爱丽丝漫游奇境记

De avonturen van Alice

   第 1 篇

   I

   掉进兔子洞

   De val door het konijnenhol

   爱丽丝靠著姐姐坐在河岸边很久了,由于没有什么事情可做,她开始感到厌 倦,她一次又─次地瞧瞧姐姐正在读的那本书,可是书里没有图画,也没有对话, 爱丽丝想:“要是一本书里没有图画和对话,那还有什么意思呢?”

   ALICE begon er erg genoeg van te krijgen om naast haar zusje aan de waterkant te zitten en niets te doen: ze had een paar keer in het boek gegluurd, dat haar zusje aan het lezen was, maar daar stonden geen plaatjes en gesprekken in ‘en wat is nu een boek zonder plaatjes en gesprekken?’ dacht Alice.

   天热得她非常困,甚至迷糊了,但是爱丽丝还是认真地盘算著,做一只雏菊 花环的乐趣,能不能抵得上摘雏菊的麻烦呢?就在这时,突然一只粉红眼睛的白 兔,贴着她身边跑过去了。

   Dus ging zij er over nadenken (voorzover zij dat kon, want de hitte maakte haar erg slaperig en suf) of ze een krans van madeliefjes zou gaan vlechten en ze wist niet goed of dat nu de moeite van het opstaan en bloemen-plukken wel waard was, toen plotseling een wit konijn met rode oogjes langs haar heen liep.

   爱丽丝并没有感到奇怪,甚至于听到兔子自言自语地说:“哦,亲爱的,哦, 亲爱的,我太迟了。”爱丽丝也没有感到离奇,虽然过后,她认为这事应该奇怪, 可当时她的确感到很自然,但是兔于竟然从背心口袋里袭里掏出一块怀表看看, 然后又匆匆忙忙跑了。这时,爱丽丝跳了起来,她突然想到:从来没有见过穿着 有口袋背心的兔子,更没有见到过兔子还能从口袋里拿出─块表来,她好奇地穿 过田野,紧紧地追赶那只兔子,刚好看见兔子跳进了矮树下面的一个大洞。

   Dit was nu op zichzelf niet zo erg merkwaardig en Alice verbaasde er zich evenmin over, toen zij het Konijn bij zichzelf hoorde zeggen: ‘O wee, o wee, ik kom vast telaat’ (toen zij er later over nadacht, vond zij, dat zij dit vreemd had moeten vinden, maar op dit ogenblik leek het haar heel gewoon). Maar toen het Konijn werkelijk een horloge uit zijn vestzakje haalde, er op keek, en weg holde, sprong Alice op, want zij bedacht plotseling, dat zij nog nooit een konijn had gezien met een vestzakje of met eenhorloge om er uit te halen, en brandend van nieuwsgierigheid rende ze het na door de weide; gelukkig was ze net op tijd om te zien hoe het in een groot konijnenhol onder de heg verdween.

   爱丽丝也紧跟著跳了进去,根本没考虑怎么再出来。

   Het volgende ogenblik liep Alice het na, zonder er aan te denken hoe zij ooit weer terug moest komen.

   这个兔子洞开始像走廊,笔直地向前,后来就突然向下了,爱丽丝还没有来 得及站住,就掉进了─个深井里。

   Het konijnenhol liep eerst een eindje rechtuit, als een tunnel, en toen plotseling steil naar beneden, zo plotseling dat ze niet eens tijd had om stil te blijven staan; want voor zij daaraan kon denken, besefte ze dat ze door een diepe put naar beneden viel.

