenen. Eer hij met het halve lijf onder water was, had hij reeds de helft van den weg afgelegd. Daar de stroom hem nu niet langer veroorloofde te waden, sloeg hij moedig armen en beenen uit, om de overschietende honderd el door te zwemmen. Hij zwom zooveel mogelijk met den stroom mede, doch werd gedurig met meer kracht teruggedreven dan hij verwacht had. Toch bereikte hij eindelijk den oever en liet zich langs den kant voortdrijven, totdat hij een geschikt plekje vond om te landen. Aan wal gekomen, bevoelde hij eerst zijn borstzak on zich te overtuigen, dat de boomschors nog op hare plaats zat, en toen maakte hij zich met zijne druipnatte kleederen, steeds den oever volgend, door de bosschen voort. Even voor tien uren, kwam hij aan een open plek tegenover de stad en zag de veerboot in de schaduw der boomen bij den hoogen dijk liggen. Alles onder de flikkerende sterren was rustig. Tom kroop den dijk af, loerde naar alle kanten, liet zich in het water glijden en zwom met drie of vier slagen naar het bootje toe, dat sleepdienst deed bij de veerboot. Hij klom er in, ging onder de roeibank liggen en wachtte met een kloppend hart. Spoedig werd de oude bel geluid en eene stem gaf bevel om het anker te lichten. Een minuut of wat daarna werd de voorsteven van het schuitje door de golven, die de boot deed ontstaan, omhooggeheven en de reis nam een aanvang. Tom was zeer in zijn schik, dat hij nog juist bijtijds was gekomen: immers hij wist, dat de boot dien dag voor de laatste maal dienst deed.
不久，船上的破钟敲响了，有人发出了“开船”的命令。一两分钟以后，小艇的船头被渡船裹挟的排浪冲得直竖起来，船启航了。汤姆庆幸自己赶上了这班船，他知道这可是当晚的最后一次摆渡了。好不容易熬过了这漫长的十二到十五分种，渡船终于停了下来，汤姆从小艇上溜下水，在暮色中向岸边游去，为了不让人遇见，他在下游五十码的地方安全地上了岸。
Na tien of twaalf minuten stopte de boot, waarop Tom overboord stapte en in de duisternis naar den oever kroop. Hij ging echter voorzichtigheidshalve omstreeks vijftien el beneden het vaarwater aan wal, ten einde het gevaar van ontdekt te worden te ontkomen. Toen sloop hij voort, langs weinig bezochte stegen en straten, totdat hij voor de schutting aan den achterkant van tantes huis stond. Na deze te zijn overgeklauterd, stapte hij voort tot aan den elzeboom en tuurde naar binnen door het raam van de zitkamer, waar een licht brandde.
他飞快地穿过冷冷清清的小巷，转眼间就到了姨妈家的后围墙下。他翻过围墙，走近厢房，见客厅的窗户里有光亮他就朝里张望，屋里坐着波莉姨妈、希德、玛丽，还有乔·哈帕的妈妈，大家正在聚谈。他们坐在床边，床摆在他们和门之间。汤姆走到门边，轻轻地拨开门闩，随后慢慢地推了一下，门狭开了一条缝。他又小心翼翼地推门。每次门响一声，他都吓得发抖，后来他估计可以趴着挤进去时，就把头先伸进去，心惊胆战地开始往里爬。
Daar zaten tante Polly, Sid, Marie en de moeder van Joe bij elkander. Zij hadden zich rondom de tafel geschaard en het bed stond vlak bij den ingang. Tom stapte behoedzaam naar de deur, en lichtte voorzichtig de klink op; toen drukte hij zachtjes met zijne knie tegen de paneelen en de deur week met een licht gekraak. Hij ging voorzichtig met duwen voort, telkens bevende, wanneer hij gerucht maakte, totdat hij dacht dat hij er zich op de knieën wel door zou kunnen persen. Reeds was zijn hoofd in de kamer, toen hij tante Polly hoorde zeggen:
“烛光怎么摇得这么害？”波利姨妈问。汤姆急忙往里爬。“唉，我想门一定是开着的。唉，门果然开着，现在怪事真多， 没完没了。希德，去把门关上。”
"Hoe zou de kaars zoo waaien? Ik geloof waarempel, dat de deur openstaat. Wel, al zijn leven! De wonderen staan niet stil. Kom, Sid ga haar sluiten."
