现在再回过头来说说汤姆和贝基参加野餐的情况。他们跟伙伴们一起穿行在黑暗的通道里，游览那些熟悉的洞中奇观——人们给它们起了些过于夸张的名子，诸如什么“客厅”、“大教堂”、“阿拉丁宫殿”等等。在这之后，他们开始玩捉迷藏游戏，玩得极其投入，一直玩到都有点厌烦了为止；然后他俩高举蜡烛，顺着一条弯曲的小路往前逛，边走边念着用蜡烛烟油刻写在石壁上面的名字、年月、通讯地址和格言之类的东西。他俩仍然边走边谈着，不知不觉地来到了另一个山洞。这里的墙上没有刻写字迹。在一块突出的岩石上面，他俩熏上自己名字后继续往前走去。不久，他们来到一个地方，那里有股溪流从突出的岩层上流下来，水里有石灰石沉渣，经年累月形成了瀑布一般的景观。它四周好像嵌着边，起伏不平，水中的石头晶莹闪亮，永不消失。汤姆挤到后边，好让贝基借着他的灯光看个够。他发现后面狭缝中有条陡峭的天然台阶，汤姆一下心血来潮，要去继续探险。
Wij moeten thans naar de pic-nic en Tom en Becky's aandeel in de pret terugkeeren. Zij hadden met de anderen door de donkere gangen gehuppeld en de bekende wonderen van de grot bezocht,--wonderen met wel te grootsche namen bestempeld, zooals: het "Salon," de "Kathedraal," het "Paleis van Aladdin," enz. Aan het daarop gevolgd "verstoppertje" spelen hadden zij ijverig deelgenomen, totdat zij van de inspanning moede waren geworden. Daarna eens opwandelende, waren zij in een kronkelpad afgedwaald en hadden daar, bij het licht hunner omhooggehouden kaarsen, het krabbelschrift van namen, datums, adressen en motto's gelezen, waarmede de rotswanden (met kaarssnuitsel) beschreven waren. Al voortgaande en pratende, hadden zij niet eens bemerkt, dat zij zich in een gedeelte der grot bevonden, op welks muren geene namen te lezen stonden. Hier schreven zij hun eigen naam met kaarssnuitsel op een vooruitstekend rotsblok en gingen verder. Kort daarop kwamen zij op eene plaats, waar een, over een zandrif naar beneden vlietend en een laag kalksteen met zich voerend waterstroompje, in de langzaam voortgaande eeuwen, een versteende Niagara van schitterend en onvergankelijk stalactiet had gevormd.
贝基听他的，于是俩人熏了个记号，作为以后引路标志，就开始了探险。他俩一时这边走，一时那边走，就这样蜿蜒着进了以前没有人到过的洞中最深处，作了个记号后，又沿着叉道走下去以便出去后有新鲜事儿好跟人说。在一处，他们发现一个宽敞的石窟，上面垂下来一些人腿大小的钟乳石，他们在里面转了一圈，惊叹不已，然后从其中的一个出口离开了。不久他们就到了一个美妙的泉水旁，水底下石头形似雪花状玲珑剔透，泉水位于石窟中间，四周石壁全由形状奇特的柱子撑着，这些石柱是大钟乳石和大石笋相连而构成的，是千万年来水滴不息的结果。石窟上聚集着成群结队的蝙蝠，每一群都有上千上万只。灯光一照，数以千计的蝙蝠飞下来，尖叫着向蜡烛猛扑过去。汤姆知道它们的习惯和危险性，他拉着她钻到最近的一个通道里。这一招做得真好，因为贝基往外走时，手里的蜡烛正巧被一只蝙蝠给扑灭了。蝙蝠把他俩追出老远的一段距离。两个逃亡者只要看到通道就往里钻，最后终于摆脱了险境，把它们抛在后面。不久汤姆发现了地下湖，它渐渐地伸展，最后消失在黑暗中，他打算沿着岸去探个究竟，可转而一想还是坐下来先歇一会为妙。这时，平生第一次两个孩子感到这寂静的山洞里好像有冰冷的魔掌攫取了他俩的灵魂。贝基说：
Om Becky pleizier te doen, kroop Tom met zijn tenger lichaam tusschen de steenen door, om de plaats te verlichten. Te midden dier rotsenmassa ontdekte hij eene door de natuur gevormde trap, door nauwe muren ingesloten, en bij dat gezicht werd hij door den lust tot een ontdekkingstocht aangegrepen. Becky verklaarde zich bereid hem te vergezellen en zij maakten met den walm der kaars een teeken, dat hen den terugweg zou doen weervinden, en gingen op verkenning uit. Zij sloegen allerlei paden in, tot ver in de grot; zij maakten nog eens een merkteeken en gingen steeds voort om nieuwe wonderen te zoeken, die zij aan de bovenwereld zouden vertellen. Op eens ontdekten zij een ruim hol, van welks zoldering een massa glinsterend druipsteen afhing, in lengte en vorm aan een menschenbeen gelijk. Vol bewondering en verbazing wandelden zij daarin rond en verlieten het hol weder door een der vele gangen, die er op