   也许是井太深了,也许是她自己感到下沉得太慢,因此,她有足够的时间去 东张西望,而且去猜测下一步会发生什么事,首先,她往下看,想知道会掉到什 么地方。但是下面太黑了,什么都看不见,于是,她就看四周的井壁,只见井壁 上排满了碗橱和书架,以及挂在钉子上的地图和图画,她从一个架子上拿了一个 罐头,罐头上写著“桔子醬”,却是空的,她很失望,她不敢把空罐头扔下去, 怕砸著下面的人,因此,在继续往下掉的时候,她就把空罐头放到另一个碗橱里 去了。

   Nu was òf de put heel diep, òf ze viel erg langzaam, want zij had onder het vallen ruimschoots tijd om om zich heen te kijken en zich af te vragen wat er verder zou gebeuren. Eerst probeerde zij naar beneden te kijken om uit te maken waar zij eigenlijk heenging, maar het was te donker om iets te zien; toen keek zij naar de zijmuren van de put en merkte dat deze vol waren met kasten en boekenplanken; hier en daar zag zij kaarten en platen aan krammen hangen. Zij nam een pot van een van de planken, waar zij langs viel; op het etiket stond ‘Sinaasappel-jam’, maar tot haar grote teleurstelling was de pot leeg. Zij wilde deze niet laten vallen, want zij was bang dat iemand daardoor getroffen kon worden en dus zette zij hem met veel moeite in een van de kasten.

   “好啊,”爱丽丝想,“经过了这次锻炼,我从楼梯上滚下来就不算回事。 家里的人都会说我多么勇敢啊,嘿,就是从屋顶上掉下来也没什么了不起,”─ ─这点倒很可能是真的,屋顶上摔下来,会摔得说不出话的。

   ‘Nu,’ dacht Alice ‘na zo'n val zal ik er niets meer om geven als ik van de trappen rol. Wat zullen ze me thuis allemaal flink vinden! En trouwens, ik zou er niet eens wat van zeggen als ik van het dak viel!’(wat zeer waarschijnlijk waar was.)

   掉啊,掉啊,掉啊,难道永远掉不到底了吗?爱丽丝大声说:“我很知道掉 了多少英里了,我一定已经靠近地球中心的一个地方啦!让我想想:这就是说已 经掉了大约四千英里了,我想……”(你瞧,爱丽丝在学校里已经学到了一点这 类东西,虽然现在不是显示知识的时机,因为没一个人在听她说话,但是这仍然 是个很好的练习。)“……是的,大概就是这个距离。那么,我现在究竟到了什 么经度和纬度了呢?”(爱丽丝不明白经度和纬度是什么意思,可她认为这是挺 时髦的字眼,说起来怪好听的。)

   Al dieper en dieper. Zou het nooit meer ophouden? ‘Ik zou wel eens willen weten hoeveel kilometers ik nu al gevallen ben,’ zei ze hardop, ‘ik moet zo langzamerhand bij het middelpunt van de aarde zijn gekomen. Laat eens kijken: dat zou ongeveer 6000 kilometers zijn, denk ik’, - want zie je, Alice had allerlei van dit soort belangrijke dingen op school geleerd en zij wou graag eens laten zien wat zij allemaal wist. Dit was nu wel niet zo'n erg goede gelegenheid, want er was niemand die naar haar kon luisteren, maar kwaad kon het toch nooit. ‘Ja, dat klopt, maar dan vraag ik me af op welke Lengte en Breedte ik nu ben.’ (Alice had er geen flauw idee van wat Lengte en Breedte was, maar ze vond die woorden wel heel mooi klinken.)

   不一会儿,她又说话了:“我想知道我会不会穿过地球,到那些头朝下走路 的人们那里,这该多么滑稽呀!我想这叫做‘对称人’(19世纪中学地理教科书 上流行个名洞,叫“对跖人”,意思是说地球直径两端的人,脚心对着脚心。爱 丽丝对“地球对面的人”的概念模糊,以为他们是“头朝下”走路的,而且把 “对跖人”错念成“对称人”了。)吧?”这次她很高兴没人听她说话,因为 “对称人”这个名词似乎不十分正确。“我想我应该问他们这个国家叫什么名称: 太太,请问您知道这是新西兰,还是澳大利亚?”(她说这话时,还试着行个屈 膝礼,可是不成。你想想看,在空中掉下来时行这样的屈膝礼,行吗,)“如果 我这样问,人们一定会认为我是一个无知的小姑娘哩。不,永远不能这样问,也 许我会看到它写在哪儿的吧!”

