爱丽丝漫游奇境记
第 5 篇
V
毛毛虫的建议
De raad van een rups
毛毛虫和爱丽丝彼此沉默地注视了好一会。最后，毛毛虫从嘴里拿出了水烟 管，用慢吞吞的、瞌睡似的声调同她说起了话。
DE rups en Alice keken elkaar een hele tijd zwijgend aan; tenslotte nam de Rups de pijp uit zijn mond en zei langzaam en slaperig:
“你是谁？”毛毛虫问，
‘Wie ben jij.’
这可不是鼓励人谈话的开场白，爱丽丝挺不好意思地回答说：“我……眼下 很难说，先生……至少今天起床时，我还知道我是谁的，从那时起，可是我就变 了好几回了，”
Dit was een niet erg bemoedigend begin voor een gesprek. Alice antwoordde tamelijk verlegen. ‘Ik weet het eigenlijk niet, mijnheer, tenminste - nu niet. Ik weet wie ik vanmorgen was, maar ik moet sindsdien een paar keer veranderd zijn.’
“你这话是什么意思？”毛毛虫严厉地说，“你自己解释一下！”
‘Wat bedoel je daarmee,’ zei de Rups streng, ‘verklaar je nader.’
“我没法解释，先生，”爱丽丝说，“因为我已经不是我自己了，你瞧。”
‘Dat kan ik niet, mijnheer,’ zei Alice, ‘want ik ben eigenlijk mezelf niet, ziet u.’
“我瞧不出。”毛毛虫说。
‘Ik zie niets,’ zei de Rups.
“我不能解释得更清楚了，”爱丽丝非常有礼貌地回答，“因为我压根儿不 懂是怎么开始的，一天里改变好几次大小是非常不舒服的。”
‘Ik kan het toch niet duidelijker uitleggen,’ antwoordde Alice beleefd, ‘want ik begrijp het zelf niet goed; het is erg verwarrend om op één dag telkens kleiner en groter te worden.’
‘Helemaal niet,’ zei de Rups.
“唉，也许你还没有体会，”爱丽丝说，“可是当你必须变成一只蝶蛹的时 候──你知道自己总有一天会这样的──然后再变成一只蝴蝶、我想你会感到有 点奇怪的，是不是，”
‘Misschien hebt u dat nog niet zo ondervonden,’ zei Alice, ‘maar als u in een pop moet veranderen en dan in en vlinder, zou u dat dan niet een beetje gek vinden?’
“一点也不。”毛毛虫说。
‘Niet in het minst!’ zei de Rups.
“哦！可能你的感觉同我不一样，”爱丽丝说，“可是这些事使我觉得非常 奇怪。”
‘Misschien staat u er dan anders tegenover,’ zei Alice, ‘maar ik weet wel dat ik het heel gek vind.’
“你！”毛毛虫轻蔑地说，“你是谁？”
‘Jij,’ zei de Rups verachtelijk, ‘wie ben jij?’
这句话又把他们带回了谈话的开头，对于毛毛虫的那些非常简短的回答，爱 丽丝颇有点不高兴了，她挺直了身子一本正经地说：“我想还是你先告诉我，你 是谁？”
Zo waren ze weer aan 't begin van het gesprek gekomen. Alice was er een beetje geërgerd over, dat de Rups zulke heel erg korte opmerkingen maakte en zij richtte zich zo hoog als zij kon op en zei ernstig: ‘Ik vind dat u me wel eerst kunt vertellen wie u bent.’
“为什么？”毛毛虫说。
‘Waarom?’ zei de Rups.
这又成了一个难题：爱丽丝想不出任何比较好的理由来回答它，看来，毛毛 虫挺不高兴的，因此爱丽丝转身就走了。
Dit was weer een moeilijke vraag en daar Alice er geen goed antwoord op kon vinden en de Rups blijkbaar in een erg slecht humeur was, liep ze weg.
“回来！”毛毛虫在她身后叫道，“我有几句重要的话讲！”
‘Kom terug,’ riep de Rups haar na, ‘ik heb je iets belangrijks te vertellen.’
这话听起来倒是鼓舞人的，于是爱丽丝回来了。
Dat klonk waarlijk veelbelovend. Alice keerde zich om en liep weer naar hem toe.
