汤姆来到波莉姨妈面前，她正坐在宽敞舒适的后面房间的一个敞开的窗户旁边。这间房既是卧室、餐厅，又是图书馆。夏日芳香的空气，令人困倦的幽静，醉人的花香，还有催你入眠的嗡嗡的蜜蜂叫声，都已产生了效应，她拿着针织物在那儿打盹——因为除了只猫没有伴儿，而那猫又在她膝上睡着了。为了不打碎眼镜，她把它架在灰白的头顶上。她原以为汤姆早就溜去玩了，现在见他居然听了她的话，毫不害怕地站在她面前，不免有些诧异。他问： “我现在可以去玩了吗？姨妈。”
Na het volbrengen van zijn arbeid maakte Tom zijne opwachting bij tante Polly, die voor het raam zat in een vroolijk vertrek aan den achterkant, dat te gelijk als slaap-, eet- en zitkamer dienst deed. De lekkere zomerlucht, de kalme rust, de geur der bloemen en dommelig gegons der bijen waren niet zonder uitwerking op haar gebleven en zij zat over haar brijwerk te knikkebollen. Haar eenig gezelschap was de kat, en deze lag te slapen op haar schoot. Veiligheidshalve had zij haar bril boven haar grijs hoofd gezet. Zij verwachte niet anders dan dat Tom lang van zijn werk zou zijn afgeloopen, en het verwonderde haar derhalve ten hoogste hem op eens met een onverschrokken gelaat voor haar te zien staan. Zijn eerste woord was: "Mag ik nou gaan spelen, tante?"
“怎么，想去玩了？你刷了多少了？”
"Wat, nu al? Hoe ver ben je?"
“姨妈，都刷好了。”
"Alles is klaar, tante."
“汤姆，不要再跟我撒谎了——我受不了。”
"Tom, lieg niet! Leugenaars kan ik niet uitstaan."
“没有啊，姨妈，墙的确刷好了。”
"Het is geen leugen. Alles is klaar."
波莉姨妈对他的话不太相信。她要亲自去看一看。只要汤姆讲的话有百分之二十是真的，她也就心满意足了。当她发现整个墙都已刷过了，不仅刷了而且是刷了一遍又一遍，甚至连地上还抹了一块，她惊讶得无法形容。她说：
Tante Polly sloeg maar half geloof aan deze verzekering en ging naar buiten om zelve te kijken. Zij zou reeds tevreden geweest zijn, indien twintig percent van Toms verklaring waarheid geweest ware, en toen zij nu de gansche schutting met witsel bestreken vond, en bestreken niet alleen, maar netjes en met zorg bewerkt, en zelfs den grond met een streek kalk bedeeld, had zij geen woorden genoeg om hare bewondering lucht te geven en riep zij uit:
“哎，真是怪事！简直叫人不可思议！汤姆，只要你想干的时候，你是挺能干的。”然后又补了一句，这一句可冲淡了刚才的表扬。“我不得不说，你想干的时候实在是太少了。好了，去玩吧，不过，别忘了到了该回来时就得回家，否则我会捶你一顿。”
"Wel, heb ik ooit zoo iets gezien! 't Is ongeloofelijk. Jij kunt werken, als je het op je heupen hebt, Tom!" Doch meteen verkleinde zij de waarde van het compliment door er bij te voegen: "'t Is jammer, dat dit zelden gebeurt. Kom, ga nu maar spelen, doch denk er aan, dat je bijtijds tehuis komt, of ik zal je spreken."
她为汤姆所取得的成绩而喜出望外，于是，她把他领到贮藏室，选了一个又大又好的苹果递给了他。同时还教导他，如果别人对自己的款待是靠自己努力得来的，而不是靠什么不道德的手段谋取的，那就格外有价值，有意味。在她背了《圣经》中的一句妙语格言作结束语时，汤姆顺手牵羊偷了一块油炸面圈。
Toms heldenstuk had zulk een overweldigenden indruk op haar gemaakt, dat zij hem meenam naar de provisiekamer en een prachtigen appel uitkoos, dien ze hem overhandigde met een nuttige les over de waarde en den bijzonderen geur die eene lekkernij verkrijgt wanneer zij de vrucht is, niet van zonde, maar van naarstigheid. En terwijl zij tot slot eene toepasselijke plaats uit de Schrift aanhaalde, kaapte haar neef een spekpannekoek.