   Al gauw begon ze opnieuw. ‘Ik vraag me af, of ik recht door de aarde heen zal vallen. Wat zal het grappig zijn om bij de mensen terecht te komen, die met hun hoofd naar beneden lopen. De Antipathieën geloof ik,’ (ze was nu wel heel blij dat er niemand naar haar luisterde, want dit woord was beslist niet goed) ‘maar dan moet ik hun vragen hoe dat land heet. Ach mevrouw, is dit Nieuw-Zeeland of Australië?’ (en ze probeerde een buiging te maken, terwijl ze dat zei - stel je voor, een buiging maken als je door de lucht valt, zou jij dat kunnen?) ‘en wat zullen ze me een dom meisje vinden! Nee, ik zal er maar niet naar vragen, misschien zie ik de naam wel ergens opstaan.’

   掉啊,掉啊,掉啊,除此之外,没別的事可干了。因此,过一会儿爱丽丝又 说话了:“我敢肯定,黛娜今晚一定非常想念我。”(黛娜是只猫)“我希望他 们別忘了午茶时给她准备一碟牛奶。黛娜,我亲爱的,我多么希望你也掉到这里 来,同我在一起呀,我怕空中没有你吃的小老鼠,不过你可能捉到一只蝙蝠,你 要知道,它很像老鼠。可是猫吃不吃蝙蝠呢?”这时,爱丽丝开始瞌睡了,她困 得迷迷糊糊时还在说:“猫吃蝙蝠吗?猫吃蝙蝠吗?”有时又说成:“蝙蝠吃猫 吗?”这两个问题她哪个也回答不出来,所以,她怎么问都没关系,这时候,她 已经睡着了,开始做起梦来了。她梦见正同黛娜手拉着手走着,并且很认真地问: “黛娜,告诉我,你吃过蝙蝠吗?,就在这时,突然“砰”地一声,她掉到了一 堆枯枝败叶上了,总算掉到了底了!

   Al dieper en dieper! Alice had niets anders te doen en daarom begon ze al gauw weer te praten. ‘Dina zal me vanavond wel missen, denk ik’ (Dina was de kat) ‘ik hoop maar dat ze thuis er aan denken haar een schoteltje met melk te geven. Lieve Dina, ik wou dat je hier was. Ik denk niet dat er muizen in de lucht zijn, maar je mag een vleermuis vangen, dat is net een muis, weet je. Maat eten katten vleermuizen?’ En nu werd Alice tamelijk slaperig en bleef alsmaar dromerig bij zichzelf zeggen ‘eten katten vleermuizen, eten katten vleermuizen?’ en soms ‘eten vleermuizen katten?’, want, zie je, ze kon geen van beide vragen beantwoorden en het deed er dus niet veel toe wat ze precies vroeg. Ze voelde dat ze in slaap viel en ze begon juist te dromen, dat zij hand in hand met Dina aan het wandelen was, en heel ernstig tegen haar zei: ‘Dina, zeg me eens eerlijk, heb jij ooit een vleermuis gegeten’, toen zij plotseling, bons, bons, op een hoop droge bladeren neerkwam en de val was uit.

   爱丽丝一点儿也没摔坏,她立即站起来,向上看看,黑洞洞的。朝前一看, 是个很长的走廊,她又看见了那只白兔正急急忙忙地朝前跑。这回可別错过时机, 爱丽丝像一阵风似地追了过去。她听到兔子在拐弯时说:“哎呀,我的耳朵和胡 子呀,现在太迟了!”这时爱丽丝已经离兔子很近了,但是当她也赶到拐角,兔 子却不见了。她发现自己是在一个很长很低的大厅里,屋顶上悬挂著一串灯,把 大厅照亮了。

   Alice had zich heel geen pijn gedaan en sprong direct weer op; ze keek naar boven, maar daar was het erg donker; voor haar lag weer een lange gang en zij zag nog net hoe het Witte Konijn daar razend vlug doorheen holde. Zij had geen ogenblik te verliezen; vooruit schoot Alice, als de wind en zij was net op tijd om hem, terwijl hij een hoek omging, bij zichzelf te horen zeggen: ‘Bij mijn oren en snorrebaard, wat wordt het laat!’ Ze was vlak achter hem toen hij de hoek omliep, maar het Konijn was nergens meer te zien; zij stond in een lange, lage zaal, die verlicht werd door een rij lampjes aan het plafond.