uitliepen. Hun weg bracht hen bij een tooverachtig schoone springbron, welker bodem met schitterende gekristallisseerde waterdroppen als ingelegd was. De bron stond midden in een grot, met muren door allervreemdsoortigste pilaren gestut, gevormd door de verbinding van groote stalactieten en stalagmieten, die wederom aan het eeuwenlang neerdruppelen van water hun ontstaan te danken hadden. Onder dit dak hadden zich dikke zwermen vledermuizen bij duizendtallen opeengehoopt. Door het licht verschrikt, kwamen deze dieren bij honderden naar beneden en fladderden met een akelig geschreeuw woedend om de kaarsen been. Tom kende hun aard en het gevaar, dat van dien kant dreigde. Hij greep Becky bij de hand en duwde haar in een der vele gangen--en voorwaar niet te vroeg, want een vledermuis sloeg, juist toen zij den grot verlieten, met hare vleugels Becky's licht uit. De booze dieren vervolgden de kinderen nog een tijdlang, doch de vluchtelingen liepen telkens een nauwen gang in en ontkwamen eindelijk aan deze gevaarlijke beesten. Kort daarna ontdekte Tom een onderaardsch meer, welks eindelooze lengte zich in de duisternis verloor. Ofschoon hij groote geneigdheid had om de oevers van dat meer te gaan verkennen, kwam hij tot het besluit, dat het beter zou zijn een oogenblik te gaan zitten, on uit te rusten. En nu eerst wekte de doodelijke stilte van het oord verlammend op hun jeugdig gemoed.
“对了，我倒没留意。不过好像很长时间都没听到别的同伴的声音了。”
"Tom, ik verbeeld mij, dat wij sedert uren niets van de anderen gehoord hebben."'
“想想看，贝基，我们现在离他们很远，钻到洞下面来了。我也不知道向北还是向南、向东或是什么方向跑了多远，我们在这个地方听不见他们。”
"Becky, ik geloof dat wij veel dieper zijn dan zij, maar ik weet niet in welke richting, in het noorden, zuiden of oosten. Ik geloof niet, dat het mogelijk is hen hier te hooren."
贝基开始担心起来。
Becky begon bang te worden.
“我不知道我们呆在这里有多久了，汤姆，我们还是回去吧！”
"Ik zou wel eens willen weten, hoe lang wij al hier zijn.--Zou het niet beter wezen terug te keeren?"
“对，我也是这样想的，也许还是回去的好。”
"Ja, dat geloof ik ook."
“你认识路，汤姆？这里弯弯曲曲，乱七八糟。”
"Kunt gij den weg terugvinden? Ik zie niets dan kronkelpaden en slingerwegen."
“我想我能认识路——可是那些蝙蝠很讨厌。要是它们把我俩的蜡烛扑灭，那就更糟了。我们不妨从别的路走，避开那个地方。”
"Ik zou het wel kunnen, maar ik ben bang voor de vleermuizen. Indien zij ook mijn kaars uitdeden, zouden wij er ellendig aan toe zijn. We moeten het met een anderen weg beproeven.
“行是行，不过但愿别再迷了路。真是要命！”小姑娘一想到前途未卜，不禁打了个寒颤。
"Och, ik hoop maar dat wij niet zullen verdwalen. Dat zou zoo vreeselijk wezen!" En het meisje begon te beven bij de gedachte aan die ontzettende mogelijkheid.
他们钻进一条长廊，不声不响地走了老远，边走边看新出口，看看跟进来时的是否一样。可是没一个出口是原来的。汤姆每次认真查看新洞口，贝基就望着他的脸看是否有希望的表情，汤姆则愉快地说：
Zij liepen een gang in en gingen zwijgend een geruimen tijd voort, naar elke nieuwe opening kijkende, om te zien of zij ook iets ontdekten dat hun bekend voorkwam, doch 't was alles even vreemd. Telkens als Tom de plaats opnam, bespiedde Becky angstig zijn gelaat en telkens antwoordde hij vroolijk:
“噢，没什么大不了的，这不是的，不过我们会找到出口。”
"O, wees zonder zorg; dit is het pad niet, maar wij zullen het rechte zeker vinden."