然后，他就一蹦一跳地跑出来，正好看见希德在爬通向二楼后面房间的楼梯。地上的泥块顺手可得，于是汤姆捡起泥块朝希德扔过去。这些土块像冰雹似的，在希德周围满天飞舞。波莉姨妈还没有来得及静一静她那吃惊的神经，赶紧跑过来解围，这时候，已经有六七块泥土打中了希德，而汤姆早已翻过栅栏逃之夭夭。栅栏上有大门，可是像平常一样汤姆急着要出去，没有时间从门那里走。希德让波莉姨妈注意到他的黑线，让他吃了苦头，受了罚，现在他已经对希德出了气，摆平了这件事，因此他心里觉得好受多了。
Toen liep hij vroolijk weg en zag juist Sid verschrikt de trap ophollen, die naar de achterkamer op de tweede verdieping voerde. Voor de deur lag een hoop aarde en in een oogenblik was de lucht vol kluiten, die als een hagelbui op Sid neervielen. Eer tante Polly van hare verbazing bekomen kon en haar neef hulp verleenen, waren reeds een stuk af wat kluiten op haar eigen hoofd neergekomen en was Tom over de schutting verdwenen. Hij had wel door de poort kunnen gaan, maar het ontbrak hem aan tijd om zulk een omweg te maken. Nu kon hij met een gerust hart gaan spelen, want de rekening met Sid over het klikken van het zwarte garen, was vereffend.
汤姆绕过那一排房子，来到靠着他姨妈牛圈后面的一条泥泞巷子里。他很快就完全地溜到抓不到也罚不着他的地方，匆忙赶到村里那块公共场地。在那里，两支由孩子们组成的“军队”按事先的约定已集合起来，准备打仗。汤姆是其中一支部队的将军，他的知心好友乔·哈帕则是另一支队伍的统帅，这两位总指挥不屑于亲自战斗——那更适合手下的军官战士去打——而他们却在一个凸出的高地方坐在一块，让他们的随从副官去发号施令，指挥打仗。经过一番长时间的艰苦奋战，汤姆的部队取得了辉煌的胜利。接着就是双方清点死亡人数，交换战俘，谈妥下次交战条件，还约定好作战日期。一切结束之后，双方部队先列好队形，然后开拔，而汤姆也就独自回家了。
Tom hield den achterkant van de huizen, totdat hij in een modderig steegje achter tantes koestal kwam. Toen achtte hij zich tegen gevangenneming en straf beveiligd en begaf zich naar het marktplein, waar twee militaire compagnieën van schooljongens, volgens afspraak, bijeen waren gekomen om slag te leveren. Tom was de generaal van het eene leger en Joe Hasper (zijn boezemvriend) de aanvoerder van het andere. De twee groote bevelhebbers verwaardigden zich niet persoonlijk aan dit gevecht deel te nemen, maar lieten dat aan de kleine bakvischjes over. Zij zetten zich naast elkander op eene hoogte neder, en leiden de krijgsverrichtingen door bevelen te geven, welke door veldmaarschalken werden overgebracht. Het leger van Tom behaalde na een langen en bangen strijd eene schitterende overwinning. Daarna werd het aantal dooden geteld, de gevangenen uitgeleverd, de bepalingen voor het volgende geschil gemaakt en den dag voor den vereischten veldslag bepaald, waarna de beide legers zich met elkander vereenigden en afmarcheerden, terwijl Tom alleen naar huis ging.