“別发脾气嘛！”毛毛虫说，
‘Houd je bedaard,’ zei de Rups.
“就这个话吗？”爱丽丝忍住了怒气问。
‘Is dat alles?’ zei Alice, die zo goed mogelijk haar woede inhield.
“不。”毛毛虫说。
‘Nee,’ zei de Rups.
爱丽丝想反正没什么事，不如在这儿等一等，也许最后它会说一点儿值得听 的话的。有好几分钟，他只是喷著烟雾不说话。最后它松开胳膊，把水烟管从嘴 里拿出来，说：“你认为你已经变了，是吗？”
Alice bedacht, dat zij net zo goed nog een beetje kon wachten, want ze had toch niets beters te doen en misschien zou hij haar tenslotte wel iets vertellen, dat de moeite waard was. Een paar minuten rookte hij zwijgend door, maar toen deed hij zijn armen van elkaar, haalde zijn pijp uit zijn mond en zei: ‘Dus je denkt, dat je veranderd bent.’
“我想是的，先生。”爱丽丝说。“我平时知道的事，现在都忘了，而且连 把同样的身材保持十分钟都做不到，”
‘Ik denk het haast wel, mijnheer,’ zei Alice, ‘ik kan me een hele boel niet meer goed herinneren en ik blijf geen tien minuten achter elkaar even groot.’
“你忘了些什么？”毛毛虫问。
‘Wat kan je je niet herinneren?’ zei de Rups.
“我试着背《小蜜蜂怎么干活》，可是背出来的完全变了样！”爱丽丝忧郁 地回答。
‘Ik heb bijvoorbeeld geprobeerd om‘Hoe vrolijk plast de krokodil’ op te zeggen, maar het werd heel wat anders,’ antwoordde Alice neerslachtig.
“那么背诵《你老了，威廉爸爸》吧！”毛毛虫说。
‘Zeg “Oud zijt gij Paai Witbol” op,’ zei de Rups.
爱丽丝把双手交叉放好，开始背了：
Alice deed haar handen over elkaar en begon:
“年轻人说道：
‘你已经老啦，威廉爸爸，
你头上长满了白发。
可你老是头朝下倒立着，
像你这把年纪，这合适吗？’
‘Oud zijt gij Paai Witbol’ sprak laatstmaal een knaap,
‘En het leven wordt grijsaards tot last.
Toch staat gij het liefst op uw hoofd als een aap,
Vindt gij dat uw leeftijd dit past?’
‘当我年轻的时候，’
威廉爸爸回答儿子，
‘我怕这样会损坏脑子；
现在我脑袋已经空啦，
所以就这样玩个不止，’
‘In mijn jeugd’, zei de paai,‘heb ik 't nimmer gedaan,
'k Was bang voor mijn kwetsbaar verstand,
Maar wijl mij dit blijkbaar sinds lang is ontgaan
Is het nu mijn geliefkoosde stand.’
‘你已经老啦，’年轻人说：
‘像我刚才说的一样，
你已经变得非常肥胖；
可是你一个前空翻翻进门来，
这是怎么搞的？请你讲讲。’
‘Gijzijt oud,’ zei de knaap, ‘zoals ik reeds zei,
En uw buik wordt onnoemelijk zwaar,
Nu buitelt gij achterom uit de wei,
Ai, zeg mij, hoe speelt gij dit klaar’
‘当我年轻的时候，’
老哲人摇晃著灰白的卷发说道，
‘我总是让关节保持柔软灵巧，
我用的是这种一先令一盒的油膏，
你想要两盒吗，
请允许我向你推销，’
‘In mijn jeugd,’ zei de oude en glimlachte staag,
‘Behield ik mijn veerkracht altoos
Door 't gebruik van dit zalfje - 'k verkoop het u graag,
Het kost u een stuiver de doos.’
‘你已经老啦，’年轻人说，
‘你的下巴应该是
衰弱得只能喝些稀汤，
可是你把一只整鹅，
连骨带嘴全都吃光，
请问你怎能这样，’
‘Gij zijt oud,’ zei de knaap, ‘met uw kracht is het uit,
Uw gebit is reeds jaren vergaan,
Toch aat gij een gans op met haar en met huid,
Ai, zeg mij, hoe legt hij dat aan?’