可是一次又一次的失败使汤姆感到希望越来越渺茫，随后他干脆见到出口就钻，拼命希望能找到来时的那个出口，嘴上仍说着“没什么大不了的，”心情却十分沉重，连说出来的话都失去了响声，听上去好像是“没救了！”贝基极度痛苦地紧跟在汤姆身旁，竭力想止住眼泪，可是眼泪还是流出来。她终于说：
Bij elke mislukte poging echter verloor de knaap iets van zijn moed en nu op goed geluk, in allerlei richtingen, verschillende gangen in te slaan, in het wanhopend vertrouwen, dat hij den doorgang dien zij noodig hadden, wel vinden zou. Voortdurend riep hij: "'t Zal wel gaan." Doch er lag hem zulk een looden wicht op het hart, dat de woorden hun klank verloren en luidden alsof hij geroepen had: "Alles is verloren." Becky klampte zich angstig aan hem vast en deed haar best om niet te schreien, maar de tranen sprongen haar ondanks haar zelve uit de oogen.--Eindelijk riep zij uit:
“对了，汤姆，别管那些蝙蝠吧，还回到那条路上去！看样子，我们越走越不对劲。”
"O, Tom, ik geef niets om de vleermuizen! Laat ons liever langs den ouden weg teruggaan. 't Is alsof wij hoe langer hoe verder van het rechte pad afdwalen."
汤姆停住脚步。 “听！”他说。
Tom hield stil. "Luister!" zeide hij.
周围万籁俱寂，静得连他们的喘息声都能听见，汤姆放开喉咙大叫。叫声回荡在通道里，渐渐远去，直至最后隐约听上去像是阵阵笑声一样消失在通道深处。
Niets dan diepe stilte,--eene stilte zoo groot, dat de kinderen hun adem konden hooren. Tom begon te roepen. De kreet weerkaatste door de holle gangen en stierf in de verte weg, in een geluid dat aan een spotlach deed denken.
“喂，汤姆，别喊了，听起来怪吓人的。”贝基说。
"O, doe het niet meer, Tom! het is al te akelig!" zeide Becky.
“是吓人，但我最好还是喊，贝基，说不准他们能听见我们。”说完他又大喊起来。
"'t Is akelig, maar 't is toch beter, Becky. Misschien kunnen zij het hooren."
“说不准”三个字比那阵阵笑声更可怕，它表明希望正在消失，两个孩子静静地站在那里听着，可什么也没听见。汤姆立即按原路返回，步伐很快。可没多久，他表现出举棋不定的样子。贝基感到十分害怕，汤姆居然连往回走的路也找不着了。
De woorden "misschien kunnen" joegen Becky een rilling door de leden, nog kouder dan het spookachtig geluid had gedaan, want zij waren de taal der wanhoop. De kinderen stonden stil en luisterden, alweder zonder gevolg. Opeens keerde Tom op zijne schreden terug en verhaastte zijn stappen. Een oogenblik later verried eene angstige onbeslistheid in zijne manieren aan Becky het vreeselijk feit: hij had het spoor van den terugweg verloren!"
“喂，汤姆，你怎么什么记号也没做！”
"O, Tom, heb je geen teekens gemaakt?"
“贝基，我真笨！一个大笨蛋！我根本没想到还会顺原路返回！是的，我们现在迷路了。真是糟糕透顶。”
"Becky, ik was zoo dwaas! Ik dacht, dat wij niet langs dezen kant zouden behoeven terug te gaan. Ik kan den weg niet meer vinden. 't Is alles even verward!"
“汤姆，汤姆，我们迷了路！找不着路了！永远也走不出这个鬼地方了！真是的，我们当时干吗不和别的伙伴一起走呢！”
"Tom! Tom! wij zijn verloren. Wij zullen het daglicht nooit meer zien. O, waarom hebben wij de anderen verlaten?"
说完，她一下子瘫在地上，大哭起来，这下子吓坏了汤姆，他以为她快要死了，要不然就是要发疯了。他坐在她旁边搂着她。她紧紧地挨着汤姆，脸贴在他怀里，一古脑地诉说她的恐惧，连后悔都来不及了，这声音传到远处变成了嘲笑，回荡在通道里。汤姆求她再打起精神来，可她说不能。于是汤姆开始了自责，骂自己不该把她弄到这种不幸的地步。这一骂倒有了好效果。她表示要努力抱定希望，只要汤姆不再说这种话，她愿意跟汤姆一起闯关，因为要说谁有错的话，她自己也不例外。
Zij zonk op den grond neder en barstte in zulk een waanzinnig gekrijt uit, dat Tom bang werd dat zij zoude sterven of het verstand verliezen. Hij ging naast haar zitten en sloeg zijne armen om haar heen: zij verborg haar gezichtje tegen zijn borst, hield hem stijf vast en stortte hare angsten en haar tot niets leidend berouw tot hem uit;--en de verwijderde echo's verkeerden dat alles in een hoonend gelach. Tom smeekte haar moed te houden, maar zij antwoordde dat dit haar onmogelijk was. Toen begon hij er zich een verwijt van te maken, dat hij haar in dezen ellendigen toestand gebracht had. Dit had eene goede uitwerking; want zoodra hij zich zelven beschuldigde, beloofde zij, dat zij haar best zou doen om zich goed te houden en dat zij zou opstaan en hem volgen, werwaarts hij haar wilde heenleiden, als hij haar beloofde niet meer zoo te praten; beiden hadden zij immers, zoo zeide zij, schuld.