他走过杰夫·撒切尔家住的房子的时候，看见有一个新来的女孩子站在花园里——一个漂亮可爱的蓝眼睛的小姑娘。金黄色的头发梳成两只长长的发辫，身上穿着白色的夏季上装和宽松的长裤。这位刚戴上胜利花冠的战斗英雄一枪没打就束手投降了。一个叫艾美·劳伦斯的姑娘立刻从他的心目中消失了而且不留一点痕迹，他原以为他爱她爱得发狂，而且他把自己这种爱当作深情的爱慕，不过旁人看来那不过是一种可怜渺小、变幻无常的爱恋罢了。为了获取她的欢心，他费了好几个月的工夫，可她答应他还不到一个星期。他只是在短短的七天内当了一次世界上最幸福、最自豪的男孩子。可现在片刻之间，她就像一位拜访完毕，告辞离去的稀客一般，从他心里离去了，消失了，被他忘得一干二净。
Toen hij het huis van Jeff Thatcher voorbij stapte, zag hij daar een hem onbekend meisje in den tuin,--een lief, klein ding met blauwe oogen, blond, in twee lange vlechten gescheiden haar, een wit zomerjurkje en een geborduurde pantalon. In een oogenblik verdween eene zekere Amy Laurence uit zijn hart en was alsof die nooit had bestaan. Hij had zich verbeeld dat hij halfgek van verliefdheid op haar was, hij had gedacht dat hij haar aanbad, en zie, het bleek niets dan eene kleine, voorbijgaande ingenomenheid geweest te zijn. Maanden lang had hij zijn best gedaan om haar hart te winnen en zij had hem juist acht dagen geleden bekend, dat zij hem wederliefde schonk. Een week lang was hij dronken van geluk en de wereld te rijk geweest, en nu was zij heel uit zijne gedachten verdwenen, als het vluchtig bezoek van een ons onverschilligen vreemde.
他爱慕这位新来的天使并偷眼望她，直到看到她发现他为止。然后，他装着她好像不在的样子，开始用各种各样可笑的孩子气的方法来炫耀自己，为的是赢得她的好感。他傻乎乎地耍弄一阵子，然后一面做惊险的体操动作，一面眼往旁边瞟了一下，见那小姑娘正朝房子走去。汤姆走到栅栏那儿，靠在栅栏上伤心，希望她再多留一阵子。她在台阶上稍作停留，然后又朝门口走去。当她抬脚上门槛时，汤姆长叹了一声。即刻他脸上又露出喜色，因为她在进去之前，向栅栏外面扔了一朵三色紫罗兰花。
Hij bleef zijn nieuwe engel in stilte aanbidden, totdat hij bemerkte, dat zij hem in 't oog kreeg. Toen deed hij alsof hij haar niet zag en begon allerlei dwaze kunsten en grimassen te maken om haar aandacht te trekken. Na die zonderlinge grappen een tijdlang volgehouden te hebben, keek hij te midden van eene gymnastische oefening toevallig op zijde en zag dat het meisje naar huis ging. Dadelijk hield hij op, liep naar de haag en ging met een bedrukt gezicht voor de stekelige doornen staan, in de hoop dat zij nog even zou toeven. Een oogenblik bleef zij op het bordes staan en ging daarop naar de deur. Toen zij den voet op den drempel zette slaakte Tom een diepen zucht, maar zijn gelaat klaarde terstond weer op, want eer zij de deur inging, wierp zij een viooltje over de haag.
汤姆跑过去停在离花一两英尺的地方，然后用手罩在眼睛上方朝街上看去，仿佛发现那边正发生了什么有趣的事情。随后他拎起一根草杆放在鼻子上，头尽量往后仰着，极力保持着那草杆的平衡。于是，他吃力地左右移动着身体，慢慢地侧身朝那朵三色紫罗兰挪过去。最后，他的光脚落在花上，用灵巧的脚趾头抓住了它，于是，他拿着他心爱的东西，在转弯处消失得无影无踪了。他很快就把那花别在他上衣里面贴近他心脏的地方——也许是贴近他的胃部，因为他不太懂解剖学，好在他也无所谓。
Tom liep naar de plek waar het viooltje lag, bleef op een paar treden afstand van het bloempje staan en hield toen de hand voor de oogen, alsof hij iets heel bijzonders op straat zag. Hij raapte een stroohalm op en deed dien, met het hoofd achterover op zijn neus balanceeren. Onder die beweging naderde hij langzamerhand het viooltje; eindelijk rustte zijn bloote voet op het bloempje; zijne buigzame teenen maakten er zich meester van, hij hinkte met zijn schat weg en verdween om den hoek van de straat. Voor een minuut slechts,--alleen maar om zich den tijd te gunnen de bloem onder zijn buis op zijn hart of waarschijnlijk op zijne maag te steken.