   大厅四周都是门,全都锁著,爱丽丝从这边走到那边,推一推,拉一拉,每 扇门都打不开,她伤心地走到大厅中间,琢磨著该怎么出去。

   Aan alle kanten van de zaal waren deuren, maar die waren allemaal dicht; en toen Alice de zaal op en af was gelopen en iedere deur geprobeerd had, liep zij treurig naar het midden en vroeg zich af hoe zij er ooit weer uit moest komen.

   突然,她发现了一张三条腿的小桌,桌子是玻璃做的。桌上除了一把很小的 金钥匙,什么也没有,爱丽丝一下就想到这钥匙可能是哪个门上的。可是,哎呀, 要么就是锁太大了,要么就是钥匙太小了,哪个门也用不上。不过,在她绕第二 圈时,突然发现刚才没注意到的一个低帐幕后面,有一扇约十五英寸高的小门。 她用这个小金钥匙往小门的锁眼里一插,太高兴了,正合适。

   Plotseling kwam ze bij een kleine, driepotige tafel van dik glas; er lag enkel een gouden sleuteltje op en Alice dacht onmiddellijk dat dit wel eens passen kon op een van de deuren; maar ach! òf de sloten waren te groot, òf het sleuteltje was te klein; in elk geval kon zij er geen enkele mee openmaken. Toen zij echter voor de tweede keer de zaal doorliep, zag ze een laaghangend gordijn, dat ze eerst niet had opgemerkt en daarachter was een kleine deur van ongeveer veertig centimeter: ze stak het gouden sleuteltje in het slot en tot haar grote vreugde paste het!

   爱丽丝打开了门,发现门外是一条小走廊,比老鼠洞还小,她跪下来,顺着 走廊望出去,见到一个从没见过的美丽花园。她多想离开这个黑暗的大厅,到那 些美丽的花圃和清凉的喷泉中去玩呀!可是那门框连脑袋都过不去,可怜的爱丽 丝想:“哎,就算头能过去,肩膀不跟著过去也没用,我多么希望缩成望远镜里 的小人呀(爱丽丝常常把望远镜倒着看,一切东西都变得又远又小,所以她认为 望远镜可以把人放大或缩小。),我想自己能变小的,只要知道变的方法就行了。” 你看,一连串稀奇古怪的事,使得爱丽丝认为没有什么事是不可能的了。

   Alice deed de deur open en zag een lange, smalle gang voor zich, niet veel wijder dan een rattenhol. Ze knielde op de grond en keek door de gang in de mooiste tuin, die je ooit hebt gezien. Wat verlangde zij ernaar om uit die donkere zaal weg te gaan en daar buiten te wandelen tussen de perken met kleurige bloemen en de koele fonteinen!, maar ze kon haar hoofd niet eens door de deuropening krijgen, ‘en als ik mijn hoofd er door heb gestoken,’ dacht de arme Alice, ‘kunnen mijn schouders er niet door en dan ben ik nog niet veel verder. O wat zou ik graag in elkaar kunnen schuiven als een verrekijker. En dat zou ik trouwens best kunnen, denk ik, als ik maar wist, hoe ik moest beginnen.’ Want zie je, er waren de laatste tijd al zo veel zonderlinge dingen gebeurd, dat Alice maar heel weinig meer voor onmogelijk hield.

   看来, 守在小门旁没意思了,于是,她回到桌子边,希望还能再找到一把钥匙,至少也 得找到一本教人变成望远镜里小人的书,可这次,她发现桌上有一只小瓶。爱丽 丝说:“这小瓶刚才确实不在这里。”瓶口上系著一张小纸条,上面印著两个很 漂亮的大平:“喝我”。

   Maar ze schoot er niet veel mee op, wanneer ze bij het deurtje bleef zitten treuren. Daarom liep zij terug naar de tafel en hoopte zo half, dat ze een ander sleuteltje zou vinden of in ieder geval een handleiding om mensen als verrekijkers in elkaar te schuiven; maar dit keer stond er enkel een flesje op (dat er straks beslist niet stond, zei Alice) en om de hals van die fles was met een touwtje een stuk papier vastgemaakt; ‘Drink mij’ stond er met mooie, grote letters op gedrukt.