这样他俩又开始往前走，漫无目标地胡乱走——他们现在能做的就是往前走，不断地往前走。不久，希望又开始复苏——它没有什么理由，很简单，只是因为希望的源泉还没有因时间和失败而消失时，它自然而然地要复苏。
Zoo gingen zij dan weer verder,--zonder doel, enkel op goed geluk af. Het beste ook wat zij doen konden, was te loopen, steeds te loopen. De hoop scheen voor een oogenblik te herleven, niet omdat er eenig uitzicht op redding was, maar dewijl het in haar natuur ligt steeds te herleven, zoolang zij door de jaren en de ervaring van teleurstellingen, haar veerkracht nog niet verloren heeft.
过了一会工夫，汤姆把贝基的蜡烛拿来吹灭，这种节约意味深长，言辞是多余的，不用多解释，贝基就明白了其中的含义，她的希望又破灭了。她知道汤姆口袋里还有一根整蜡烛和几个蜡烛头——但他必须节约着用。
Een poos daarna nam Tom Becky's kaars en blies die uit. Dat was een veelbeteekenende spaarzaamheid. Ook zonder dat het gezegd werd, begreep Becky wat dit beduidde en de hoop ontzonk haar weder. Zij wist, dat Tom nog eene geheele kaars en drie of vier eindjes in den zak had en toch zuinig moest zijn.
又过了一会，疲乏开始袭上心头，可两个孩子尽力想置之不理，因为现在时间就是生命。他们连想坐下来休息一下都不敢想。只要往前走，往一个方向或者无论是往哪边走都算是前进，有可能会有结果；但千万不能坐下来，否则等于坐以待毙，好让死神降临得快些。
Allengs begon het vermoeiend zwerven hun invloed op hen uit te oefenen. De kinderen trachtten te doen alsof zij 't niet merkten, want de gedachte alleen aan zitten, terwijl elke minuut kostbaar was, was vreeselijk. Zich bewegen, hoe dan ook en waarheen dan ook, was vorderen en kon met een gewenschten uitslag worden bekroond. Stilzitten daarentegen, was den dood inroepen en zijn komst verhaasten.
到后来，贝基柔弱的四肢再也支撑不住，她一步也走不动了。她坐在地上，汤姆也坐下来陪她休息。两人谈到家、那里的朋友、家里舒服的床铺，尤其是那灯光！贝基哭起来，汤姆想另换话题来安慰她，可是她已不止一次听到他这样鼓励，现在这些鼓励的话听起来倒像是在挖苦她。贝基实在疲乏极了，她昏昏欲睡，汤姆见此很高兴，他坐在那里盯着她看，只见她在甜蜜的睡梦中脸上的表情逐渐由绷紧状态变得舒展了，笑容也慢慢地露出来。那平静的脸庞给汤姆的心灵也带来了些慰籍。于是，他的心思转到了过去的时光和梦一般的回忆上去了，他陷入沉思时，贝基在一阵爽快的微笑中醒来，可是笑容突然中止，接着就是一阵呻吟声。
Eindelijk weigerden Becky's zwakke leden haar verder te dragen. Zij legde zich op den grond neder, en Tom zette zich naast haar. Zij spraken van huis, van hunne ouders, van hun heerlijk bed en voor alle dingen van het verrukkelijke licht; Becky schreide en Tom verzon van alles on haar op te beuren! Maar alle troostwoorden waren afgesleten en klonken als bijtende spot. Uitgeput van vermoeidheid viel Becky ten laatste in slaap. Tom was er blijde om en bleef op haar bedroevend gelaat turen. Hij zag het, onder den invloed van vriendelijke droomen, weer glad en effen worden en bemerkte, dat een glimlach op hare lippen neerdaalde en zich er bleef vestigen. Die kalmte bracht zijn eigen gemoed ook eenigszins tot rust en zijne gedachten dwaalden terug naar vroegere tijden en nevelachtige herinneringen. Te midden zijner overpeinzingen ontwaakte Becky met een vroolijk lachje,--doch het stierf op hare lippen weg en werd gevolgd door een diepen zucht.