‘当我年轻的时候，’爸爸说，
‘研究的是法律条文。
对于每个案子，
都拿来同妻子辩论，
因此我练得下巴肌肉发达，
这使我受用终身。’
‘In mijn jeugd,’ zei de grijsaard, ‘bezat ik een zaak
En 'k besprak elk probleem met mijn vrouw,
De spierkracht die 'k daardoor verleende aan mijn kaak
Verlicht mij het bestaan als ik kauw.’
‘你已经老啦，’年轻人说，
‘很难想象，
你的眼睛会像从前，一样闪光。
可是你居然能把一条鳗鱼，
竖在鼻子尖上。
请问，你怎会这么棒，’
‘Gij zijt oud,’ zei de knaap, ‘en niemand denkt heus,
Dat uw oog nog scherp ziet bij het werk,
Toch wiegt gij een aal op de punt van uw neus,
Wat maakt u zo handig en sterk?’
“够啦，’他的爸爸说，
‘我已经回答了三个问题。
你不要太放肆啦，
我不会整天听你胡言乱语。
快滚吧，不然我就要，
一脚把你踢下楼梯。’”
‘'k Heb drie vragen beantwoord, nu ben ik het moe,’
Zei zijn vader, ‘verwacht gij schavuit,
Dat 'k mijn ganse dag met die onzin verdoe,
Ga heen of ik trap u eruit.’
“背错了。”毛毛虫说。
‘Zo is het niet’, zei de Rups.
“我也怕不十分对，”爱丽丝羞怯地说，“有些字已经变了。”
‘Niet helemaal, geloof ik’, zei Alice bescheiden, ‘sommige woorden waren veranderd.’
“从头到尾都错了，”毛毛虫干脆地说。然后他们又沉默了几分钟。
‘Het was fout van het begin tot het einde’, zei de Rups beslist en ze zwegen weer een paar minuten.
毛毛虫首先开腔了：
De Rups nam het eerst weer het woord.
“你想变成多么大小呢？”
‘Hoe groot wil je zijn?’ vroeg hij.
“唉！多么大小我倒不在乎。”爱丽丝急忙回答，“可是，一个人总不会喜 欢老是变来变去的，这你是知道的。”
O, het kan me niet veel schelen hoe groot ik ben’, antwoordde Alice haastig, ‘ik wil alleen niet zo dikwijls van lengte veranderen, begrijpt u.’
“我不知道。”毛毛虫说。
‘Ik begrijp het niet’, zei de Rups.
爱丽丝不说话了，她从来没有遭到过这么多的反驳，感到自己要发脾气了。
Alice zei niets; ze was nog nooit in haar leven zo tegengesproken en zij voelde dat zij haar goede humeur begon te verliezen.
“你满意现在的样子吗？”毛毛虫说，
‘Ben je nu tevreden?’ zei de Rups.
“哦，如果你不在意的话，先生，我想再大一点，”爱丽丝说，“像这样三 英寸高，太可怜了，”
‘Ik zou als het kon graag een beetje groter worden’, zei Alice, ‘één decimeter is zo erg klein.’
“这正是一个非常合适的高度。”毛毛虫生气地说，它说话时还使劲儿挺直 了身子，正好是三英寸高。
‘Het is een heel goede lengte’, zei de Rups boos en ging rechtop staan, terwijl hij sprak (hij was precies één decimeter groot).
“可我不习惯这个高度！”爱丽丝可怜巴巴地说道，同时心里想：“我希望 这家伙可別发火！”
‘Maar ik ben er niet aan gewend’, klaagde de arme Alice, en zij dacht bij zich zelf ‘ik wou dat die beesten niet allemaal zo gauw beledigd waren.’
“不久你就会习惯的！”毛毛虫说着又把水烟管放进嘴里抽起来了。
‘Je zult er op den duur wel aan wennen’, zei de Rups en hij stak de pijp weer in zijn mond en begon te roken.
这次，爱丽丝耐心地等着它开口，一两分钟后，毛毛虫从嘴里拿出了水烟管， 打了个哈欠，摇了摇身子，然后从蘑菇上下来，向草地爬去，只是在它爬的时候， 顺口说道：“一边会使你长高，另一边会使你变矮，”
Dit keer wachtte Alice geduldig tot hij weer verkoos iets te zeggen. Na een paar minuten haalde de Rups de pijp weer uit zijn mond, geeuwde een paar keer en rekte zich uit. Toen daalde hij af van de paddestoel en kroop weg door het gras, terwijl hij enkel opmerkte: ‘De ene kant zal je kleiner maken, en de andere groter.’