他不久又回到了老地方，在栅栏附近逛来逛去，还像原先那样耍着花样，炫耀着自己，直到天黑。虽然汤姆用一种希望安慰自己，希望她一定在窗子附近，并且已经注意到他的这番殷勤，但是，她再也没露面。后来他终于极不情愿地朝家走去，他那可怜的脑瓜子里充满了各种各样的幻想。
Zoodra de bloem veilig geborgen was, keerde hij terug en bleef tot het vallen van den avond om den tuin hangen en kunsten maken; maar het meisje vertoonde zich niet meer en Tom moest zich tevredenstellen met de hoop, dat zij wel ergens voor een venster staan en zijne oplettendheden voor haar zou bemerken. Eindelijk ging hij met looden schoenen huiswaarts.
整个吃晚饭期间，他始终情绪高昂。他姨妈不禁感到有些纳闷：“不知这孩子怎么回事。”为了拿泥块砸希德的事，他挨了一顿臭骂，不过，对此他满不在乎。他当着姨妈的面偷糖吃，结果被她用指关节敲了一顿。他说：
Onder het avondeten was hij zoo opgewonden, dat tante zich verwonderde wat het kind toch zou hebben. Hij kreeg een verbazend standje over het gooien met de aardkluiten, doch scheen er niets om te geven. Toen hij trachtte de suiker onder den neus van zijne tante weg te halen, liet hij zich bedaard op de vingers tikken, zich slechts de vraag veroorlovende:
“姨妈，希德拿糖吃，您怎么不打他呀。”
"Waarom wordt Sid nooit geslagen, als hij suiker snoept?"
“噢，希德可不像你这样磨人。要不是我看得紧，你恨不得钻到糖堆里不出来。”
Waarop het antwoord volgde: "Omdat Sid een mensch niet zoo plaagt als jij. Als ik je niet voortdurend strafte, zou je altijd met je vingers in den pot zitten."
过了一会，她走到厨房去了；希德因为得到了特权，非常高兴，伸手去拿糖罐——这是故意对汤姆表示得意的一种举动，令汤姆非常难受。可是，希德手一滑，糖罐子掉到地上摔碎了。汤姆简直高兴得要命。但他闭着嘴，一言不发。他心里想他还是什么不说为好，就这么静静地坐着，等他姨妈进来，问这是谁闯的祸，那时他再说出来。看那个模范“宠儿”吃苦头，那真是最大快人心的事。当老太太走进来，站在那儿望着地上的破碎的罐子，从眼镜上面放射出愤怒的火花，他真是高兴到了极点，几乎按捺不住了。他暗自想：“有好戏看了！”可是想不到自己反倒被打翻在地上！那只有力的巴掌举起来正要再打他时，汤姆忍不住大声叫起来：
Toen ging tante naar de keuken, en Sid, zalig in het bewustzijn van zijne onschendbaarheid, greep naar de suikerpot, eene wijze van zich tegenover Tom op zijne rechten te verhoovaardigen, die ten eenen male onuitstaanbaar was. Maar de vingers gleden uit, de pot viel op den grond en brak. Tom was boven de wolken van pleizier,--ja, zoo verrukt, dat hij zijn tong in toom hield en geen woord sprak. Hij overlegde bij zichzelven, dat hij geen mond open zou doen, zelfs niet als tante binnenkwam, maar doodstil blijven zitten, totdat zij vroeg wie het gedaan had. En dan zou hij het vertellen en hij zou iets zien dat hij nooit had gezien, namelijk, dat de modeljongen slaag kreeg. In zijne opgetogenheid kon hij zich nauwelijks inhouden, toen de oude dame binnenkwam en met bliksemende oogen over haar bril op de verwoesting neerzag. "Ha!" dacht hij, "nu komt het," maar, jawel, het volgende oogenblik lag hij zelf op den grond te spartelen. De machtige arm werd opgeheven om weder te slaan, toen Tom uitriep:
“住手啊，你凭什么这么狠打我？——是希德打碎了糖罐！”
"Houd op! Waarom moet ik geslagen worden? Sid heeft het gedaan."