汤姆这时刚好藏到了床底下。他躺在那里，等“缓过气来”之后，又爬过去，几乎能摸到姨妈的脚。
Tom verdween van pas onder het bed. Hij bleef een oogenblik stil liggen om adem te scheppen en kroop toen zoover naar voren, dat hij bijkans tantes voet raakte.
“但是，就像我刚才说的，”波莉姨妈说，“他不坏，可以这么说——他不过是淘气罢了，有点浮躁冒冒失失的。他只不过还是个毛头孩子。他可没有一点坏心眼，我从来还没见过像他那么心地善良的孩子。嘿……”她开始哭了起来。
"Maar, zooals ik zeide," vervolgde tante Polly, "eigenlijk slecht was hij niet, alleen maar wat ondeugend, een beetje lichtzinnig en wild, weet je. Het kind dacht geen kwaad en was de goedhartigste jongen van de wereld." En zij begon te schreien.
“我的乔也正是这样——调皮捣蛋，凡是淘气的事，他都占上。可他不自私，心眼好。天哪！想起揍他的事，我就难过。我以为他偷吃了奶酪，不分青红皂白地拿鞭子抽了他一顿，压根没想到是奶酪酸了，我亲手倒掉的。好了，这下子，我别想活着见到他了，永远、永远、永远也见不着了。这个可怜的、受尽虐待的孩子啊！”接着哈帕太太似乎伤心至极，哽咽着，泣不成声。
"Precies zoo was 't met mijn Joe: altijd vol jongensstreken en handig in allerlei kattekwaad,--maar hij was de onbaatzuchtigheid en vriendelijkheid zelve. En, de hemel zij mij genadig--te moeten denken, dat ik hem zweepslagen gegeven heb, omdat hij room gesnoept had, die ik zelve uit het raam heb geworpen, omdat ze zuur was geworden!--En dat ik hem nooit, nooit, nooit meer op deze aarde zal terugzien,--die arme, miskende jongen!" En juffrouw Harper snikte, alsof haar het hart zou breken.
“我希望汤姆现在活得很快活，”希德说，“不过他以前有些事干得不怎么样……”
"Ik hoop dat Tom in betere gewesten is," zeide Sid; "doch als hij hier wat meer..."
“希德！”汤姆尽管看不清，但却感觉到老太太是瞪着眼睛在跟希德讲话。“汤姆已经走了，不许你再说他一句坏话！有老天爷照顾他——用不着您来操心，我的先生！哦，哈帕太太，我简直不知道怎样才能忘掉他！我简直不知道怎样才能忘掉他！虽然他从前常折磨我这颗衰老的心，但他毕竟也给了我极大的安慰啊。”
"Sid!" Tom voelde het fonkelen van tantes oog, ofschoon hij het niet zien kon. "Geen woord ten nadeele van Tom, nu hij is heengegaan. God zal hem oordeelen, en gij behoeft u daarover niet moeilijk te maken, jongenheer.--Och, juffrouw Harper, ik kan hem niet missen; ik weet niet, hoe ik het zonder hem stellen moet. Hij was mij zulk een troost, hoewel hij mijn arm hart ten bloede toe kon plagen."
“上帝把他们赐给我们，又把他们收回去了，——感谢上帝！可这太残酷了——啊，实在让人受不了！就在上星期六，我的乔在我面前放了个炮竹，我就把他打趴在地上。谁知道这么快他就……啊，要是一切能从头再来一次，我一定会搂着他，夸他干得好。”
"De Heer heeft gegeven, de Heer heeft genomen, de naam des Heeren zij geloofd!" snikte juffrouw Harper. "Maar 't is zoo hard, o het is zoo hard! Verleden Zaterdag nog stak Joe vlak onder mijn neus een voetzoeker af en ik heb hem geslagen, totdat hij op den grond lag te spartelen. Weinig dacht ik toen, hoe spoedig.... O, als het nog over te doen was, ik zou er hem voor aan mijn hart drukken en zeggen...."