“什么东西的一边，什么东西的另一边？”爱丽丝想。
‘De ene kant van wat? En de andere kant van wat?’ dacht Alice.
“蘑菇，”毛毛虫说，就好像爱丽丝在问它似的说完了话，一剎那就不见了。
‘Van de paddestoel’, zei de Rups, alsof zij het hardop gevraagd had en het volgende ogenblik was hij verdwenen.
有那么一两分钟，爱丽丝端详著那个蘑菇，思讨著哪里是它的两边。由于它 十公圆，爱丽丝发现这个问题可不容易解决。不管怎样，最后，她伸开双管环抱 著它，而且尽量往远伸，然后两只手分別掰下了一块蘑菇边。
Alice keek in gedachten verzonken naar de paddestoel; zij probeerde uit te maken wat de twee kanten daarvan waren, maar hij was volkomen rond en dus vond ze dit een moeilijk probleem. Tenslotte legde ze echter haar armen zover als ze kon om de paddestoel en brak met iedere hand een stuk van de rand af.
“可现在哪边是哪边呢？”她问自己，然后啃了右手那块试试。蓦地觉得下 巴被猛烈地碰了一下：原来下巴碰著脚背了。
‘En welk stuk moet ik nu hebben?’ zei ze bij zich zelf en knabbelde een beetje aan dat in haar rechterhand om de uitwerking eens te proberen; het volgende ogenblik kreeg ze een geweldige klap: haar kin was tegen haar voet gestoten.
这突然的变化使她战栗，缩得太快了，再不抓紧时间就完了，于是，她立即 去吃另一块，虽然下巴同脚顶得太紧，几乎张不开口，但总算把左手的蘑菇啃著 了一点。
Ze schrok heel erg van deze plotselinge verandering, maar ze begreep dat ze geen tijd te verliezen had, zo snel kromp ze in elkaar; daarom begon ze meteen iets te eten van het andere stuk. Haar kin was zo dicht tegen haar voet gedrukt dat er nauwelijks plaats was om haar mond open te doen; maar dit lukte tenslotte en ze kon gauw een hapje nemen van het linker stuk.
“啊，我的头自由了！”爱丽丝高兴地说，可是转眼间高兴变成了恐惧。这 时，她发现找不见自己的肩膀了，她往下看时，只能见到了很长的脖子，这个脖 子就像是矗立在绿色海洋中的高树杆。
‘Nu, mijn hoofd is tenminste vrij,’ zei Alice opgelucht, maar het volgende ogenblik bemerkte ze tot haar grote verontrusting dat haar schouders nergens meer te vinden waren; alles wat zij kon zien, wanneer ze naar beneden keek, was een verbazend lange hals, die als een stengel scheen op te rijzen uit een zee van bladeren ver beneden haar.
“那些绿东西是什么呢？”爱丽丝说，“我的肩膀呢？哎呀！我的可怜的双 手啊，怎样才能再见到你们呢？”她说话时挥动着双手，可是除了远处的绿树丛 中出现一些颤动外，什么也没有了。
‘Wat zou al dat groen toch zijn?’ zei Alice. ‘En waar zijn mijn schouders gebleven? En o, arme handen, waarom kan ik jullie niet eens meer zien?’ Zij bewoog ze terwijl ze praatte, maar dat veroorzaakte enkel een kleine deining tussen de verre groene bladeren.
看起来，她的手没法举到头上来了，于是，她就试着把头弯下去凑近手。她 高兴地发现自己的脖子像蛇一样，可以随便地往上下左右扭转，她把脖子朝下， 变成一个“z”字形，准备伸进那些绿色海洋里去，发现这些绿色海洋不是別的， 正是刚才曾经在它下面漫游的树林的树梢。就在这对，一种尖利的嘶声，使得她 急忙缩回了头。一只大鸽子朝她脸上飞来，并且呼搧著翅膀疯狂地拍打她。
Daar zij haar handen niet op kon heffen naar haar hoofd, probeerde zij haar hoofd naar haar handen te brengen en zij was erg blij toen ze merkte dat haar hals als een slang in iedere richting kon draaien. Ze was er juist in geslaagd deze in een elegante zig-zag naar beneden te bewegen en tussen de bladeren te steken, die de toppen van de bomen bleken te zijn, waaronder zij had rondgedwaald, toen een scherp gesis haar haastig haar hoofd terug deed trekken: een grote duif was pal in haar gezicht gevlogen en sloeg haar nu geweldig met haar vleugels.