波莉姨妈住了手，愣了一会儿，汤姆指望她会讲些好话哄他。可是，她开口只说了这么几句：
Sprakeloos van ontzetting liet tante Polly den arm neervallen, en Tom keek haar aan om een woord van mededoogen op te vangen. Helaas! zoodra zij weder tot adem kwam, zeide zij:
“唉！我觉得你挨这下子也不屈。刚才，我不在的时候，说不定你又干了些别的胆大妄为的淘气事。”
"Nu, je hebt toch niet onverdiend slaag gehad; al braakt ge den pot niet, dan heb je toch zeker ander kattekwaad, uitgevoerd, terwijl ik in de keuken was."
然后她就受到了良心的谴责，非常想讲几句爱抚体贴的话，可是她断定这么一来，就会被认为她是在认错，这可是规矩所不容的。于是，她一声不吭，忙这忙那，可心乱如麻。汤姆坐在角落处生着气，心里越想越难受，他知道在姨妈心里，她正向他求得谅解，也就因为有这种感觉，虽然闷闷不乐但仍感到满足。他不肯挂出求和的信号，对别的表示也不去理睬。他知道有两道渴望的目光透过泪帘不时地落在他身上，可是他偏不肯表示他已经看出来。他想象着自己躺在那儿病了，快要不行了，他姨妈俯身弯腰看着他，恳求他讲一两句饶恕她的话，可是他转过脸去冲着墙，没说原谅她就死去了。啊，那时她会觉得怎么样呢？他又想象着自己淹死了，被人从河里救起抬回家来，头上的小卷发都湿透了，他那伤透了的心得到了安息。她会多么伤心地扑到他身上，眼泪雨点般地落下来，嘴里不住地祈求上帝把她的孩子还给她，保证将永远、永远不再虐待他了！但是，他却躺在那里浑身冰凉，脸色惨白，毫无动静——一个可怜的人，一个受苦受难的人，终于结束了一切烦恼。他越想就越伤心。后来，为了嗓子不哽塞住，只好把泪水往肚子里咽。他的眼睛被泪水蒙住了，只要眼睛一眨，泪水就会淌出来，顺着鼻尖往下掉。他从这种悲伤中获得了无限的安慰和快意，所以这时如果有什么庸俗的愉快或者什么无聊的欢乐来搅乱他的心境的话，他是绝不能忍受的。因为他这种快慰非常圣洁，不该遭到玷污。所以，一会儿之后当他的表姐玛丽手舞足蹈地跑进来的时候，他马上就避开了她。她到乡下去作客，只住了一星期，仿佛时隔三秋似的，她现在又看到自己的家，真是高兴极了。但是，当她唱着歌欢快地从一扇门走进来的时候，汤姆却站起身来乘着阴云暗影从另一扇门溜出去了。
Doch nauwelijks had zij dit gezegd, of daar begon haar geweten te spreken en zij brandde van verlangen om Tom een vriendelijk woordje toe te voegen. Maar, neen, dat kon als een bekentenis van schuld beschouwd worden, en zoo iets zou met alle beginselen van orde en tucht in strijd geweest zijn. Daarom hield zij zich stil en ging met een onrustig hart aan het werk. Tom zette zich in een hoek van de kamer en vermeide zich in zijne droefheid. Hij wist, dat tante in haar hart wel voor hem op de knieën zou willen vallen en voelde zich, al snikkende, eigenlijk door de overtuiging gestreeld. Toch wilde hij geene signalen geven, noch evenmin op die van tante acht slaan.