“唉，我怎么睡着了呢！要是一觉睡过去那该有多好啊！不！不！汤姆，我不是这么想的！不要这样看！我不说了。”
"O, hoe kon ik slapen? Ik wou dat ik maar nooit, nooit meer was wakker geworden! Neen, neen, Tom, zie mij niet zoo angstig aan! Ik zal het nooit meer zeggen."
“贝基，你睡了一觉，这很好；你会觉得休息好了，我们会找到出去的路。”
"Ik ben zoo blijde dat gij geslapen hebt, Becky. Gij zult nu minder moede zijn en wij zullen den weg vinden."
“我们可以试试，汤姆。可我在梦中见到了一个美丽的国家，我想我们正是在去那儿的路上。”
"Wij kunnen het probeeren, Tom, maar ik heb zulk een mooi land in mijn droom gezien--en daarheen zullen wij gaan, denk ik."
“不一定，不一定。贝基，打起精神来！我们再去试它一试。”
"Misschien nog wel niet. Houd je goed, Becky, en laat ons voortgaan."
他们站起身，手拉着手向前走去，可心里无数。他俩想合计出呆在洞里有多久了，可是他们只知道好像是过了许多天，有好几个星期，可是这不可能，因为蜡烛还没有用光。此后很长一段时间，他们都说不准在洞里到底呆了多久——汤姆说他们必须轻轻地走路，听听哪儿有滴水声——他们必须找到泉水处。不久他俩果真发现了一处泉水，汤姆又说这回该休息休息了。两人累得够呛，可是贝基却说她还能再走一会。汤姆不同意，这让贝基大吃一惊，不能理解。他们坐下来，汤姆用粘土把蜡烛粘在前面的石壁上。两人各想各的心思，谁也没说一句话。过了一段时间，还是贝基先开了口：
Zij stonden op en dwaalden hand in hand, hopeloos voort. Zij trachtten den tijd te begrooten, dien zij in de grot hadden doorgebracht, maar dien bij benadering berekenen konden zij niet. Het scheen hun dagen en weken te zijn, ofschoon dat onmogelijk was, want hunne kaarsen waren nog niet opgebrand. Een langen, zeer langen tijd daarna zeide Tom, dat zij zachtjes moesten loopen en luisteren of zij ook water hoorden druppelen, daar zij bij een bron moesten zijn. Deze vonden zij ook werkelijk en Tom stelde voor om weer wat te rusten. Beiden waren doodmoede en toch zeide Becky, dat zij nog wel een eind verder zou kunnen gaan; maar tot hare verbazing wilde Tom daar niet van hooren. Daarom gingen zij weder zitten, en Tom maakte zijne kaars met klei aan den muur vast. Ieder was in zijn eigen gedachten verdiept; een geruimen tijd werd er geen woord gesproken. Becky verbrak het stilzwijgen het eerst.
“汤姆，我很饿！”
"Tom," zeide zij, "ik heb zoo'n honger."
汤姆从口袋里掏出点什么东西。
Tom haalde iets uit den zak.
“还记得这个吗？”他问贝基。
"Herken je dit?" zeide hij.
她差点笑起来。
Becky trachtte te glimlachen en zeide:
“是我俩的结婚喜糕啊，汤姆。”
"Het is onze bruidskoek, Tom!"
“对了，现在就剩下这点东西了，它要是有方桶那么大就好了。”
"Ja, ik wou dat hij tienmaal grooter was, want het is alles wat wij hebben."
“这还是我野餐时留下的，做个想头，汤姆，大人们的结婚喜糕不也是这样的吗？——不过这将是我俩的——”
"Ik had hem voor de pic-nic medegenomen, on hem met u te deelen, Tom, zooals groote menschen doen;--maar ik vrees dat het onze...."
她话只说了半截，汤姆就动手分喜糕。贝基大口大口地吃着，汤姆自己却一点一点、地尝着他那份。最后，他俩又饱饱地喝了一通凉水，结束了这顿“宴席”。这时贝基又开始建议继续往前走。汤姆先沉默了一会，然后说：
Zij voltooide den volzin niet. Tom verdeelde den koek en Becky at met graagte, terwijl Tom zijne helft langzaam opmuisde. Er was overvloed van water om bij het eten te gebruiken. Eindelijk opperde Becky de vraag, of het niet beter zou zijn weder verder te gaan. Tom zweeg een oogenblik en zeide toen:
“贝基，如果我告诉你，你受得了吗？”
"Becky, kun je verdragen, dat ik je iets zeg?"
贝基的脸色发白，可她觉得她能受得了。
Becky werd bleek, doch knikte toestemmend.