   说“喝我”倒不错,可是聪明的小爱丽丝不会忙着去喝的。她说:“不行, 我得先看看,上面有没有写著‘毒药’两个字。”因为她听过一些很精彩的小故 事,关于孩子们怎样被烧伤、被野兽吃掉,以及其它一些令人不愉快的事情,所 有这些,都是因为这些孩子们没有记住大人的话,例如:握拨火棍时间太久就会 把手烧坏;小刀割手指就会出血,等等。爱丽丝知道喝了写著“毒药”瓶里的药 水,迟早会受害的。

   Nu was het heel mooi om te zeggen ‘Drink mij’, maar de verstandige Alice deed dat dan nog maar niet onmiddellijk. ‘Nee,’ zei ze, ‘ik moet eerst eens kijken of er nergens ‘vergif’ op staat, want zij had allerlei aardige verhaaltjes gelezen over kinderen, die verbrand waren en opgegeten door wilde dieren en allerlei andere onplezierige dingen hadden beleefd, omdat zij nu eenmaal niet wilden luisteren naar de vermaningen van de grote mensen, b.v. dat een hete pook je brandt, als je hem te lang vasthoudt, dat als je erg diep met een mes in je vinger snijdt, die gewoonlijk gaat bloeden, dat als je veel drinkt uit een fles, waar ‘vergif’ op staat, het in de meeste gevallen vroeger of later slechte gevolgen zal hebben.

   然而瓶子上没有“毒药”字样,所以爱丽丝冒险地尝了尝,感到非常好吃, 它混合着樱桃馅饼、奶油蛋糕、菠萝、烤火鸡、牛奶糖、热奶油面包的味道。爱丽丝一口气就把一瓶喝光了。

   Maar ze zag er geen ‘vergif’ op staan en dus dorst Alice wat te proeven; en toen het erg lekker bleek te smaken (het smaakte naar een mengsel van kersentaart, pudding, ananas, gebraden kalkoen, toffees en geroosterd brood met boter) dronk zij de fles gauw leeg.

   “多么奇怪的感觉呀!”爱丽丝说,“我一定变成望远镜里的小人了。”

   ‘Wat een gek gevoel!’, dacht Alice, ‘het lijkt wel of ik als een verrekijker in elkaar schuif!’

   的确是这样,她高兴得眉飞色舞,现在她只有十英寸高了,已经可以到那个 可爱的花园里去了。不过,她又等了几分钟,看看会不会继续缩小下去。想到这 点,她有点不安了。“究竟会怎么收场呢?”爱丽丝对自己说,“或许会像蜡烛 的火苗那样,全部缩没了。那么我会怎么样呢?”她又努力试着想象蜡烛灭了后 的火焰会是个什么样几。因为她从来没有见过那样的东西。

   En dat was zo; ze was nu geen vijf-en-twintig centimeter meer groot en toen zij bedacht, dat ze nu precies groot genoeg was om door het deurtje in de mooie tuin te komen, werd zij erg blij. Maar eerst wachtte ze nog een paar minuten of ze nog meer in elkaar zou schrompelen; ze was wel een beetje bezorgd, want ‘als dat zo doorgaat,’ zei Alice, ‘ga ik uit, net als een kaars. Ik zou wel eens willen weten hoe ik er dan uit zie.’ En zij probeerde zich voor te stellen, hoe een uitgeblazen kaarsvlam er uit ziet, maar zij kon zich niet herinneren, dat zij ooit naar zoiets had gekeken.