“蛇！”鸽子尖叫著。
‘Slang,’ gilde de Duif.
“我不是蛇！”爱丽丝生气地说，“你走开！”
‘Ik ben geen slang,’ zei Alice verontwaardigd, ‘laat mij met rust.’
“我再说一遍，蛇！”鸽子重复著，可是已经是用很低的声音在说话了，然 后还呜咽地加了一句：“我各种方法都试过了，但是没有一样能叫它们满意！”
‘Slang, zeg ik nog eens,’ herhaalde de Duif een beetje zachter en zij voegde er met een soort snik aan toe: ‘Ik heb alles geprobeerd, maar niets schijnt hun te bevallen.’
“你的话我一点几都不懂！”爱丽丝说，
‘Ik begrijp helemaal niet waar u het over hebt,’ zei Alice.
“我试了树根，试了河岸，还试了篱笆，”鸽子继续说着，并不注意她， “可是这些蛇！没法子让它们高兴！”
‘Ik heb boomwortels geprobeerd, ik heb de waterkant geprobeerd en ik heb heggen geprobeerd,’ ging de Duif verder, ‘maar die slangen, ze blijven maar lastig.’
爱丽丝越来越奇怪了，但是她知道，鸽子不说完自己的话，是不会让別人说 话的。
Alice begreep er steeds minder van, maar ze vond het zinloos om iets te zeggen voor de Duif was uitgesproken.
“仅仅是孵蛋就够麻烦的啦，”鸽子说，“我还得日夜守望着蛇，天哪！这 三个星期我还没合过眼呢！”
‘Alsof het niet al moeilijk genoeg is om eieren uit te broeden,’ zei de Duif, ‘maar ik moet ook nog dag en nacht op wacht staan voor slangen. En ik heb al drie weken lang geen oog dicht gedaan.’
“我很同情，你被人家扰乱得不得安宁，”爱丽丝开始有点明白它的意思了，
‘Het spijt me dat ik u last veroorzaakt heb,’ zei Alice, die haar bedoeling begon te begrijpen.
“我刚刚把家搬到树林里最高的树上，”鸽子继续说，把嗓门提高成了尖声 嘶叫，“我想已经最后摆脱它们了，结果它们还非要弯弯曲曲地从天上下来不可。 唉！这些蛇呀！”
‘En nu heb ik net de hoogste boom van het bos uitgezocht,’ vervolgde de Duif en haar stem sloeg gillend over ‘en nu ik net dacht, dat ik hier geen last van ze zou hebben, moeten ze beslist uit de hemel naar beneden komen kronkelen! Bah! Slang!’
“我可不是蛇，我告诉你！”爱丽丝说，“我是一个……我是一个……，
‘Maar ik ben geen slang, zeg ik je,’ zei Alice, ‘ik ben, ik ben...’
“啊，你是什么呢？”鸽子说，“我看得出你正想编谎哩！”
‘Nou, wat ben je dan,’ zei de Duif,‘ik merk heus wel dat je iets probeert te verzinnen!’
“我是一个小姑娘。”爱丽丝拿不准地说，因为她想起了这一天中经历的那 么多的变化。
‘Ik, ik ben een klein meisje,’ zei Alice, bijna twijfelend, toen zij bedacht hoe vaak zij die dag al veranderd was.
“说得倒挺像那么回事！”鸽子十分轻蔑地说，“我这辈子看见过许多小姑 娘，可从来没有一个长着像你这样的长脖子的！没有，绝对没有！你是一条蛇， 辩解是没有用的，我知道你还要告诉我，你从来没有吃过一只蛋吧！”
‘Dat geloof ik vast,’ zei de Duif met de diepste verachting, ‘ik heb in mijn leven een hele boel meisjes gezien, maar nog nooit één met zo'n hals als jij. Nee, nee, je bent een slang, ontken dat maar niet. Straks ga je me wijs maken dat je nog nooit een ei hebt gegeten.’