“是啊，是啊，是啊，我理解你的心情，哈帕太太，我完全理解。就在昨天中午，我的汤姆逮住猫给它灌了很多止痛药，当时我认为这下子它会把家给毁掉。真是对不起老天爷，我拿顶针敲了汤姆的头，可怜的孩子，我那可怜的短命的孩子啊。不过，现在他总算从万般烦恼中解脱出来。我最后听见他说的话就是责备我……”
"Ja, ja, ja, ik begrijp volkomen wat gij voelen moet, juffrouw Harper: ik kan het mij best voorstellen. Gisterenmiddag liet Tom mijn arme kat van zijn drankje nemen, en ik dacht dat mijn huis onderstboven zou keeren. En, God vergeve mij, ik kneep, met mijn vingerhoed aan den vinger, het kind in zijn oor dat het kraakte. Mijn jongen, mijn arme, gestorven jongen! Doch hij is nu uit zijn lijden. En de laatste woorden, die ik hem hoorde zeggen, waren een verwijt...."
老太太说着说着，伤心得实在说不下去了，她一下子放声哭起来。此时的汤姆鼻子也发起酸来——这倒不是他在同情别人，而是在可怜自己。他听见玛丽也在哭，还时不时为他说上一两句好话。他从没有像现在这样感到自己是个不平凡的人。还有，姨妈伤心的样子深深地打动汤姆，他真想从床下面冲出来，让她惊喜欲狂——再说汤姆也十分喜欢制造些富于戏剧性的场景，但这一次他却沉住气，没有动弹。
De gedachte aan dit feit was te bitter voor de oude juffrouw en zij barstte in tranen uit. Tom voelde dat zijn oogen vochtig werden, nog meer uit medelijden met zichzelven dan met de anderen. Hij kon Marie hooren snikken en nu en dan een vriendelijk woordje over hem in het midden brengen. Meer dan ooit kreeg hij een hoogen dunk van zichzelven. Toch was hij zoo diep door de droefheid zijner tante geschokt, dat hij snakte om het bed uit te springen en zich in hare armen te werpen,--doch hij bedwong zich en bleef liggen.
他继续听着，从零零星星的谈话中得知，开头人们以为几个孩子在游泳中淹死了；其后他们又发现那只小木筏不见了；接着又有些孩子说这几个失踪的孩子曾暗示过镇上人不久将“听到重大新闻”；那些有头脑的聪明人根据东拼西凑的消息断定几个小家伙一定是撑着小木筏出去了，不久就会在下游的村镇里出现；但是时近中午，人们发现木筏停在镇子下游五六英里的密西西比河岸边——可孩子们不在上边，于是希望成了泡影，破灭了；他们准是淹死了，否则的话，不要到天黑，他们就会饿得往家来。大家认为打捞尸体是徒劳无获的，因为几个孩子一定是在河当中淹死的，要不然，凭他们那么好的水性，早就凫到岸上来了。今天是星期三晚上。要是到星期天还找不着尸体的话，那什么希望都没有了，星期天早上就举行丧礼。汤姆听到这里，浑身一阵簌簌乱抖。
Al luisterend, ving hij bij stukken en brokken op, dat men eerst verondersteld had, dat de knapen met zwemmen verdronken waren: toen was het kleine houtvlot vermist en was er door een paar jongens medegedeeld, dat de verloren knapen voorspeld hadden, dat het stadje eerlang iets hooren zou. De wijzen van St. Petersburg hadden het een met het ander in verband gebracht en waren tot het besluit gekomen, dat de knapen met het houtvlot van wal gestoken waren en bij de eerstvolgende stad aan wal gegaan waren. Doch tegen den middag was het houtvlot aan den oever van de Missouri, eenige uren van de stad, teruggevonden en toen was de hoop verdwenen. Zij moesten verdronken zijn, anders zou de honger hen bij het vallen van den nacht, zooal niet eerder, naar huis hebben gejaagd. Men geloofde algemeen, dat het eene wanhopige zaak was naar de lijken te zoeken, daar de knapen ongetwijfeld midden in de rivier verdronken waren. Anders immers zouden zij, die voor goede zwemmers bekend stonden, het wel tot den oever hebben kunnen brengen. Deze dingen waren voorgevallen op Woensdag, en als de lijken vóór Zondag niet werden gevonden, zou men de hoop opgeven en er dien morgen een lijkdienst gehouden worden. Deze laatste mededeeling deed Tom even sidderen.