   过了一小会,好像不会再发生什么事情了,她决定立刻到花园去。可是,哎 哟!可怜的爱丽丝!她走到门口,发觉忘拿了那把小金钥匙。在回到桌子前准备 再拿的时候,却发现自己已经够不著钥匙,她只能通过玻璃桌面清楚地看到它, 她尽力攀著桌腿向上爬,可是桌腿太滑了,她一次又一次地溜了下来,弄得她精 疲力竭。于是,这个可怜的小家伙坐在地上哭了起来。

   Na een poosje, toen er verder niets meer gebeurde, besloot ze om maar eens naar de tuin te gaan; maar ach! arme Alice! toen zij bij de deur kwam, merkte ze dat ze het gouden sleuteltje vergeten had, en toen ze terug liep naar de tafel om het te halen, zag ze dat ze er onmogelijk meer bij kon; ze konhet door het glas heen zien liggen en zij probeerde tegen een van de tafelpooten op te klauteren, maar die was veel te glad, en toen ze doodmoe was van alle inspanningen ging het arme kind op de grond zitten en begon te huilen.

   “起来,哭是没用的!”爱丽丝严厉地对自己说,“限你─,分钟内就停止 哭!”她经常爱给自己下个命令(虽然她很少听从这种命令),有时甚至把自己 骂哭了。记得有一次她同自己比赛槌球,由于她骗了自己,她就打了自己一记耳 光,这个小孩很喜欢装成两个人,“但是现在还装什么两个人呢?”可怜的小爱 丽丝想,“唉!现在我小得连做一个像样的人都不够了。”

   ‘Kom, het is onzin, om hier te zitten huilen,’ zei Alice streng tegen zichzelf, ‘ik raad je aan daar dadelijk mee op te houden!’ Zij gaf dikwijls heel goede raad aan zichzelf (al volgde zij die zelden op) en soms gaf zij zich zo'n standje, dat ze er tranen van in de ogen kreeg; een keer had ze nog geprobeerd om zichzelf een draai om de oren te geven, omdat zij vals had gedaan bij een spelletje croquet, dat zij tegen zichzelf speelde. Want dit dwaze kind hield er erg van om te doen alsof zij twee kinderen was. ‘Maar nu schiet ik er niet veel mee op, om te doen alsof ik twee kinderen ben,’ dacht de arme Alice, ‘er is nauwelijks genoeg van me over voor één behoorlijk mens.’

   不.一会儿,她的眼光落在桌子下面的一个小玻璃盒子上。打开一看,里面 有块很小的点心,点心上用葡萄干精致地嵌著“吃我”两个字,“好,我就吃它,” 爱丽丝说,“如果它使我变大,我就能够著钥匙了;如果它使我变得更小,我就 可以从门缝下面爬过去,反正不管怎样,我都可以到那个花园里去了。因此无论 怎么变,我都不在乎。”

   Ze keek wat in het rond en weldra zag ze een glazen doosje onder de tafel staan; ze maakte het open en zag er een klein koekje in liggen, waar krenten op zaten, die de woorden ‘Eet mij’ vormden. ‘Waarom zou ik het niet opeten?’, zei Alice, ‘als het me groter maakt, kan ik bij de sleutel, en als het me kleiner maakt, kan ik onder de deur door kruipen; ik kan op alle twee de manieren in de tuin komen en het kan me niet schelen hoe.’

   她只吃了一小口,就焦急地问自己:“是哪一种,变大还是变小?”她用手 摸摸头顶,想知道变成哪种样子。可是非常奇怪,一点没变,说实话,这本来是 吃点心的正常现象,可是爱丽丝已经习惯了稀奇古怪的事了,生活中的正常事情 倒显得难以理解了。

   Ze at een stukje en was erg benieuwd welke kant ze uit zou groeien; haar hand had ze op haar hoofd gelegd om te voelen wat er zou gebeuren en ze vond het heel gek, dat ze even groot bleef als ze was, want dat is nu wel gebruikelijk, als je een koekje eet, maar Alice was intussen zo aan ongewone gebeurtenissen gewend geraakt, dat ze het saai en vervelend vond wanneer alles zo maar bij het oude bleef.

   于是,她又吃开了,很块就把一块点心吃完了。

   En daarom begon ze snel door te eten en had ze het koekje al gauw op.

Text from angelibrary.com
Text from www.dbnl.org