Hij wist, dat er nu en dan, door een nevel van tranen, smeekende blikken op hem geworpen werden, maar hij hield zich alsof hij dat niet bemerkte. In zijne verbeelding zag hij zich als doodziek te bed liggen en tante over hem heengebogen, om een woord van vergiffenis smeekende; maar hij lag daar, met het hoofd naar den muur gekeerd en stierf zonder dat dit woord gesproken werd. Hoe zou zij zich dan wel voelen? En hij verbeeldde zich, dat hij uit de rivier opgehaald en dood te huis werd gebracht met druipnatte haren en handen die zich niet meer roeren konden en een hart dat niet meer klopte, zag hoe zij zich op hem wierp, in tranen baadde en God smeekte haar haren jongen terug te geven, dien zij nooit, nooit meer valsch zou beschuldigen. Doch hij lag daar koud en bleek neder, zonder een teeken van leven te geven--hij, de arme lijder wiens smarten nu geleden waren. Langzamerhand verdiepte hij zich zoozeer in deze sombere gedachten, dat hij een brok in zijn keel voelde en nauwelijks kon slikken. En zijne oogen zwommen in een stroom van water, die bij elken snik overvloeide en langs zijn neus naar beneden druppelde. Ja, het genot van zijn smart te koesteren werd zoo groot, dat hij het door geen wereldsche vreugde of luide vroolijkheid wilde laten verstoren. Toen dan ook zijn nicht Marie dansende de kamer inkwam, opgetogen van blijdschap dat zij weer te huis was na een eeuwenlange week buiten te hebben doorgebracht, stond hij op en stapte in wolken en duisternis de achterdeur uit, terwijl zij vroolijkheid en zonneschijn door de voordeur binnenliet.
他避开平常孩子们经常玩耍出没的地方，专找适合他此时心情的僻静地方。河里的一条木筏吸引了他，于是，他就在木筏的最外边坐下来，凝视着那单调、茫茫一片的河水，同时又希望自己不经过老天安排的那番痛苦的过程，就一下子不知不觉地淹死。接着，他又想起了他的花，他把花拿出来，那花已经揉皱了，枯萎了，这更大大增加他凄凉而又幸福的情调。他不知道，要是她了解此事，她会不会同情他，她会哭吗？会希望有权抱住他的脖子安慰他吗？还是，她会不会像这个空洞乏味的世界一样，冷漠地掉头不管呢？这种想象给他带来一种苦中有甜的感受，于是，他在脑海里一遍又一遍地重复着这种幻想，反复地多角度地想象着，直到索然无味为止。最后，他终于叹息着站起来，在黑暗中离去。
Hij verwijderde zich ver van de gewone vereenigingsplaatsen zijner makkers en zocht eenzame plekjes op, in overeenkomst met zijne gemoedsstemming. Op een in de rivier liggend stuk van een houtvlot zette hij zich neder en beschouwde den somberen, onafzienbaren stroom, met het verlangen van op eens door dezen verzwolgen te worden, zonder den onaangenamen weg te gaan die door de natuur wordt voorgeschreven. Toen dacht hij aan zijn bloem! Hij haalde haar voor den dag. Helaas! zij was verkwijnd en verlept, en zijne droefheid werd nog grooter. Hij vroeg zich af: Zou zij medelijden met hem hebben, indien zij het wist? Zou zij schreien en wenschen, dat zij hare armen om zijn hals mocht slaan om hem te te troosten? Of zou ook zij, evenals de geheele valsche wereld hem den rug toekeeren? Deze gedachte was zoo folterend en toch zoo zalig te gelijk, dat hij haar op allerlei wijzen ging uitwerken, totdat zij op het laatst een akelig schrikbeeld werd. Eindelijk stond hij zuchtende op en wandelde in de duisternis voort.