“是这样的，贝基，我们得呆在这里，这里有水喝，我们的蜡烛也只有这么一小截了！”
"Nu dan, Becky, wij moeten hier blijven, omdat hier water voorhanden is; want dit kleine stukje is ons laatste eindje kaars."
贝基放声大哭，汤姆尽全力来安慰她，可是一点用也没有。最后贝基说：
Becky barstte in tranen en weeklagen uit. Tom deed zijn best on haar te troosten, doch zonder baat. Eindelijk riep zij uit.
“汤姆！”
"Tom!"
“我在这里，贝基，有什么要说的吗？”
"Wat is er, Becky?"
“他们会想我俩，找我们的！”
"Zou men ons missen en trachten op te sporen?"
“说得对，他们会的，一定会的！”
"Ja, zeker."
“说不定，现在正在找呢，汤姆。”
"Zou men nog bezig zijn met zoeken?"
“当然喽，我想他们也许正在找，我希望如此。”
"Ik geloof het bepaald en ik hoop het."
“汤姆，不知道他们什么时候会发现我们丢了？”
"Wanneer zou men ons het eerst gemist hebben?"
“大概是上船回去时吧。”
"Toen zij naar de boot terugkeerden, denk ik."
“汤姆，那可是天要黑的时候，他们会注意到我们没回去吗？”
"Tom, het kon wel zijn, dat het toen donker was;--zouden zij dan wel opgemerkt hebben, dat wij er niet waren?
“这，我就说不准了，不过他们一到家，你妈妈见不着你，一定会想你的。”
"Ik weet het niet. Maar in elk geval moet je moeder je gemist hebben, zoodra zij te huis waren."
贝基的脸上露出害怕的神情，汤姆这才意识到他犯了个大错误。贝基说好那天晚上不回家。两个孩子沉默不语，各自思忖着，突然一阵悲痛袭上贝基心头，汤姆发现，他想的事情和她的一样——那就是星期天撒切尔夫人发现贝基不在哈帕夫人家时，已经是中午时分。
Een uitdrukking van schrik op Becky's gelaat bracht Tom tot bezinning en hij zag, dat hij een misslag had begaan. Tom en Becky zouden dien avond niet naar huis gegaan zijn. De kinderen spraken niet meer en bleven zitten peinzen. Een nieuwe uitbarsting van droefheid van Becky deed Tom zien, dat ook zij dacht aan 't geen er in zijne ziel omging,--namelijk, dat de Zondagochtend al voorbij kon zijn, eer mevrouw Thatcher tot de ontdekking kwam, dat Becky niet bij juffrouw Harper was.
孩子们眼睛盯着那截小蜡烛头，看着它一点一点、无情地烧掉，最后剩下半英寸长的烛心，那软弱的烛光忽高忽低，顺着细长的烟柱往上爬，爬到顶部徘徊了一会，接着恐怖的黑暗完全笼罩了一切。
De kinderen hielden de oogen strak op het stukje kaars gevestigd en verbeidden met een kloppend hart, angstig het oogenblik, waarop het zou wegsmelten en uitgaan. Zij zagen het pitje eindelijk alleen staan; zij zagen de zwakke vlam rijzen en dalen, dalen en rijzen en het dunne rookkolommetje klimmen; zij zagen een laatste flikkering aan den top--en toen heerschte de vreeselijkste duisternis.
也不知过了多久，贝基才慢慢意识到她趴在汤姆怀里哭。他俩只知道好像经过一段很长的时间后，两人从昏睡中醒来，再度一筹莫展。汤姆说现在可能是星期天，要么就是星期一。他尽力想让贝基说话，可是她十分悲伤，所有的希望全都泡了汤。汤姆说他们老早就走失了，毫无疑问，人们正在找他俩，他要叫喊，有许多人听见会来的。他叫了几声，可是黑暗中，回声听起来十分可怕，他只好停下来，不再叫喊。
Hoe lang het duurde, eer Becky tot het bewustzijn kwam dat zij in de armen van Tom lag te schreien, zou geen van beiden hebben kunnen zeggen. Zij wisten alleen maar, dat zij beiden, na een schijnbaar oneindig lang verloop van tijd, uit een soort van verdooving wakker werden, on hun ellendig bestaan voor te zetten. Tom dacht dat het Zondag, misschien ook Maandag was. Hij trachtte Becky aan het praten te krijgen, doch zij was sprakeloos van verdriet en wanhoop. Om haar te troosten zeide Tom, dat men hen stellig al lang gemist had en bepaald nog aan het zoeken was. Hij zou nog eens roepen, want wellicht waren er menschen in de nabijheid. En dat deed hij ook, maar de verwijderde echo's herhaalden in de duisternis zijn geluid zoo akelig, dat hij geen moed had nogmaals zijne stem te verheffen.