哈帕太太带着哭腔道了声晚安就要走。这两个失去亲人的女人忽然一阵激动，抱在一起痛痛快快地哭了一场后，这才分手。波莉姨妈在与希德和玛丽道别时，一反惯例，显得万分温柔。希德有点抽鼻子，玛丽却是大哭着走的。
Tegen elf uren stond Juffrouw Harper snikkend op om heen te gaan, en door eene opwelling van wederzijdsch medelijden gedreven, vlogen de beide van kinderen beroofde vrouwen elkander in de armen en namen daarna afscheid. Tante Polly zeide Sid en Marie dien avond met een buitengewone hartelijkheid "goedennacht," en Sid perste zich een paar tranen uit de oogen, terwijl Marie luid snikkend naar boven ging.
波莉姨妈跪下来，为汤姆祈祷。她祈祷得如怨如泣，令人感动。汤姆见她老人家声音颤抖，话里充满无限爱意，还没有等她说完他已是以泪洗面了。
Toen knielde de oude juffrouw neder en bad voor Tom zóó vurig, zóó roerend en met zulk een oneindige liefde, en hare oude stem beefde zóó, dat eer de laatste woorden van dat gesprek uitgesproken waren, Tom in een bad van tranen lag.
波莉姨妈上床以后很久，因为她很伤心，不时地发出长吁短叹，睡思不宁，辗转反侧，久不成眠。但到后来，她还是安静地睡了，只不过偶尔还能听到一两声的呻吟声。于是汤姆便从床底下钻出来，慢慢地站起，用手挡住烛光，立在床边端详着她。心里对她充满了怜悯。他从口袋里捣出梧桐树皮，放在蜡烛旁边。可是他忽然想起了什么事，犹豫了一下。他作出了一个愉快的决定，脸上露出了喜色；他赶忙把树皮放到口袋里。接着他弯下腰来，吻了吻那憔悴的嘴唇，就悄悄地径直向门口走去，走时还把门给闩好了。
Hij moest zich, nadat de arme vrouw naar bed was gegaan, nog lang stilhouden, want zij bleef geruimen tijd wakker en gaf voortdurend in hartbrekende uitroepen aan hare droefheid lucht. Eindelijk, na zich nu op de eene en dan op de andere zijde geworpen te hebben, was zij stil en kreunde alleen nog maar een weinig in haar slaap. Nu kroop de knaap onder het bed uit, richtte zich langzaam op, hield zijne hand voor het nachtlicht en keek zijne tante aandachtig aan. Diep medelijden met haar vervulde zijn hart. Hij haalde zijne vijgeboombast voor den dag en hield dien bij het licht. Plotseling schoot hem iets grappigs te binnen, verhelderde zijn gelaat; haastig stak hij zijne boomschors weer op, boog zich over tantes aangezicht heen en drukte een kus op hare bleeke lippen. Toen nam hij de terugreis aan en liet de deur in de klink vallen.