大约在９点半或１０点左右，他沿着那条没有行人的大街走着，来到那位他“爱慕的不知姓名的人”住的地方。他停下来，竖起耳朵听了一会儿，却什么声音都没有听到。二楼窗户的帘子上映出昏暗的烛光。那位圣洁的人儿在那儿吗？他爬过栅栏，穿过花草，悄悄地一直走到窗户下面才站住。他抬起头来，充满深情地望着窗子，看了很久。然后他在窗下仰卧在地上，双手合在胸前，捧着那朵可怜的、已经枯萎了的花。他情愿就这样死去——在这冷酷无情的世界上，当死神降临的时候，他这无家可归的人儿头上没有一丝遮盖，没有亲友的手来抹去他额上临死的汗珠，也没有慈爱的面孔贴近他来表示惋惜。就这样，当她早晨心情愉快地推开窗户，向外看时，一定会看见他的。哦！她会不会对他那可怜的、没有气息的身体落下哪怕是一小滴的泪珠呢？看见一位前途无量的年轻的生命这样无情地被摧残，这样过早地夭折，她会轻微地长叹一声吗？
Tegen half tien liep hij in de verlaten straat, waar de aangebeden onbekende woonde. Hij bleef een oogenblik stilstaan; zijn luisterend oor vernam geen geluid. Een kaars wierp een bijzonderen glans op de gordijnen van het venster eener bovenkamer. Zou de heilige daar verblijf houden? Hij klauterde de heg over, baande zich een weg door de planten, totdat hij onder het verlichte venster stond. Een poos bleef hij diep ontroerd staan kijken; toen ging hij op den grond op zijn rug liggen, met de handen, waarin het verlepte bloempje verborgen was, gevouwen op de borst. Dus wilde hij sterven, de koude wereld verlaten, zonder dak boven zijn arm hoofd, zonder vriendelijke hand om het doodzweet van zijn voorhoofd te wisschen, zonder een liefhebbend gelaat om zich vol medelijden tot hem voorover te buigen, wanneer de bange doodsstrijd kwam. En zoo zou zij hem zien, als zij in den vroolijken morgen naar buiten keek. En o! zou zij een traan op zijn arm lijk laten vallen? Zou zij een zucht slaken, als zij zulk een jong leven zoo ruw verwoest en zoo ontijdig afgesneden zag?
窗帘卷了起来，一个女仆的说话声打破了那圣洁的寂静，随即就是一股洪水“哗”地一声泼下来，把这位躺在地上的殉情者的遗体浇得透湿！
Daar ging het raam open, de schrille stem van eene dienstmeid ontheiligde de plechtige stilte en een stortbad van ijskoud water doorweekte den martelaar, die daar achterover op den grond lag.
这位被水浇得透不过气来的英雄猛地从地上爬起来，喷了喷鼻子，舒服了些。随后，只见有个什么东西混杂着一声轻轻的咒骂声，嗖地一声在空中划过，接下来就听到一阵打碎玻璃的声音，之后，就见一个小小的、模糊的人影翻过栅栏，在朦胧的夜色中箭一般地飞跑了。
Onze half gesmoorde held sprong op met een kreet, die hem verlichtte. Toen kwam er een gesuis in de lucht als van een slingersteen, vermengd met het mompelen van een vloek, waarop een geluid volgde als van rinkelend glas en van voetstappen, die over den muur klommen en in de duisternis wegstierven.
不久以后，汤姆脱光衣服上床睡觉。他正借着蜡烛的光亮检查那被泼得透湿的衣服时，希德醒了。他原本有点幸灾乐祸的想法，想要“指桑骂槐”地说几句俏皮话，可是他还是改变了主意，没有出声，因为他看到汤姆眼睛里含有一股杀机。
Niet lang daarna, toen Tom ontkleed, bij een eindje vetkaars, zijn doorweekt pak stond te bekijken, werd Sid wakker. Indien het denkbeeld om te klikken een oogenblik in zijne ziel opkwam, werd hij daarvan door een onheilspellende uitdrukking op Toms gelaat teruggehouden.
汤姆连睡前祷告也没做就上床就睡觉了。希德在心里却记下了汤姆偷了一次懒。
Deze laatste stapte in bed zonder zijn gewoon avondgebed op te zeggen, en Sid maakte in stilte proces-verbaal op van dat verzuim.