时间一分一秒地逝去。现在饥饿又开始折磨这两个小家伙。汤姆拿出从他那份中留出来的一小块喜糕分给贝基吃，可是他们越吃越觉得饿得慌。那块小的可怜的喜糕反而激起了他们的食欲。
Weder gingen er uren voorbij en weder begon de honger de arme gevangenen te kwellen. Gelukkig had Tom nog een stukje koek bewaard, 't welke zij verdeelden en opaten. Maar 't was alsof dit armzalig mondjevol hen nog hongeriger maakte.
过了一会，汤姆说：
Op eens riep Tom uit:
“嘘，你听见了吗？”
"Stil! hoort gij niet wat?"
两人屏住呼吸静心听着，远处传来一阵模糊不清的喊叫声。汤姆立即搭上腔，拉着贝基的手，顺着声音传来的方向，摸索着进入通道里。他马上又听了听，声音又传过来，这次明显地近了。
Beiden hielden den adem in en luisterden. Daar klonk een geluid alsof er in de verte geroepen werd. Tom beantwoordde dat geroep oogenblikkelijk en ging, Becky bij de hand nemende, op den tast de gang door, in de richting van waar het geluid gehoord was. Een oogenblik hield hij stil om nogmaals te luisteren en weder klonk het geroep, ditmaal iets naderbij.
“是他们！”汤姆说，“他们来了！快来贝基——我们现在有救了！”
"Zij zijn het!" zeide Tom. "Zij komen! Ga maar mede; wij zijn nu op den rechten weg."
两个被困在山洞里的“囚犯”高兴得几乎发狂。不过他俩走得很慢，因为脚下不时会碰到坑坑洼洼，必须小心点才行。说着说着，他们就碰到一个坑洼。他俩停下脚步。那坑大约有三英尺深，也许是一百英尺——不管怎么说是跨不过去的。汤姆趴在地上，尽量伸手去摸，可是根本摸不到坑底。他仍必须呆在这里，等待搜寻的人过来。他俩听着，很显然本来就很遥远的喊叫声，现在听起来更远了。一会工夫后，声音一点也听不到了。真是倒霉透顶！汤姆直喊得嗓子都哑了也无济于事。他充满希望地和贝基谈着，可过了一段令人焦虑的时刻后，再也没有听见那远去的喊叫声。
De kinderen waren uitgelaten van vreugde. Toch liepen zij behoedzaam voort, want valputten waren geen ongewoon verschijnsel in de grot en daarvoor moest gewaakt worden. Zij hadden dan ook nog niet lang hun weg vervolgd of zij moesten stilhouden. Het gat waarvoor zij stonden kon drie, maar ook honderd voet diep zijn. Aan verder gaan was geen denken. Tom ging op zijn buik liggen en reikte naar beneden zoo ver hij kon, doch voelde geen bodem. Hier moesten zij dus blijven wachten, totdat er hulp komen zou. Weer luisterden zij scherp; het verwijderd geluid werd blijkbaar zwakker; nog een oogenblik en alles was weder doodstil. Welk eene bittere teleurstelling! Tom schreeuwde zich heesch, doch tevergeefs. Toch bleef hij Becky moed inspreken. Nogmaals ging er eene eeuwigheid van angstig wachten voorbij, zonder dat het geroep herhaald werd.
孩子们摸索着重新回到泉水旁。时间慢慢地过去了，令人乏味。他们又睡了一觉，等醒来后饥肠辘辘，痛苦不堪，汤姆坚信今天一定是星期二。
De kinderen slopen naar de bron terug. Langzaam kropen de uren voort en zij vielen weer in slaap, on uitgehongerd en rampzalig te ontwaken. Naar Toms gissing moest het thans Dinsdag wezen.