他转弯抹角，回到了渡船码头，发现那里没人走动，就大胆地上了船。他知道船上只有一个守船的人，没别的人，而他总是睡觉，睡起觉来像个雕像一样。他解开船尾的小艇，悄悄跳上去，很快就小心翼翼地向上游划去。他划离了村子有一英哩时，调转船头，全力以赴，冲着对岸径直划过去。他很娴熟地就靠上了岸，这对他来说只是雕虫小技而已。他很想把这只小船据为己有，理由是完全可以把它当作一艘大船，因此而被海盗掳获，正在情理之中。但他转念一想，丢了这只艇，人家一定会四处搜寻，这样反而会将事情败露，所以他就弃舟登岸，钻进了树林。
Hij vond, zonder door iemand ontdekt te worden, op den tast zijn weg naar het veerbootje terug en stapte moedig aan boord. Immers hij wist, dat de boot onbemand was behalve misschien door den klepperman, die er altijd in kroop en doorgaans als een os sliep. Hij maakte het schuitje van den voorsteven der boot los, sloop er in en roeide omzichtig stroomopwaarts. Toen hij omstreeks een mijl had voortgeroeid, hield hij op eens schuins aan, begon te werken zoo hard als hij kon en bereikte handig de overzijde. Hij had grooten lust om het bootje buit te maken, daar hij het schip als wettige zeerooversprooi beschouwde, doch hij begreep te gelijkertijd dat er overal naar gezocht zou worden en dat eene ontdekking er het gevolg van kon zijn. Daarom stapte hij zonder buit aan wal en ging het bosch in.
他坐下来，歇了好一阵子，同时拼命克制住睡意，然后又小心谨慎地向露营地所在的河湾走去。此时一夜将尽。当他走到岛上的沙滩时，天已大亮。他又歇了一歇，直到日上三竿，光芒四射，宽阔的河面上金波雀跃，他又往河里纵身一跳。一小会儿之后，他浑身水淋淋地站在宿营地的门口，听见乔说：
Hij zette zich op den grond neder om uit te rusten, legde zich de marteling op van wakker te blijven en zocht eindelijk zijne oude verblijfplaats weder op. De nacht was bijna voorbij en het was klaar dag, toen hij voor de zandbank stond. Daar hield hij opnieuw halt en legde zich op den grond te slapen tot de zon aan den hemel stond en de groote rivier met haar glans verguldde. Toen dompelde de knaap zich in den stroom en hield een oogenblik later bij den ingang van het kamp stil, juist toen Joe uitriep:
“不会的，汤姆是最守信用的，哈克，他会回来。他不会抛弃我们。他知道这样做对一个海盗来说是不体面的，像汤姆这样爱面子的人，是不会干出这种事情的。他一定是有事出去了。不过，他究竟干什么去了呢？”
"Neen, Tom is een eerlijke jongen en hij zal terugkeeren. Hij zal ons niet verlaten. Hij is er te trotsch voor, want hij weet, dat dit eene schande zou wezen voor een zeeroover. Zeker is hij op avonturen uit; het zal mij benieuwen wat hij nu weer heeft uitgespookt."
“哎，不管怎么说，这些玩意儿归我们了，对不对？”
"Goed," antwoordde Huck, "maar als hij niet op zijn tijd past, is zijn ontbijt voor ons."
“差不多吧，不过还不能肯定，哈克。他条子上说，如果吃早饭时，他还没回到这儿来，这些东西就归我们了。”
"Ja, als hij er niet is, maar dat is nog niet zeker. Er stond immers op de boomschors geschreven: als ik er niet ben, is het ontbijt voor ulieden."
“说曹操，曹操到！”汤姆喊了一声，像演戏一样，神气十足地大步流星走了进来。
"Wie is die hij?" riep Tom met eene tooneelstem uit, terwijl hij met fiere houding het kamp binnenstapte.
不久，一顿丰盛的咸肉加鲜鱼的早餐便端了上来，孩子们围坐着，一边大口大口吃早饭，汤姆一边讲述了他回家的经历，还不忘添油加醋。汤姆讲罢，他们成了一群虚荣心强、自命不凡的英雄。然后汤姆就躲到一个阴凉幽静的地方去睡觉，一直睡到中午。其余两个海盗，忙着为钓鱼和探险做准备。
Spoedig was er een weelderig ontbijt van spek en visch opgedischt, waaraan de knapen zich naar hartelust te goed deden. Onderwijl vertelde Tom, met de noodige opsieringen, zijne avonturen van dien nacht. Toen het verhaal geëindigd was, werden zij drie snoevende, grootsprekende helden. Na het ontbijt verschool Tom zich op een schaduwrijk plekje om te gaan slapen, en de beide andere zeeroovers gingen op de vischvangst.