“我确实吃过许多的蛋，”爱丽丝说，（她是一个非常诚实的孩子。）“你 知道，小姑娘也像蛇那样，要吃好多蛋的。”
‘Ik heb eieren gegeten, zeker!’ zei Alice, die een erg waarheidslievend kind was, ‘maar meisjes eten ook eieren, minstens evenveel als slangen.’
“我不相信，”鸽子说，“假如她们吃蛋的话，我只能说她们也是一种蛇。”
‘Dat geloof ik niet,’ zei de Duif, ‘maar als zij het doen dan zijn ze een soort slangen, dat vind ik.’
这对于爱丽丝真是个新的概念，她愣了几分钟。于是鸽子趁机加了一句： “反正你是在找蛋，因此，你是姑娘还是蛇，对我都一样。”
Dit was een zo nieuw gezichtspunt voor Alice, dat ze er een paar minuten stil van was, wat de Duif gelegenheid gaf om op te merken: ‘Je zoekt eieren, dat weet ik heel goed, en wat kan het mij dan schelen of je nu een meisje bent of een slang.’
“这对我很不一样，”爱丽丝急忙分辩，“而且老实说，我不是在找蛋，就 算我在找蛋，我还不要你的呢？我是不吃生蛋的。”
‘Dat kan mij wel wat schelen,’ zei Alice haastig, ‘maar ik zoek helemaal geen eieren, en als ik het deed, zou ik die van u toch niet willen hebben, ik houd niet van rauwe eieren.’
“哼，那就滚开！”鸽子生气地说着，同时又飞下去钻进它的窝里了。爱丽 丝费劲儿地往树林里蹲，因为她的脖子常常会被树叉挂住，要随时停下来排解。 过了一会，她想起了手里的两块蘑菇，于是她小心地咬咬这块，又咬咬那块，因 此她一会儿L长高，一会缩小，最后终于使自己成了平常的高度了。
‘Nu, ga dan weg,’ zei de Duif knorrig, terwijl zij terugging naar haar nest. Alice hurkte zo diep als ze kon tussen de bomen, maar haar hals raakte telkens verward in de takken en zo nu en dan moest ze ophouden om zich los te maken. Na een poosje bedacht ze dat ze nog altijd de stukjes van de paddestoel in haar handen had en zij ging nu heel zorgvuldig te werk, knabbelde eerst aan het ene en dan aan het andere stukje, werd soms groter en soms kleiner, tot ze haar gewone lengte weer bereikt had.
由于她已经不是正常高度了，所以开头还有点奇怪，不过几分钟就习惯了。 然后又像平常那样同自己说话了。“好啊，现在我的计划完成一半了。这些变化 多么奇怪，我无法知道下一分钟我会是什么样儿。不管怎样，现在我总算回到自 己原来的大小了，下一件事情就是去那个美丽的花园。可是我不知道该怎么去做 呢？”说话间来到了一片开阔地，这里有一间四英尺高的小房子。“別管是谁住 在这里，”爱丽丝想，“我现在这样的大小不能进去，邓会把它们吓得灵魂出窍 的，”她小口小口地咬了一点右手上的蘑菇，一直到自己变成九英寸高，才走向 那座小房子。
Het was zo lang geleden dat zij zo geweest was, dat zij het eerst bijna vreemd vond, maar ze was er al gauw aan gewend en begon zoals gewoonlijk in zichzelf te praten. ‘Zo, de helft van mijn plan is klaar! Wat zijn al die veranderingen toch verwarrend! Ik ben van het ene ogenblik op het andere niet zeker wat ik zal worden. Maar nu ben ik tenminste weer gewoon en nu moet ik in die mooie tuin zien te komen. Ik vraag me af hoe ik dat aan moet leggen!’ Terwijl ze dat zei kwam ze plotseling aan een open plaats in het bos met een klein huisje er op dat ongeveer één meter twintig hoog was. ‘Daar kan ik zo nooit heengaan,’ dacht Alice, ‘wie er ook woont; ik ben veel te groot, ze zouden gek worden van angst.’ Dus begon ze weer aan het rechter stukje te knabbelen en ze dorst niet naar het huisje te gaan voor zij twintig centimeter groot was.