汤姆突然想出个主意。附近有许多叉路口，与其在这里闲等着急人，不如去闯几条碰碰运气。他从口袋里掏出一根风筝线，把它系在一块突出的石头上，然后和贝基一起上了路。汤姆头里走，边走边放线。大约走出有二十步远，通道往下到了尽头。汤姆跪了下来，往下摸着，顺手摸到拐角处，他又使劲尽量往左边一点摸。这时，不到二十码的地方，有只手，拿着蜡烛，从石头后面出来了。汤姆大喝一声，那只手的主人——印第安·乔的身体立即露了出来。汤姆吓瘫了，他动弹不得。紧接着就见那西班牙人拔腿就跑，转眼就不见了，真是谢天谢地。汤姆在想乔没听出他是谁，否则会过来杀了他，以报他在法庭上作证之仇。山洞里的回音让人无法辨出谁是谁。毫无疑问这就是乔没能认出他的原因，汤姆这样合计着。汤姆被吓得浑身无力。他自言自语道，他要是还有气力回到泉水边，一定呆在那里，无论怎样，都不想再去冒险，碰上印第安·乔就完蛋了。他很谨慎，不想对贝基说出看到了什么。他讲他大喝一声只是为了碰碰运气。
Daar viel hem iets in. In hun buurt waren eenige zijgangen. Zou het niet beter zijn deze te onderzoeken, dan werkeloos te blijven zitten wachten? Hij haalde een vliegertouw uit den zak, maakte dat aan een vooruitstekend rotsblok vast en ging verder, en Becky kwam achter hem aan, terwijl hij het touw loswond, naarmate zij voortslopen. Twintig stappen verder liep de gang op een viersprong uit. Tom legde zich op de knieën en kroop op handen en voeten voort, totdat hij een der hoeken om was. Hij deed eene poging om het nog een eind verder te brengen; en op datzelfde oogenblik kwam achter een rots, op geen twintig pas afstands, eene menschenhand te voorschijn, die eene kaars vasthield. Tom slaakte een kreet van vreugde en onmiddellijk daarop werd de hand gevolgd door het lichaam, waaraan zij toebehoorde--en dat was van Injun Joe! Verlamd van schrik bleef Tom als aan den grond vastgenageld staan. Een oogenblik later echter werd hij gerustgesteld, daar hij den Spanjaard zag wegloopen en uit het gezicht verdwijnen. Tom verbaasde zich, dat Injun Joe zijne stem niet had herkend en niet naar hem was toegekomen on hem te vermoorden, wegens zijn getuigen voor het Gerechtshof. Doch de echo's, zoo dacht hij, hadden zeker zijne stem onkenbaar gemaakt. Toch trilde elke spier van zijn lichaam en hij nam zich voor om, als hij kracht genoeg had, naar de bron terug te keeren, daar te blijven, en zich door niets te laten verleiden nogmaals het gevaar te loopen van Injun Joe te ontmoeten. Zorgvuldig hield hij zijn wedervaren voor Becky verborgen en vertelde haar, dat hij op goed geluk af geschreeuwd had.
可是从长远的角度来说害怕是次要的，主要的问题是饥饿和疲乏。他俩在泉水旁又度过了一个漫长而又乏味的夜晚，这给他俩带来了转机，孩子们醒来时，饥饿难忍。汤姆坚信日子到了星期三或是星期四，说不定是星期五、星期六都有可能，现在大伙们一定不再寻找他俩了，他提议重找一条出路。他现在觉得就是遇到印第安·乔和什么别的危险也不怕。问题是贝基虚弱得很。她陷入了麻木状态，唤不醒她的精神。她说她就原地呆着等待死亡——这不会太久。她对汤姆说，如果他愿意的话他自己可以顺着风筝线去找出路，但要求他时不时地回来好和她说说话，她还让他保证在最后时刻来临时，一定要守在她身旁，握着她的手，这样一直握下去。
Doch honger en ellende kregen ten laatste de overhand over angst en vrees. Nog eenige lange uren wachtens aan de bron en nog eenige uren slapens brachten eene verandering teweeg. De kinderen werden met een woedenden honger wakker. Tom verbeeldde zich dat het Woensdag of Donderdag, ja, misschien Vrijdag of Zaterdag was en dat men het zoeken had opgegeven. Hij voelde zich bereid Injun Joe en alle andere vreeselijkheden te trotseeren. Maar Becky was in een treurige onverschilligheid vervallen, waaruit Tom vruchteloos trachtte haar op te wekken. Zij zeide, dat zij wilde blijven waar zij nu was, on daar te sterven;--de dood zou zeker niet lang meer uitblijven. Tom mocht, als hij wilde, met het vliegertouw gaan zoeken, doch zij smeekte hem, nu en dan eens terug te komen, on haar een woord toe te spreken en zij liet hem beloven, dat wanneer de vreeselijke ure kwam, hij aan hare zijde zou staan en hare hand zou vasthouden, totdat alles voorbij was.
汤姆吻了她，嗓子里却有种哽噎的感觉，表面上还装出信心十足的样子；别人一定会找来救他俩出洞。然后他手里拿着风筝线爬进一个通道。饥饿令他沮丧，尤其是一想到死到临头更令他感到悲伤。
Tom kuste haar, met een gevoel in zijne keel alsof deze werd toegeknepen, en vertelde haar, dat hij er zeker van was, òf de zoekenden òf een uitweg uit de grot te zullen vinden. Daarop nam hij het vliegertouw in de hand en sloop, flauw van den honger en beklemd door een vreeselijk voorgevoel van den naderenden dood, op handen en voeten door een der gangen voort.